[ Pobierz całość w formacie PDF ]

całokształt j e d e n właśnie podjąwszy, rozejrzeliśmy umysłowy jego charakter.
D r u g i m zaś kształtem z połowy drugiej tłumu i gwaru stołecznego, ogarniętym w nie
mniej kolosalną postać, byłby znowu umysł poszukujący jedynie, ażeby być upodobanym
względem mody czasu swojego i ażeby podobać się... Ten, nim otwiera usta, już odczytał
pierw twe mniemania i dopowiada tylko do nich zdania swoje, poczucia swe do cudzych
układa, myśli swoje z domyślonymi w drugich myślami wiąże  a jeżeli pierwszy nigdy
swojego p u n k t u w y j ś c i a nie opuszcza, to ten drugi nigdy go wcale nie miał. Pierwszy
jest rozwijającym się nieustannie p e r s o n a l i z m e m  drugi bezświadomą albo przemy-
słową a s y m i l a c j ą.
I oto są dwie postawy wielkie, cały ów ogromny gwar stołeczny, gwar nie bez przyczyn
przypisujący sobie siłę cywilizacyjną, wyrażające. Zaiste, nie nazbyt wysoko potrzeba się
wznieść, ażeby, nie usłyszawszy tam ani jednego słowa dla prawdy bez-względnej i dla bez-
interesu uczucia podniesionego i wygłoszonego, pomyśleć słusznie: jakże wielkim jest albo
bywa m i l c z e n i e m ten, lubo taki ogromny, gwar i zamęt?!...
66
Trzecia część
III
Gdyby literatury ludów nie były żadnymi ogółami myślnymi, intuitywnie zadatkowanymi,
lecz żeby się one przez stopniowany dorobek zyskiwało w miarę wzrostu i wydojrzewania
człowieczeństwa, tedy dzieła pierwsze musiałyby być pokarmem dziecinnym, i dopiero o
wiele póz
niejsze męskim. Tedy głębokie hymny, tedy moralne poważne zdania w rym ujmo-
wane nie byłyby na zaczątku literatur, ani sama nawet potężna epopei istota tak wcześnie ro-
dziłaby się.
Tymczasem nawet n a j r o z s ą d n i e j s z y z mędrców starożytnych Kung-fu-tseu
(Confucius) właśnie że swoją, a prawie już ministerialną prozę czerpie z hymnów i pieśni
początkowych, i właśnie że z epoki onej, w której winien by był człowiek zajmować się ba-
widłami dziecinnymi.
Rubaszniej wyrażając się (bo spółcześni chcą tej jasności stylu, która jest
r u b a s z n o ś c i ą), można by rzec, iż powinny być na początku literatur k s i ą ż k i d l a
d z i e c i, gdy tymczasem jest przeciwnie: utwory albowiem nacechowane solennością i
uczuciem wielkości są otwierającymi rzecz umysłową.
Mają one, lub miewają, coś naiwnego, lecz nie początkującego dziecinnie, tylko jakoby
coś dziedziczącego z charakterem synostwa-boskiego.
N i e o b e c n o ś ć - p r o z y jest pierwszym wielkim pojawem na zaczątku wszystkich
literatur. Człowiek od pierwszego na świat kroku wchodzi jak zupełna postać umysłowa:
j e s t p o e t ą. I innego my umysłowego człowieka nie znamy udowodnie na początku dzie-
jów, jedno poetę!
Trzymając się przekonania, że wielkie charakterystyczne zarysy i linie, skoro są ze zna-
jomością rzeczy i sumiennością kreślone, daleko są i trudniejszymi, i więcej kosztującymi
pracy i czasu, i korzystniejszymi dla czytelnika niż drobiazgowa jaka egzegeza bardzo wąt-
pliwych, nigdy niewystarczających, a ciągle zbytecznych fragmentów  zamiast co zaprząta-
libyśmy się, czy rzeczywiście Orfeja dziełami są ułamki, które może L i n u s, M u z a
j o s, E u m o l p o s albo A m f i o n był utworzył?... właściwiej godzi się nam światło rzu-
cić na niejasną sprawę chronologii względem żywiołów. My np. mówimy: H e z j o d
i H o m e r, ale żywioł, który przedstawuje i urabia H e z j o d, jest o bardzo i bardzo wiele
od żywiołu, którym tchnie H o m e r, starszym, tak iż obok siebie dwóch tych poetów sta-
wiając, jednego po drugim trza pojmować. Jakkolwiek bądz
, psalmistowski Hezjoda żywioł
poetycki może jeszcze nie tylko bardzo póz
nego (porównawczo) P i n d a r a dać, ale nawet
aż w i e l k ą o b r z ę d o w ą p i e ś ń H o r a c e g o!
%7ływioł że parę epok przetrwać podoła, usunąwszy się z pierworządności i stosowne sobie
temperamenta ras jakich objąwszy, pogodzić jest trudno następstw[a] żywiołów z chronolo-
gicznymi warunkami i względami. Nie półmityczny O r f e j, A m f i o n etc..., nie sam teo-
logijny Hezjod, ale T a l e s - G o r t y ń s k i (nie filozof Tales z Miletu) powinien by oną
poetycką epokę pierwszej umysłowej człowieka działalności w Europie przedstawować. T a l
e s z G o r t y n u albowiem był jeszcze zarówno: m u z y k i e m, p r a w o d a w c ą i li-
rycznym p o e t ą!,.. I A m f i o n, i O r f e j w tychże pojednaniu atrybutów czerpali na-
tchnienie, lecz drugiemu męczeńska śmierć przerwała była wcześnie rozwój zadania. Orfej
jest rozszarpanym dlatego, iż światu północnemu przyniósł ewangelię i n d y w i d u a l n e j [ Pobierz całość w formacie PDF ]