[ Pobierz całość w formacie PDF ]

tak swój list zaczynała, że tego a tego dnia doszedł list w ten a w ten dzień pisany; bo siła na tym
należy, ile mnie, co sobie notuję, co w którym piszę liście, a to dla prędszego konfrontowania responsu.
W tym, jako i w inszych wszystkich nic nigdy nie wyczytywam pociesznego, bo coraz to o gorszym
swym oznajmujesz mi Wć moje serce zdrowiu. A na mnie dosyć tego, przy tak ciężkich kłopotach, że
tak długą znosić mogę absencję, a cóż, gdy coraz o złym słyszę zdrowiu; niepodobna przyrodzonym
dłużej żyć sposobem.
Korad przez wszystek czas oczu pokazać nie śmiał. Davisson był razów kilka, a raz, gdy mi listy z
poczty przyniesiono, malusieńkom go nie uderzył; alem łajał tak, że już gorzej być nie może. Naprzód
przysiągł klęknąwszy, że ta suspicja, którą mieli o Wci mojej pannie, nie jest płonna, bo nieboszczyk na
tę właśnie i umarł chorobę, i kiedy pojmował Wć, tedy miał une grande chaude pisse, o czym on
wiedział, i dlatego nieboszczyk nie czynił tej rzeczy, aż w Warce. I to przydał, że "votre femme nie
może być zdrowa, jeśli się nie da entre les mains de quelque habile chirurgien" . Dopierom go o to
począł jez
dzić i besztać niesłychanie. Pokazałem mu potem ów skrypt de M. Dupuis. Słuchał go pilnie i
powiadał, że ,,i on toż rozumie, co i my", i że ,,te nasze lekarstwa nie zepsowały jejmości, boby to znać
było na dziecięciu; ale trzeba było mocniejszych jeszcze zażyć". Bo że te nie były mocne, przyniósł mi
wszystkie recepty i pewny skrypt po łacinie, który posyłam Wci sercu memu, że takie lekarstwa dają
dzieciom we trzydziestu miesiącach we Francji. Wziął potem ten skrypt de M. Dupuis do siebie, który
mi zaś nazad odesłał, przy którym co pisał do mnie, posyłam także Wci mojej duszy. Widzę, że on nie
gani tego dyskursu de M. Dupuis. Ja zaś, kiedym się go radził o swoją nogę, tj. że to mięso, co na
udzie nad kolanem u prawej nogi, kiedy długo stoję, to mi czasem jakby cierpnie, czasem boli, a
czasem zda się, jakoby świecami parzył, powiedział, że borsukowym sadłem smarować to dobrze. Jest
to zwierzę, co go zowią du taisson po francusku. Racz się też tam Wć moje serce poradzić, bo się boję,
żeby coraz gorzej nie było: jedni rozumieją, że to la semence tombe des reins; drudzy, że quelque
affection occulte. Nie miej Wć moja panno za złe, że w tej materii przedłużam, bo w zdrowiu Wci serca
mego wszystka moja szczęśliwość. A do tego, moja śliczna panno, przyznam się Wci, że już też ja
żadnym sposobem bez Wci serca mego dłużej wytrwać nie mogę; i gdyby nie fantome, niech
człowiekiem nie będę, żebym już wolał i honor tracić, a mieć to ukontentowanie patrzyć na śliczność
Wci duszy mojej. Jakażkolwiek jest, czy to odmienna, czy to chudsza, byle serce było nieodmienne, a
ja się będę miał za najszczęśliwszego człowieka na świecie.
Ja do Solca prosto jadę; z Solca do Białej na chrzciny pour le 15eme d'avril; gdzie będzie i Król JMć,
skąd do Grodna jedzie kończyć fundację de la camaldolie. Ja zaś z Białej do Częstochowy, jeśli
nieprzyjaciel czasu pozwoli; a jeżeli nie, to prosto na Ruś.
Co strony chłopca naszego, zdało się wszystkim, osobliwie au Soucy, że teraz niezła conjoncture, aby
pisać an maitre du palais enchante; i napisał je samże, które ja przepisawszy posyłam Wci sercu
memu. Nie trzeba z nimi mieszkać i prędko się zachodzić, póko król do obozu nie wyjedzie, boby już
potem czasu nie było. Jest list i do królowej; ale lepiej dać na wolę królowi, kogo sobie za kumę
przybrać zechce. Ja a tout cas posyłam list i do królowej; ja rozumiem, że król będzie wolał avec
Madame. Ja na wszystko zezwalam. Imię jedno Jakub, a drugie, jakie sam zechce Król JMć; rozumiem
jednak, że mu swoje dać zechce. Pieczątkę kazać maleńką wyrznąć kształtnie i zapieczętować, bo sam
dobrze wyrznąć nie umieją. Te herby, któreś Wć moja panno w tym mi przysłała na papierze liście,
bardzo są dobre, tylko w tym trochę myłki, że w podkowie mają być dwa krzyże, jeden na wierzchu, a
drugi we środku, a tu dano coś ze spodu na kształt miecza. Mój też herb własny, tj. średni, trzeba tak
rysować, jakom posłał na znak przed kilką niedziel Wci sercu memu. -
Co strony widzenia się naszego prędkiego, gdybym ja mógł jechać, tobyśmy się pewnie obaczyli
najdalej czterech niedziel; ale kiedy nie można, ile w tych terminach, które się znowu zaczęły, to ta w
miłości Wci serca mego wszystka rzecz zawisła, aby wyjechać jako najprędzej po skończeniu wód; a ja
bym i do samego Gdańska zajechał drogę sercu memu, bez którego co za żywot, snadno uważyć. Co za [ Pobierz całość w formacie PDF ]