[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zaśnięciem, ale rzeczywistość była jeszcze lepsza. Wszystko co złe przestawało
mieć jakiekolwiek znaczenie.
Kiedy jednak Brett przytulił mnie tak mocno, że z trudem mogłam oddychać,
usłyszałam gdzieś w pobliżu ciche trzaśniecie i w mojej głowie natychmiast
włączył się dzwonek alarmowy.
Chester.
Ten przeklęty gówniarz stał na schodach i szpiegował nas. Przestałam
odwzajemniać pocałunek Bret-ta, odrzuciłam głowę i rozejrzałam się. Nie mogłam
dostrzec Chestera, ale byłam pewna, że czai się w pobliżu.
 Co się stało?  chciał wiedzieć Brett. Wyjaśniłam, o co chodzi.  Jest na
górze  odparł.  Nie przejmuj się nim.
Pocałował mnie znowu, ale magia tej chwili zdążyła się ulotnić. Mój wredny
braciszek potrafił zniszczyć wszystko.
 Już ja go znam  powiedziałam.  Na pewno nas szpieguje.
Z wyrazem zniechęcenia na twarzy Brett uwolnił mnie z uścisku. Wstałam,
podeszłam do drzwi
171
i sprawdziłam hol  ani śladu. Weszłam na górę. Nie było go nigdzie w zasięgu
wzroku. Brett poszedł za mną.
 Zadowolona?  zapytał. Potrząsnęłam głową.
 On tu jest, schowany przed nami. Obserwuje nas i gotów szantażować mnie do
końca życia.
Myślałam, że moje wyjaśnienia są całkiem jasne, ale Brett miał pewien kłopot ze
zrozumieniem, o co mi chodzi.
 Czy to jakaś paranoja?  powiedział. Odniosłam wrażenie, że nie żartuje.
 Nie wiesz, jacy rygorystyczni są moi rodzice  westchnęłam.  Nie wiem, co by
mi zrobili, gdyby się dowiedzieli o twojej wizycie. Nie pamiętasz, co sam
mówiłeś o rodzicach? %7łe mają mózgi z betonu. Wszystko wymieszane i
nieodwracalnie...
 Tak, tak, pamiętam.  Między jego brwiami pojawiła się bruzda.  Możemy
zamknąć drzwi, nie?
Objął mnie i chciał zaprowadzić do bawialni, ale nadal nie miałam pewności.
 To może nie najlepszy pomysł...  zaczęłam. Brett puścił mnie i spojrzał na
mnie z irytacją.
 Czegoś tu nie chwytam. Wysyłasz mi sygnały, że jesteś zainteresowana, a potem
się wycofujesz. Zupełnie jakbyś mówiła  chodz
do mnie i zróbmy to", a potem...
 odwal się". Co jest z tobą? Nie chcesz być ze mną?  Odparłam, że przecież
jesteśmyz sobą.  Daj spokój, Sunny. Przecież wiesz, co mam na myśli.
Ostatnie słowa wypowiedział z naciskiem.
 Po prostu to nie jest najlepsza pora  próbowałam się tłumaczyć.
172
 W takim razie, co jest według ciebie dobrą porą? Piętrzenie przeszkód to
głupia gra, Sunny.
 Ja nie piętrzę przeszkód!  zawołałam nieco zirytowana.
 Ale tak to wygląda  Brett zrobił obrażony grymas, zupełnie jak Chester,
kiedy nie chciał ustąpić.
Brett uważa, że jest supersamcem... rozległo się w moim skołowanym umyśle echo
słów Lindy. Zaczerpnęłam tchu, próbując się uspokoić.
 Posłuchaj, naprawdę mi przykro. Miałam ostatnio ciężkie dni i jeszcze nie
całkiem pozbyłam się napięcia. Przepraszam cię.
Brett znów mnie objął. Jego palce pieściły moje plecy.
 Ja też cię przepraszam. Pomogę ci się rozluz
nić, kochanie.
Jego głos brzmiał jak pomruk. Próbował zacząć to samo od początku, jakby nie
dotarło do niego nic z tego, co powiedziałam.
 Czy ty mnie słuchasz?!  krzyknęłam.  Nie chcę tego robić właśnie teraz.
Tym razem odskoczył jak oparzony.
 Więc to tak  warknął.  No to cześć.
 Brett...
On jednak już wyszedł, trzaskając drzwiami. Patrzyłam na zamknięte drzwi i nie
wiedziałam, co mam robić. Nagle poczułam się z
le. Byłam sama i wystraszona.
 Hej, Sunny  głos Chestera dobiegał ze schodów, gdzie mój brat oczywiście był
cały czas.  Twój chłopak to dupek.
 Idz
do łóżka  próbowałam go ofuknąć, ale
173
głos mi drżał tak samo jak ręce.  Jeśli powiesz rodzicom cokolwiek, to ja...
Idz
spać. Proszę, Ches.
Na szczęście zabrał się i zostawił mnie samą z moim upokorzeniem. Pokłóciłam się
z Brettem, ale nie to mnie najbardziej martwiło. W ciągu kilku ostatnich minut
dostrzegłam w nim coś, co zupełnie mi się nie podobało.
Rzeczywiście zachował się jak dupek. Ale  tłumaczyłam sobie gorączkowo  ja też
nie okazałam się lepsza. Wstydziłam się, że wrzeszczałam na niego po tym, jak
okazał mi tyle sympatii, przyjeżdżając i świętując razem ze mną dobre wiadomości.
Och, Sunny, jaka ty jesteś głupia  jęknęłam. Brett rozzłościł się na mnie i w
ten sposób popsułam wszystko, co między nami zdążyło zaistnieć.
Chciałam zadzwonić do Lindy. Pragnęłam zakończyć naszą głupią kłótnię i zwierzyć
się komuś, kogo znałam od zawsze. Kiedy jednak wykręciłam numer do Tyrellów,
okazał się zajęty. Czułam się zbyt przygnębiona i rozbita, żeby rozmawiać z
kimkolwiek innym. Jedyne, co mogłam zrobić, to pójść na górę, rzucić się do
łóżka, naciągnąć kołdrę na głowę i przespać drugą noc z rzędu w ubraniu.
Była to też druga z rzędu noc z koszmarami. Z
niło mi się, że stoję z Chesterem
na jakimś skalistym wybrzeżu, obserwując nadchodzącą falę, która wyglądała
naprawdę groz
nie. Na plaży w dole dostrzegłam Louisę, szukającą Snookera.
Krzyknęłam, żeby ją ostrzec. Wielka Lou odwróciła się i spojrzała na Chestera i
na mnie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]