[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wreszcie opowiedziała komuś swoją historię i odczuła ulgę. Pozbyła się gnębiące-
go ją poczucia winy, które sprawiało, że każdy dzień wydawał jej się karą za grzechy.
- Miałaś szczęście, że spotkałaś Andreasa.
- To prawda.
- Podoba ci się na Santorini? Jesteś tu po raz pierwszy, prawda?
Cleo uśmiechnęła się do Petry.
- Tu jest przepięknie! To ty masz szczęście, że tu mieszkasz. Te uliczki, kościoły...
- Cleo zatoczyła ramieniem szeroki łuk. - Atmosfera tu jest niepowtarzalna.
- Cieszę się, że ci się podoba. Jesteśmy dumni z naszej wyspy i chcemy, żeby tury-
ści dobrze się tu czuli.
- Ja czuję się świetnie. A te zachody słońca... Bajka!
- Przyciągają nowożeńców z całego świata. To podobno takie romantyczne. Też
tak uważasz?
- Na pewno, kiedy jest się z właściwą osobą - odparła ostrożnie.
- Widzę, że posmutniałaś. Przepraszam.
- Nic się nie stało. Prawdę mówiąc, nie przyjechałam tu, żeby przeżyć romantyczną
przygodę.
Petra uniosła brwi.
- Naprawdę? Może faktycznie masz rację. Trzeba być ostrożnym. Wiesz, że
Andreas ma fatalną reputację? Zmienia kobiety jak rękawiczki. Przepraszam, ale muszę
wracać do pracy. Miło mi się z tobą gawędziło. Na pewno się zaprzyjaz
nimy.
- Czujesz się lepiej? - spytała Cleo, patrząc, jak Petra nakłada minispódniczkę.
- Ach, tak! Dziękuję.
Petra włożyła złote sandały i odeszła. Cleo patrzyła za nią, czując dziwny niepokój.
R
L
T
- Lekarze podejrzewają, że mam guza mózgu - powiedziała Sofia Xenides.
Leżała na szezlongu z podkulonymi nogami, a na kolanach trzymała filiżankę z
kawą.
- Mogłaś mi powiedzieć - zauważył Andreas.
- Byłeś w Londynie.
- Mogłaś zadzwonić.
- Co miałam powiedzieć? Niepotrzebnie byś się denerwował.
- Kazałbym ci iść do lekarza.
- Poszłam do lekarza. Jutro będę miała wyniki biopsji. Nie chciałam cię niepo-
trzebnie martwić, ale cieszę się, że jutro pojedziesz ze mną do szpitala. Teraz chciałabym
porozmawiać z tobą na poważniejsze tematy. Kiedy zamierzałeś mi powiedzieć, co robi-
łeś w Londynie?
- Już wiesz... - westchnął Andreas.
- Petra mówiła, że odnalazłeś Dariusa. To prawda?
- Tak. Przehulał wszystkie pieniądze. Został mu tylko obskurny hotel. Zaciągnął
pożyczkę, żeby spłacić karciane długi.
- Od lat marzyłeś, żeby się zemścić. Domyślam się, że puściłeś go z torbami.
- Zrobiłem dokładnie to, co on zrobił kiedyś z nami.
- Andreas! - westchnęła matka. - To było dawno temu. Kiedy wreszcie o tym za-
pomnisz?
- Jak możesz tak mówić? Nigdy nie zapomnę. Zniszczył ojca i zostawił nas bez
środków do życia!
Sofia przymknęła powieki, jakby wspomnienie zmarłego męża otworzyło w niej
zabliz
nioną ranę.
- Chęć zemsty była jedynym uczuciem, które tobą kierowało przez te lata? - spytała
po chwili. - Czy ta sama siła będzie tobą kierować do końca życia?
Andreas w milczeniu patrzył przez okno. Nie podobało mu się to pytanie, choć
musiał przyznać, że ostatnio stracił motywację do pracy. Przestał chodzić do biura, jakby
nagle zabrakło mu siły. Przyczyną jego lenistwa była jednak obecność Cleo. To ona od-
ciągała go od pracy.
R
L
T
- Nie martw się, dam sobie radę. Nazwisko Xenides kojarzy się ludziom z najpo-
tężniejszą agencją nieruchomości w tej części Europy. Zamierzam rozbudować firmę.
Sofia ponownie westchnęła. W jej głosie zabrzmiała nuta zniecierpliwienia.
- Może powinieneś wyznaczyć sobie teraz inny cel.
- Jaki?
- Założenie rodziny.
- Tak bardzo zależy ci na wnukach?
- Jestem Greczynką. Skoro zemściłeś się na Dariusie, może byś wreszcie zrobił
coś, co przyniesie radość twojej starej matce?
- Mamo...
Sofia uniosła dłoń.
- Nie jestem histeryczką, ale czas biegnie nieubłaganie. Niedługo będę za stara i
zbyt schorowana, żeby się cieszyć wnukami.
- Przestań. Nie pozwolę ci umrzeć.
- Nie wybieram się jeszcze na tamten świat, ale wiem, jaką masz opinię, nie jestem
ślepa. Przebierasz w kobietach jak w ulęgałkach, ale nie potrafisz znalez
ć sobie żony.
Andreas poczuł, że się rumieni. Fakt, że matka wiedziała o jego licznych roman-
sach, odebrał mu pewność siebie. Co miał powiedzieć? Do tej pory nie spotkał kobiety,
która nadawałaby się na żonę.
- Petra powiedziała mi, że przywiozłeś sobie z Londynu kochankę.
Andreas skrzywił się. Petra była dla niego jak rodzina, dorastali razem, ale czasem
żałował, że dziewczyna ma tak dobry kontakt z jego matką.
- Petra powinna pilnować swojego nosa.
- Dzięki niej wiem, co się u ciebie dzieje. Podobno to jakaś Australijka. A
adna?
Andreas chciał poprawić matkę, mówiąc, że Cleo jest piękna, ale ugryzł się w ję-
zyk. Przypomniał sobie, że Cleo może być z nim w ciąży. Dwa razy kochali się bez za-
bezpieczenia. Matka byłaby zachwycona, ale co on by na tym zyskał? Miałby Cleo. Na
zawsze.
Nie myślał jednak o małżeństwie. Nie był na to gotowy.
- Petra powiedziała... - zaczęła Sofia.
R
L
T
- Petra za dużo mówi - przerwał matce.
- Przecież ona chce tylko twojego dobra. Prawdę mówiąc, myślałam, że ty i ona...
- Mamo - westchnął Andreas.
- ...kiedyś się pobierzecie - dokończyła Sofia.
- My ze sobą pracujemy, a nie śpimy!
Nie zamierzał przyznawać się do tego, że spędził z Petrą jedną noc.
- Tak wiele was łączy.
- A
ączy nas to, że Petra jest moim pracownikiem.
- Dobrze, już dobrze. - Sofia machnęła ręką. - Czasem nie zdajemy sobie sprawy,
że właściwa osoba znajduje się tuż przed naszymi oczami. A gdy odejdzie, jest za póz
no.
- Nie ożenię się z Petrą - powiedział przez zęby Andreas.
Sofia uśmiechnęła się do syna.
- Kto mówi, że masz się żenić z Petrą? Zastanawiałam się tylko nad taką możliwo-
ścią. W końcu jestem twoją matką. Lepiej rozejrzyj się dookoła, zanim będzie za póz
no.
- Co do jutrzejszej wizyty... - Andreas chciał jak najszybciej zmienić temat. [ Pobierz całość w formacie PDF ]