[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wbiegał po schodach, biorąc po dwa stopnie naraz.
Nie dotarł jeszcze na górę, gdy Jessica zjawiła się
MARZENIE " 177
w holu. Wystarczyło jedno spojrzenie na jej twarz i już
wiedział, że nic nie będzie z miłosnych igraszek.
Owszem, włosy miała wyszczotkowane, przebrała się
do kolacji, zrobiła nawet lekki makijaż, ale odrobina
różu nie była w stanie ukryć jej bladości.
- Co się stało? - spytał, zatrzymując się przed nią.
- Mamy problem - powiedziała głosem pełnym
napięcia.
- Jaki?
- Z Crosslyn Rise. Z budową.
Odetchnął z ulgą.
- Z tym sobie poradzę. Gdyby problem dotyczył
nas, byłoby gorzej.
Przytulił ją mocno, puścił i lekko pocałował. Tym
razem to ona mocno do niego przywarła. Przytuliła twarz
do jego szyi i objęła go drżącymi ramionami. Było w tym
uścisku coś desperackiego, a to zaniepokoiło go trochę.
- Hej, chyba nie jest aż tak z
le? - Odsunął ją
leciutko od siebie.
- Jest - odparła. - Komisja nie chce dać nam po�
zwolenia. Mówią, że nasze plany są niezgodne z ich
przepisami.
- Co?
- Nie ma zezwolenia.
- Ale dlaczego? Nie ma w tym, co robimy, nic
nadzwyczajnego. Wszystko według standardu. Do
czego się przyczepili?
- Do liczby budynków. Do ich lokalizacji. - Jes�
sica machnęła ręką. W jej głosie pobrzmiewała histeria.
- Nie wiem. Nie zrozumiałam wszystkiego. Kiedy do
mnie zadzwonili, myślałam tylko o tym, że już mieliś�
my zaczynać roboty, a teraz całe przedsięwzięcie jest
zagrożone.
178 " MARZENIE
- Nie jest. - Carter objął jej plecy ramieniem. Usie�
dli na schodach. - Oznacza tylko trochę więcej pracy.
Z kim rozmawiałaś?
Jessica popatrzyła na swoje ręce splecione na ko�
lanach:
- Z Elizabeth Abbott.
- Znam ją. To rozsądna kobieta.
- Nie odniosłam takiego wrażenia. Poinformowa�
ła mnie, że decyzja zapadła dziś rano i że możemy
składać odwołanie, ale radzi odwołać raczej ciężaró�
wki. Nie widzi możliwości rozpoczęcia robót wcześ�
niej niż wiosną lub latem przyszłego roku. - Mówiąc
to, Jessica podniosła udręczone oczy na Cartera.
- Czy wiesz, co znaczy takie opóz
nienie? Nie stać
mnie na to. Ledwie starczy mi pieniędzy na utrzyma�
nie Crosslyn Rise przez zimę. Jestem zadłużona po
uszy w bankach. Im póz
niej zaczniemy, tym póz
niej
odzyskamy pieniądze. To może nie przeszkadzać lu�
dziom takim jak Nolan, Heavey i Gould, czy nawet
tobie, ale dla mnie i dla reszty odwleczenie realizacji
to prawdziwa tragedia.
- Cicho, kochanie, nie jest za póz
no - pocieszał ją
Carter, marszcząc jednak czoło. - Coś wykombinujemy.
- Elizabeth Abbott była bardzo pewna swego.
Carter oparł łokcie na udach.
- Małe miasta zwykle łagodnie traktują swoje
lokalne osobistości.
- Ale ja nie jestem żadną osobistością.
- Crosslyn Rise jest największą posiadłością
w okolicy.
- Może dlatego się czepiają. Chcą wiedzieć dokład�
nie, kto ją przejmie i kiedy.
Carter pokręcił głową.
MARZENIE " 179
- Nawet najbardziej snobistyczne miasta tego nie
robią. Z
mierdząca sprawa.
- To Elizabeth Abbott - powiedziała po chwili Jes�
sica. - Poznałam to po jej głosie. To ona za tym stoi.
Spojrzał na nią uważnie.
- Jak dobrze ją znasz?
- Kłaniamy się sobie na ulicy. Nie miałyśmy ze sobą
nic wspólnego. Nie mówię, że ona specjalnie sabotuje
rozpoczęcie prac, ale ewidentnie jest przeciwko. Wy�
glądało na to, że ten telefon sprawia jej przyjemność.
Nawet nie chciała rozważyć, jak można by nam pomóc.
Przecież mogliby zwołać specjalne zebranie - ciągnęła
łamiącym się głosem. - Co w tym trudnego, żeby trzy
osoby spotkały się na godzinę? Kiedy o to zapytałam,
oznajmiła, że nic z tego. Oświadczyła, że z przyjemnoś�
cią rozpatrzą nasze odwołanie na następnym spotkaniu
komisji planowanym na luty. - Jessica podniosła głos.
- Ale my nie możemy tak długo czekać. Po prostu nie
możemy.
Carter wciąż marszczył brwi. Jego usta wykrzywił
grymas obrzydzenia.
- Porozmawiaj z nią - poprosiła cicho Jessica.
- Ciebie posłucha.
- Dlaczego tak uważasz? - spytał, patrząc jej pros�
to w oczy.
- Bo między wami coś było. Powiedziała mi.
Spochmurniał.
- Czy powiedziała ci, że to było siedem lat temu
w Nowym Jorku i że trwało jedną noc?
- Idz
do niej. Może zmięknie.
- Jedna noc, Jessico. A wiesz dlaczego? - Nie spu�
szczał z niej wzroku. - Musiałem ją mieć, żeby wy�
rzucić to z siebie. Tylko tyle, nic więcej. Kiedyś
180 " MARZENIE
chodziliśmy do jednej klasy. Elizabeth była świadkiem
moich największych wygłupów. I jeszcze bardziej niż ty
uosabiała w moich oczach tutejszą elitę. Więc kiedy
przyszła do mnie pewnej nocy do hotelu po jakimś
przyjęciu, poczułem, że muszę udowodnić samemu
sobie, że naprawdę mi się powiodło. No i wziąłem ją do
łóżka. Była to najgorsza rzecz, jaka zdarzyła mi się
w życiu. Więcej jej nie spotkałem. Zobaczyłem ją
dopiero, kiedy sprowadziłem się tutaj.
Jessica czuła, jak serce bije jej mocniej. Wierzyła
w każde słowo Cartera, a jednak naciskała go dalej.
- Z pewnością chciałaby się z tobą spotkać. Wy�
czułam to. Może gdybyś do niej zadzwonił...
- Zadzwonię do jakiegoś innego członka komisji.
- Ona jest przewodniczącą. To ona może podjąć
decyzję, ale tylko jeżeli będzie chciała. Porozmawiaj
z nią. Zrób coś, żeby chciała nam pomóc.
Carter zaczynał czuć się nieswojo. Oparł się o balus�
tradę, żeby zrobić między nimi trochę miejsca i zapytał:
- A jak według ciebie mam to zrobić?
Jessica niemal całe popołudnie rozważała różne
możliwości. Dlatego nie dzwoniła do niego wcześniej.
Rozwiązanie, jakie wymyśliła, było równie obrzyd�
liwe, jak konieczne. Czuła się okropnie.
- Pouśmiechaj się do niej. Pouwodz
. Może zabierz
ją na kolację.
- Nie chcę iść z nią na kolację.
- Przecież zabierasz przyszłych klientów na ko�
lację.
- To przyszli klienci mnie zabierają.
- Więc zrób tym razem wyjątek. Wino, kolacja. Ona
cię posłucha.
- Dobrze, umówimy się z nią oboje.
MARZENIE " 181
- Nie rozumiesz, o co chodzi - wykrzyknęła Jes�
sica.
- Nie - powiedział Carter powoli. Jego oczy były
zimne. - Chyba rozumiem. Myślę, że chodzi ci o to, że
powinienem uczynić wszystko, żeby komisja zmieniła
decyzję. Nawet jeśli oznacza to, że muszę się przespać
z Elizabeth.
Nie zauważył, jak Jessica drgnęła, słysząc te słowa.
Był zbyt przejęty. Jego chłód szybko zmienił się
w złość.
- Mam rację?
Jessica nie odpowiadała.
- Czy mam rację? - powtórzył głośniej.
- Tak - wyszeptała.
- Nie wierzę - wymamrotał i chociaż ściszył głos
spojrzenie stało się lodowate. - Nie wierzę własnym
uszom. Jak możesz prosić mnie o coś takiego?
- To może być jedyny sposób.
- Czy tylko to ma dla ciebie znaczenie? Crosslyn
Rise?
- Oczywiście, że nie.
- Omal się nabrałem. Ale co się dziwić. Przecież
nigdy nie powiedziałaś, że mnie kochasz, że wyjdziesz
za mnie. A teraz wychodzisz z tym idiotycznym po�
mysłem.
- Nie jest idiotyczny. Mógłby poskutkować. Eliza�
beth Abbott znana jest z tego.
- Ale nie ja. Nie poniżyłbym się do zrobienia czegoś
takiego. Nie jestem jakimś cholernym żigolakiem.
Wstał, zszedł trzy schody i odwrócił się do niej.
- Kocham cię, Jessico Mówiłem ci to nieraz. Nie
rzucam słów na wiatr. Kocham cię. A to oznacza, że to
ty jesteś kobietą, której pragnę. Nie Elizabeth Abbott.
182 " MARZENIE
Jessica przełknęła ślinę.
- Ale byłeś z nią raz...
- To był błąd. Wiedziałem to już wtedy, a tym
bardziej wiem teraz. Nie posunąłbym się tak daleko,
żeby podejrzewać ją, że blokuje wszystko ze względu
na mnie. Nawet kiedy do mnie wydzwaniała, a ja nie
chciałem się z nią widywać, trzymała klasę. Nigdy nie
uważałem ją za mściwą i nie zmienię o niej zdania. I nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]