[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Straciła wszelką nadzieję. Przypuszczała, że Remy jest
zaangażowany w to wszystko, ale teraz dopiero zobaczyła do
jakiego stopnia. Nie odbierała mu wcale prawa do śledzenia całej
sprawy, lecz jego zapał był przerażający.
Kochała go bardzo, ale była już tym wszystkim zmęczona.
Casper uśmiechnął się, kiedy nie usłyszał słów sprzeciwu.
- Będziemy musieli tak nim pokierować, żeby zrobił jakieś
głupstwo. Obydwoje pracowaliście z nim, więc doskonale wiecie,
że to nie taka łatwa sprawa. Co możemy zrobić?
- Trzeba będzie skoncentrować się na jego każdej słabostce
tak, aby doprowadzić do udowodnienia winy - powiedział Remy.
- Nie zapominacie o czymś? - zapytała Zuzanna. - Czy Ross
Mitchelson ma w ogóle jakieś słabostki?
- Ross jest chciwy, chere. Myślę, że tę jego cechę moglibyśmy
wykorzystać.
- Na przykład ty i Zuzanna? - zapytał Casper.
135
RS
Remy kiwnął potakująco głową.
- Ross uwielbia kurtuazję w stosunkach z przeciwnikiem.
Najpierw wywodzi go w pole, a potem mówi mu o tym. Myślę, że
to mogłoby zagrać, gdybyśmy przekonali go o naszej chciwości i
samotności.
- Chyba mógłbym zająć się tym od strony organizacyjnej -
powiedział Casper.
Zuzanna uśmiechnęła się z rezygnacją, kiedy Remy i Ned
Casper zaczęli układać plan.
- A więc działacie teraz wspólnie.
Remy wsłuchiwał się w głos Rossa, próbując doszukać się w
nim jakichkolwiek istotnych zmian. Ale Mitchelson mówił
spokojnie, nie był wcale przerażony ani zszokowany, kiedy
odebrał telefon od "Znikającego Duetu" - jak ich nazwała Letycja.
- Nie uważasz, Ross, że powinniśmy o tym porozmawiać?
- zapytał Remy, przyciągając do siebie Zuzannę.
Telefonowali z malej budki, w której znajdowało się
stanowczo za mało miejsca dla dwóch osób.
- Zgadzam się.
- Gdzie?
Zuzanna uśmiechnęła się jakby trochę uspokojona, ale w jej
oczach Remy dostrzegł obawę. Serce waliło mu z podniecenia. O
Boże, jak bardzo ją kochał. Nigdy bardziej niż w tej chwili.
Nienawidził tego, co miało się wydarzyć.
Zuzanna opierała się policzkiem o jego pierś i słuchała z
zaciekawieniem rozmowy z Rossem. Rozmowy, której główny
temat stanowiły pieniądze.
W końcu ustalili czas i miejsce spotkania. Remy odwiesił
słuchawkę.
- O północy przed uniwersytetem - powiedział.
- Chodz
my stąd, zanim zlecą się tu ciekawscy.
136
RS
 Kiedy znajdowali się już w bezpiecznej odległości od budki,
Zuzanna zdecydowała się odezwać.
- Jesteś na to wszystko za bardzo zmęczony, Remy.
- Nie ma czasu na odpoczynek. Zresztą gdybym znalazł
się w twoim łóżku, na pewno nie poszedłbym spać.
- Mogę to zaraz wypróbować.
Zatrzymał się i pocałował ją.
- Mam nadzieję - powiedział.
- Kocham cię.
- Mam nadzieję - powtórzył wesoło, kiedy ruszyli z
miejsca. - Zuzanno, nie chodz
ze mną dziś wieczorem.
- Nie - powiedziała stanowczo. - Jeśli ty idziesz, to ja z
tobą. Nie zapominaj, że gram w tym przedstawieniu główną rolę
kobiecą.
- Ale gdyby się coś nie powiodło? Nie chere, nie chcę,
żebyś tam była.
- Remy...
- Nie - uciął stanowczo. - Zmieniam plan Caspera.
Zostaniesz z babcią i już.
- Zobaczymy - powiedziała Zuzanna.
- Nie, nie zobaczymy - zakończył Remy.
O dziesiątej wieczorem Zuzanna otworzyła szerokie drzwi
wejściowe w domu Rossa i skierowała się w stronę jego salonu.
Remy kroczył tuż za nią.
"Niewielkie okazały się te zmiany" - pomyślała, czekając aż
Remy wejdzie do środka.
Niełatwo było wyeliminować ją z tego prawdziwego planu.
Stanowiła przecież jego część. Wszystko co musieli teraz zrobić,
to dobrze odegrać swoje role.
Zastanawiała się, czy Ross zauważył chwilowy brak prądu
jakieś czterdzieści pięć minut temu. Ich spec od alarmów
zajmował się wtedy jego systemem alarmowym. Skomentował tę
137
RS
robotę jako cholernie łatwą. Zuzanna miała nadzieję, że się nie
mylił.
Z
wiatło w holu było zapalone, a z pokoju obok dochodziły
ich jakieś nieśmiałe odgłosy.
- Chyba coś przegląda - szepnął Remy. - Mam nadzieję, że
będzie zdziwiony naszą wcześniejszą wizytą.
- Jesteśmy punktualni - odpowiedziała Zuzanna także
szeptem. Była wyjątkowo podniecona mającymi nastąpić
wydarzeniami. Teraz dopiero czuła atrakcyjność ich zawodu.
Trzymając się za ręce minęli hol i skierowali się prosto do
gabinetu.
Ross spojrzał na nich znad teczki leżącej na jego biurku.
Zbladł na jedną krótką chwilę. Papiery i dokumenty leżały
porozrzucane, a sejf w ścianie był szeroko otwarty.
Przez moment Zuzanna poczuła smak triumfu. Oboje
musieli przejść długą, trudną drogę, żeby to zobaczyć.
- Obawiam się, że spotkanie o północy przed
Uniwersytetem Georgetown było nie do zaakceptowania -
powiedziała Zuzanna. Pragnęła zapanować nad ciałem, tak jak
udało się jej zapanować nad głosem. - O dziesiątej u ciebie to
znacznie lepszy czas i miejsce.
- Zwłaszcza że zamierzasz, jak widzę, opuścić miasto -
dodał Remy, wbijając wzrok w teczkę. - Nie wierzę, żeby chciał
się z nami spotkać, chere.
- Ja też tak myślę - powiedziała smutno.
- O czym wy mówicie? - zapytał Ross.
- Nie do końca ci ufamy - powiedział Remy. -
Postanowiliśmy więc odwiedzić cię i przeprowadzić krótką
pogawędkę.
- Jaką pogawędkę?
Zuzanna spojrzała na Remy'ego.
- Kpi sobie z nas - rzuciła. Remy westchnął.
- Nienawidzę tego, naprawdę.
Zuzanna odwróciła się do Rossa.
138
RS
- Pamiętasz przyjęcie u Trevora dwa miesiące temu?
Wyszłam na zewnątrz, żeby zaczerpnąć trochę świeżego
powietrza, bo w środku było tak duszno. Widziałam cię z
senatorem Harveyem, Ross, ale nie to jest tak ważne. Widziałam,
jak brałeś pieniądze.
- A ja - dodał Remy - jak dobrze wiesz, zajmowałem się
sprawą płatnego agenta. Połączyliśmy nasze "odkrycia" i [ Pobierz całość w formacie PDF ]