[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Krista! - szepnął, po raz pierwszy używając jej imienia.
Zabrzmiało to jak pieszczota. Ich usta połączyły się. Krista
przymknęła oczy, zarzuciła mu ramiona na szyję i wsparła się
całym ciałem na jego silnej, męskiej piersi. Objął ją
mocniej, kiedy złączyli się w szalonym pocałunku. Czuła
ciepło pieszczących ją dłoni.
Wsunęła rękę pod jego koszulę. Poczuła pod palcami
wilgotną i gładką skórę muskularnej piersi. Był taki wysoki,
silny i władczy. Wiedziała, że w tym momencie zrobi
wszystko, czego zażądałby ten mężczyzna.
Usta jego sunęły teraz po jej szyi. Ich dotyk był
najrozkoszniejszą pieszczotą. Nigdy nie pragnęła nikogo tak,
jak teraz Logana. Postanowiła jednak oprzeć się temu
nierozsądnemu pragnieniu i z determinacją wysunęła się z
jego objęć.
Stali naprzeciw siebie, oddychając ciężko. Patrzyli sobie
głęboko w oczy, wciąż jeszcze pod wrażeniem tego, co tak
nieoczekiwanie między nimi zaszło.
Krista drżała z emocji. Zdawała sobie sprawę z otchłani,
jaka dzieliła ich dwoje i z absurdalności uczuć, jakie dla niego
żywiła. Ich zdania różniły się nie tylko w kwestiach zawodo-
wych, o czym miała już okazję się przekonać. Pracowali
razem i od momentu spotkania byli skłóceni. Nie akceptował
jej ani jako kobiety, ani jako prawnika. Widział w niej żądną
pieniędzy i popularności karierowiczkę, niezdolną do
jakiegokolwiek uczucia. Być może nawet przez chwilę jej
pragnął, ale nie chciał tego okazać. Nie chciał jej nawet
polubić!
Logan wciąż nie mógł otrząsnąć się z wrażenia, jakie
zrobił na nim ten pocałunek. Był niepowtarzalny, najbardziej
zmysłowy i płomienny ze wszystkich znanych mu dotąd.
Krista okazała się taka delikatna, a jednocześnie pełna pasji.
Niestety, nie była odpowiednią kobietą dla niego. Wspólne
miejsce pracy, różne upodobania i opinie, odmienny styl życia
- wszystko to utrudniało jakiekolwiek zbliżenie.
Krista bezskutecznie starała się znalez
ć dowcipny
komentarz, który wybawiłby ich z niezręcznej sytuacji. Nic
jednak nie przychodziło jej do głowy. Trudno byłoby obrócić
w żart to, co się przed chwilą stało. Zarumieniła się jak
pensjonarka. Po raz pierwszy w życiu nie wiedziała, co
powiedzieć.
- Chyba już pójdę - odezwała się wreszcie z trudem.
- Szkoda, że nam się to zdarzyło, kiedy dzieci są tuż obok,
za ścianą. - On również odzyskiwał równowagę.
Jego uwaga o dzieciach wyraz
nie ją zdenerwowała. Nie
miał dla niej ani odrobiny szacunku, ani czułych słówek, nie
było tu nawet udawanej troski czy sympatii. Chciał tylko
wykorzystać jej słabość i miał doskonałą okazję. Tylko
obecność dzieci go powstrzymywała. Krista czuła się
rozgoryczona.
- Obecność dzieci nie ma tu nic do rzeczy! Nic więcej i
tak by się nie zdarzyło. To było nieporozumienie!
 - To krzywoprzysięstwo, pani adwokat! Dobrze, że nie
zeznaje pani pod przysięgą.
- Pan przestał mnie interesować. Czy chciałabym mieć
coś wspólnego z mężczyzną, któremu podobają się głupiutkie,
niedoświadczone blondynki?
- Z
wietnie powiedziane! - Logan miał ochotę wziąć ją na
kolano i wymierzyć jej porządnego klapsa.
Krista natychmiast to wyczuła. Ruszyła szybko do drzwi.
W hallu spotkała Mitcha, Denisę i Laurę wracających właśnie
do salonu.
- Wychodzisz już, Krista? - zapytała Denisa z
rozczarowaniem w głosie.
- Muszę, kochanie! Zrobiło się póz
no, a ja jutro wcześnie
wstaję - tłumaczyła się.
- Kto rano wstaje... - próbował żartować Logan.
Dołączył do odprowadzających ją dzieciaków i stał teraz
tuż za jej plecami. Krista machinalnie odsunęła się od niego o
krok.
- Kto dzwonił? - przypomniał sobie Logan.
Trójka młodych Moore'ów wymieniła porozumiewawcze
spojrzenia.
- Nikt! - odpowiedziała Denisa.
- Jak to nikt? To była pomyłka? - zainteresował się ojciec.
- Chyba tak! - zakończył sprawę Mitch.
Mitch, Denisa i Laura zaśmiali się łobuzersko. Krista
szybko odkryła prawdę. Nigdy nie dawała się oszukać swoim
klientom, którzy próbowali coś przed nią ukryć. Założyłaby
się o swojego pięknego bentley'a, że ten kto dzwonił pod zły
numer, to nie był nikt inny, jak tylko kontrowersyjna Amy Sue
Archer. Ale co ją obchodziło, że dzieci Logana i ich przyszła
macocha prowadzili ze sobą wojnę i młodym spiskowcom
udało się właśnie wygrać bitwę. Z całej duszy życzyła im
powodzenia w tej walce.
 - Dobranoc dzieciaki! - pożegnała się. - Dzięki za tort. Sto
lat, mała solenizantko! - Dziękuję, Krissy! - Laura rzuciła się
jej na szyję.
Krista przytuliła ją do siebie. Przez cały czas czuła na
sobie spojrzenie Logana. Na pewno nie zyskała nic w jego [ Pobierz całość w formacie PDF ]