[ Pobierz całość w formacie PDF ]

w ciągu znaków zarówno cudzysłów, jak i apostrof. Zazwyczaj jest to potrzebne do
samego kodowania, ale na razie zademonstrujemy tę sytuację dla przykładu, zakładając,
że musimy utworzyć ciąg znaków z następującego zdania:
50 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Gdybyśmy otoczyli ciąg znakami cudzysłowu:
wówczas dla interpretera języka JavaScript oznaczałoby to, że ciągiem znaków jest
jedynie tekst "Jan krzyknął ". Następujący po ciągu tekst Hej& dla interpretera nic
nie znaczy, zatem powstałby błąd. To samo zdarzy się, jeśli otoczymy ciąg apostrofami.
Kiedy interpreter JavaScript dojdzie do ciągu Mc', wystąpi błąd, ponieważ apostrof
w ciągu Mc'Cartneya zostanie zinterpretowany jako apostrof kończący ciąg znaków.
W języku JavaScript do rozwiązania tego problemu służy znak lewego ukośnika (\).
Jeżeli w JavaScript użyjemy tego znaku, oznacza to, że następny wprowadzony po nim
znak jest znakiem specjalnym. W przypadku apostrofu lub cudzysłowu, poprzedzenie
ich znakiem lewego ukośnika oznacza po prostu, że nie oznaczają one końca ciągu
znaków. Możemy na przykład zapisać:
lub jeżeli chcemy umieścić w ciągu pięć cudzysłowów, możemy napisać:
W przypadku użycia apostrofów, zapisalibyśmy:
Jeżeli znak jest poprzedzony lewym ukośnikiem, mówimy o nim, że jest to znak ste-
rujący. Istnieje kilka innych znaków sterujących o specjalnym znaczeniu. Oto one:
znak backspace
wysunięcie strony
nowy wiersz
powrót karetki
tabulacja
apostrof
cudzysłów
lewy ukośnik
znak według kodowania Latin-1 (x to po prostu znak x,
natomiast NN oznacza liczbÄ™ szesnastkowÄ…)
znak według kodowania Unicode (u to po prostu znak u,
natomiast NNNN oznacza liczbÄ™ szesnastkowÄ…)
Przypuśćmy, że w ciÄ…gu znaków chcemy umieÅ›cić znak ©. Dla zestawu znaków Latin-1
oraz Unicode zapiszemy odpowiednio:
Obydwa ciągi znaków będą przekształcone do następującej postaci:
RozdzIał 1. f& Podstawy51
Jak zapewne zauważyliÅ›my, zarówno w zestawie znaków Latin-1, jak i Unicode, znak ©
ma w zasadzie ten sam kod; jedyną różnicą są dwa zera występujące w drugim przy-
padku na początku kodu. Istotnie, w zestawach znaków Unicode i Latin-1 kody znaków
są takie same, ale dwa wiodące zera umożliwiają zakodowanie wielu dodatkowych
znaków. Aby zapoznać się z pełnym zestawem znaków Unicode, możemy odwiedzić
serwis WWW Unicode, mieszczÄ…cy siÄ™ pod adresem http://www.unicode.org.
Chociaż zestaw znaków Unicode daje nam możliwość obsługi znacznie większej
liczby znaków, to jednak trzeba pamiętać, że ten zestaw znaków nie jest obsłu-
giwany przez przeglądarki w wersji 4 i starsze. W rzeczywistości niektórych znaków
nie ma nawet w najnowszych przeglÄ…darkach.
Przydatne narzędzia
W kilku kolejnych rozdziałach nauczymy się wykorzystywać narzędzia JavaScript,
które umożliwiają wyświetlanie wyników, podejmowanie decyzji przez użytkowni-
ków oraz pobieranie od nich danych. Właściwa nazwa tych narzędzi to  funkcje ; nie
przejmujmy się, jeśli nie wiemy jeszcze, czym są funkcje. Więcej miejsca poświęco-
no na ich omówienie w rozdziale 3.   Funkcje i instrukcje .
Funkcja alert()
Funkcję wykorzystaliśmy już w tym rozdziale kilkakrotnie, w celu wyświe-
tlenia okna z ostrzeżeniem. Prawdopodobnie niejednokrotnie zetknęliśmy się z ma-
łymi okienkami, które wyświetlają się wiele razy na stronach WWW, aby nas przed
czymś ostrzec lub powiadomić o konsekwencjach działania.
Aby wyświetlić okno ostrzeżenia na naszej stronie WWW, powinniśmy skorzystać
z funkcji języka JavaScript . Przy korzystaniu z tej funkcji, musimy jedynie
wprowadzić komunikat, który ma być wyświetlony. Interpreter JavaScript wykona
wszystkie czynności związane z utworzeniem okna na drugim planie. Oto przykład:
Wywołanie funkcji można umieścić w dowolnym miejscu bloku skryptów;
spowoduje ona wyświetlenia okna z ostrzeżeniem.
Wykorzystując funkcję należy pamiętać o dwóch sprawach. Po pierwsze, ko-
munikat, który ma być wyświetlony, musi być otoczony parą nawiasów. Ponadto, po-
nieważ komunikat jest ciągiem znaków, musi być ujęty w cudzysłowy lub apostrofy.
Jeżeli nasz komunikat to po prostu liczba, możemy umieścić go bez apostrofu czy cu-
dzysłowu (ale w dalszym ciągu w nawiasach). Oto przykład:
52 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
W następnych kilku rozdziałach będziemy dosyć często wykorzystywać funkcję
po to, by zaprezentować wyniki naszych skryptów. Na przykład, aby sprawdzić, jak
JavaScript zinterpretuje sumę , możemy zapisać:
W rezultacie na ekranie pojawi się okno ostrzeżenia, wyświetlające liczbę . Dzięki
temu będziemy mieli pewność, że interpreter JavaScript zinterpretuje wartość sumy
jako .
Funkcja confirm()
Funkcja jest nieco bardziej zaawansowana od funkcji . Nie poprze-
staje na wyświetleniu informacji, lecz pozwala na dokonanie wyboru spomiędzy dwóch
opcji. Pewnie i w tym przypadku mieliśmy już okazję spotkać się z niewielkimi okien-
kami wyświetlanymi przez tę funkcję na stronach WWW. Okno takie jest podobne do
tego, które wyświetla funkcja , ale oprócz komunikatu i przycisku występuje
w nim jeszcze przycisk .
Na razie nie będziemy zbyt szczegółowo omawiać funkcji , ponieważ przy-
daje się ona jedynie w połączeniu z instrukcjami sterującymi, które pozwalają na po-
dejmowanie decyzji. Mówiąc prościej, przycisk, który użytkownik wciska, określa
jedną z dwóch wartości zwracanych do skryptu. Te dwie wartości to lub ,
z którymi już się zetknęliśmy. Można je uważać za komputerowe odpowiedniki odpo-
wiedzi  tak oraz  nie . Wartość przesłana przez użytkownika umożliwia skryptowi
określenie, czy należy wykonywać określone działanie, czy też nie.
Funkcję wywołuje się w podobny sposób, jak funkcję Także i w tym
przypadku można ją umieścić w bloku skryptów. Oto przykład:
Wywołanie funkcji w tej postaci spowoduje wyświetlenie okna pokazanego
na rysunku 1.4.
Rysunek 1.4.
Nasze pierwsze
okno confirm()
Aby zobaczyć wartości lub zwracane przez funkcję , możemy
umieścić jej wywołanie wewnątrz funkcji . Wartość zwrócona przez funkcję
będzie wyświetlona w oknie ostrzeżenia. Oto kod służący do wykonania
takiego sprawdzenia:
Część wiersza, która będzie poddana przetwarzaniu jako pierwsza, to funkcja .
Po wyświetleniu okna i kliknięciu przycisku lub , zostanie zwrócona
RozdzIał 1. f& Podstawy53
wartość lub i będzie ona umieszczona jako parametr funkcji . Ta z ko-
lei spowoduje wyświetlenie okna z odpowiednią wartością. Wypróbujmy tę instrukcję
samodzielnie.
W kolejnych rozdziałach zobaczymy, w jaki sposób wykorzystać wartość zwracaną
przez funkcjÄ™ do podejmowania decyzji w naszych skryptach.
Funkcja prompt()
Funkcja jest ostatnią spośród trzech funkcji, które zostaną teraz omówione.
Jej działanie polega na wyświetleniu prośby o wprowadzenie tekstu, który będzie wy-
korzystany przez skrypt. Na przykład może pojawić się pytanie o nazwisko, po czym
skrypt umieści to nazwisko w kodzie HTML strony w celu dokonania personalizacji.
Funkcja jest nieco bardziej skomplikowana od dwóch poprzednich funkcji,
ale także jej obsługa jest dość oczywista. Wymaga podania jako parametrów dwóch
ciągów znaków. Pierwszy z tych ciągów jest komunikatem, który ma być wyświetlo-
ny w oknie funkcji , a drugi służy do domyślnego wypełnienia obszaru edy-
cyjnego, w którym wprowadzamy nasze dane (domyślne wypełnianie działa tylko [ Pobierz całość w formacie PDF ]