[ Pobierz całość w formacie PDF ]

* Skarphedin * dał się słyszeć drżący głos Jonsona. * Pozwól tutaj.
Jonson stał przy wejściu do kuchni, a przed nim na podłodze leżał mężczyzna, leżał na
brzuchu, z głową przekręconą na bok.
Leżał w dużej kałuży krwi.
Miał podcięte gardło.
Szeroko otwarte oczy były matowe jak tafle lodu.
 Diabeł staje na środku kościoła, przebrany za Nowego Zbawiciela, głosząc fałszywą
teologię, daleką od prawd objawionych. Kiedy nadejdzie dzień, w którym przedstawione
zostaną dokumenty podające w wątpliwość święte dogmaty, wtedy będzie wiadomo, że diabeł
maczał w tym palce. Dokumenty te należy spalić w ogniu piekielnym. Musimy też
przygotować się na zabijanie, będziemy zabijać niewiernych, tych, którzy bluz
nią i chcą
upadku kościoła i prawdziwego chrześcijaństwa.
Cytat z broszury wydanej przez Norweskie Luterańskie Towarzystwo Misyjne jesienią 1949
roku, po ogłoszeniu, że nad Morzem Martwym znaleziono cenne zwoje. Tekst jest podpisany
przez Ole*go Hallesby.
Młoda kobieta zapomina zabrać ze sobą pigułki
antykoncepcyjne,
znalezienie ciała zostaje utrzymane w tajemnicy, a Skarphedin Olsen przeklina ektoplazmową
ułudę
Skarphedin odsunął Jonsona na bok: krew zastygła, mężczyzna musiał tak leżeć już kilka dni;
co najmniej cztery litry, pomyślał detektyw; na jego twarzy pojawił się grymas, czuł, że
swędzą go bębenki w uszach: zawsze, kiedy widział trupa, czuł takie swędzenie, teraz było
wyjątkowo silne. Jonson zerknął na zegarek, za kwadrans pierwsza, odetchnął głęboko i
odwrócił się, Olsen natomiast uderzył dłonią najpierw w lewe, potem w prawe ucho, po czym
ukucnął obok ciała: biały T*shirt przesiąknięty krwią, na plecach dziura, najwyraz
niej po
ciosie nożem zadanym w plecy w kierunku serca; zapewne był śmiertelny, niespodziewany?
Gardło, dlaczego ma poderżnięte gardło? zabójca prawdopodobnie działał w afekcie,
gwałtownie, nawet nie pomyślał, żeby pozbyć się narzędzia zbrodni: obok martwego
mężczyzny, a dokładniej tuż obok jego głowy, leżał półmetrowej długości nóż
przypominający sztylet, też cały zakrwawiony; Skarphedin natychmiast zauważył, że był to
bardzo szczególny nóż, ale nie dotknął go, uważał, żeby nie dotykać niczego w kuchni,
przyglądał się poszarzałej martwej twarzy, mężczyzna miał na wpół otwarte usta, miał około
pięćdziesiątki? Skarphedin wstał ostrożnie, rozejrzał się, wszędzie panował porządek,
żadnych śladów walki; na stole leżały porządnie ułożone papiery i nic poza tym, zerknął na
nie, ale postanowił niczego nie ruszać; żadnych rozbitych filiżanek, szklanek, Skarphedin stał
i patrzył, pozwalał mózgowi rejestrować szczegóły wyposażenia kuchni; po chwili przeszedł
do pokoju, gdzie Tor stał z rękami skrzyżowanymi na piersi i wyglądał przez okno, patrzył
pustym wzrokiem w noc, na kamienicę po drugiej stronie ulicy.
* Zwykła procedura byłaby taka * zaczął Skarphedin i zakasłał * byłaby taka * powtórzył *
że zawiadomilibyśmy policję, pogotowie i techników, ale w tym przypadku żadne procedury
nie obowiązują!
* Tak * odpowiedział Jonson ledwie słyszalnym głosem.
* Bo mamy do czynienia z przeklętą TRUMN
!
* Tak.
* W porządku! Nie stój tu z taką miną! * powiedział Skarphe*din zły. * Pospiesz się.
Musimy przeszukać całe mieszkanie, zrobić zdjęcia i wszystko opisać, zanim ktokolwiek tu
wejdzie! I musimy to zrobić w taki sposób, żeby nikt się nie domyślił, że tu byliśmy.
Zadzwoń do Ungbeldta, wyciągnij go spod pierzyny i każ mu natychmiast się tutaj stawić ze
sprzętem fotograficznym i wszystkim, co trzeba!
Jonson skinął lekko głową i sięgnął po telefon komórkowy; Skarphedin stał w półmroku przy
oknie, czuł, że odbija mu się zapiekanką i roquefortem; zaczął szukać innych włączników
światła w ciemnym mieszkaniu, wszedł do sypialni, zdjął płaszcz i przewiesił go porządnie
przez krzesło, następnie usiadł na brzegu łóżka i zaczął się drapać po szyi; zapowiadała się
długa, pracowita noc.
Jon Furhelle poprosił kierowcę taksówki, żeby zaczekał, znalezienie taksówki o tej porze w
tej okolicy mogło bowiem być trudne; jadąc krętą drogą, minęli najpierw Hagan, potem
Nittedal, aż wreszcie Jon zobaczył drogowskaz na Postsvingen, kazał kierowcy się zatrzymać,
wręczył mu tysiąc koron i poprosił, żeby zaczekał, aż wróci, uprzedził, że może go nie być
nawet godzinę, bo jeśli zastanie kobietę w domu, to na pewno trochę mu zejdzie. Była to [ Pobierz całość w formacie PDF ]