[ Pobierz całość w formacie PDF ]

głuchy odgłos, ale pomyślałem, \
e biegnie tędy przewód kominowy, poniewa\
ta
część boazerii znajduje się w najbli\
szym sąsiedztwie komina.
Wziąłem do ręki latarkę elektryczną i pierwszy przekroczyłem próg tajnego wejścia. Za mną
poszedł dyrektor Marczak, a potem Batura i reszta. Zamykał pochód sier\
ant Wąsik, dając
baczenie, aby korzystając z tak znakomitej okazji, nie umknął mu \
aden z przestępców.
Kręte schody zaprowadziły nas do du\
ej komnaty pod salą balową.
Tak, to była z całą pewnością lo\
a masońska. Z
ciany wybito kiedyś czarnym suknem; teraz
zwisały ju\
tylko strzępy zmurszałej materii, połyskujące gdzieniegdzie złotymi malowidłami,
przedstawiającymi wolnomularskie insygnia: kielnię i cyrkle, znaki zodiaku i inne dziwne
symbole, tchnące tajemniczością. Lo\
a przypominała małą świątynię: pod trzema ścianami stały
drewniane ławy dla braci, pod czwartą znajdował się dębowy czarny stół, a za nim pięć krzeseł z
rzez
bionymi oparciami. Na stole dostrzegliśmy kilka ogromnych srebrnych świeczników. W rogu
był kredens oszklony, a w nim pełno skarbów, które mogły zachwycić oko ka\
dego muzealnika.
Kryły się tam bowiem srebrne i złote rytualne przedmioty i naczynia: wspaniała złocona waga,
ogromny złocony cyrkiel i srebrna kielnia, puchary i miseczki, do których padała kropla krwi
przyjmowanego do lo\
y nowego brata, wysadzane drogimi kamieniami puginały, słu\
ące do
obrzędu braterstwa krwi. Na jednej ze ścian wisiała wspaniała kolekcja szabli i szpad
potrzebnych do obrzędu, gdy pod wyciągniętymi szpadami przechodzić musiał nowo przyjmowa-
ny brat. Obejrzeliśmy insygnia mistrza, pieczęcie lo\
y w Janówce, która zwała się, sądząc po
symbolach, Jutrzenką Wschodu.
W czarnej, inkrustowanej srebrem skrzyni znalez
liśmy oprawną w skórę księgę ze spisem
dochodów i wydatków lo\
y  wspaniały materiał dla historyków. Le\
ało tam te\
kilka
dyplomów braci, którzy dopiero co wstąpili do lo\
y.
Pod jedna ze ścian znajdowały się równie\
organy, na których jeden z braci akompaniował
pieśniom rytualnym, śpiewanym podczas zebrań. Wyposa\
enie tej komnaty nazwać by mo\
na
jednym wielkim skarbcem, nie tyle ze względu na złocone naczynia i wysadzane klejnotami
puginały i rękojeści szabli, ile przez fakt, \
e tak wiele zabytków masońskich przetrwało do
naszych czasów. A nigdzie dotąd nie znaleziono kompletnego wyposa\
enia lo\
y masońskiej.
Dyrektor Marczak zastanawiał się głośno:
 Jak się to stało, \
e przez tyle lat w nienaruszonym stanie przetrwało to
wszystko?
Wyjaśniał mu Ba tura:
" To samo pytanie zadałem Czerskiemu. Okazało się, \
e ta zagadka ma dość
proste rozwiązanie. Pierwszym właścicielem dworu w Janówce i zarazem mi
strzem tej lo\
y był hrabia Bruśnicki, który nigdy tu nie mieszkał, miał swój pałac
o siedemdziesiąt kilometrów stąd. Do Janówki przybywał tylko na zebrania lo\
y.
Jak większość braci masońskich, brał on udział w spisku, który potem przero
dził się w powstanie listopadowe. Zginął w maju 1831 roku w słynnej bitwie pod
Ostrołęką. Z
mierć, wygnanie, los tułacza  oto co spotkało większość braci ma
sońskich. Zapewne ani \
ona hrabiego, ani jego małoletni wówczas syn nie zdawali
sobie sprawy, czym był w rzeczywistości dwór w Janówce. Przez kilkanaście lat
po śmierci hrabiego dwór stał opustoszały i zaczął chylić się ku ruinie. Gdy mło
dy hrabia dorósł, dwór odnowiono i zamieszkano w nim. Wówczas to odkryto
tajne przejście do biblioteki. Ale na ślad tajnej komnaty pod salą balową nikt nie
wpadł, bo dębowa boazeria jest bardzo trwała i nie wymaga napraw. Kupując Ja-
nówkę Czerski dowiedział się tylko o tajnym przejściu do biblioteki, zapoznając
się jednak z historią dworu, doszedł do wniosku, \
e kryje on jeszcze inne zagadki.
Szukał długo, a\
znalazł wejście do lo\
y. Kto znał Czerskiego, ten chyba wie, jak
bardzo pragnął, aby uwa\
ano go za naukowca-historyka. Bolał nad tym, \
e uczeni
historycy odnoszą się do niego z lekcewa\
eniem. Gdy dokonał odkrycia, zacho
wał tę sprawę w największej tajemnicy i przystąpił do pisania pracy naukowej
z dziejów wolnomularstwa. Mam nawet rękopis tej jego pracy. W międzyczasie
jednak kilkakrotnie zmieniał swoje zamiary. Z początku zamierzał swym odkry
ciem wzbudzić sensację w świecie naukowym, potem znów decydował się sprze [ Pobierz całość w formacie PDF ]