[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nie chciała, żeby teraz przerwał.
Nie pojmowała, co to za dzwięk, ale z pewnością za
raz umilknie.
- Hilary... O Boże! - wykrztusił z wysiłkiem męż
czyzna. - To telefon.
- Niech sobie dzwoni.
- Nie, odbierz - powiedział chrapliwie.
Uporczywy terkot świdrował panującą wokół ciszę.
- Ktokolwiek to jest, zadzwoni jeszcze raz - szepnęła.
- Być może, ale mam przeczucie, że to twoja matka.
- Moja matka... - powtórzyła wolno Hilary.
Gdy wreszcie znaczenie tego słowa dotarło do jej
świadomości, zerwała się z sofy tak gwałtownie, że upad
łaby na podłogę, gdyby Sean jej nie podtrzymał.
Telefon odezwał się ponownie. Dziewczyna zdołała
już zapanować nad sobą. Po co ten pośpiech? Jeśli to
naprawdę matka, nie miała nastroju, żeby z nią rozma
wiać.
- Halo - powiedziała, podnosząc słuchawkę i ciężko
wzdychajÄ…c z jakimÅ› poczuciem winy.
- Sean? ProszÄ™ bardzo.
Podała mu słuchawkę.
- To do ciebie.
Spojrzał na nią, jakby nie wierząc.
Podczas gdy rozmawiał, Hilary poprawiała ubranie,
czując, jak płoną jej policzki. Zajęta sobą, nie słyszała,
o czym mówi Sean.
Dopiero po chwili zauważyła, że chociaż już odwiesił
słuchawkę, w dalszym ciągu stoi twarzą do ściany.
- Sean... - szepnęła, ale on nie odwrócił się do niej.
R S
R S
- To nie powinno było się stać - stwierdził ponuro.
- Igramy z ogniem. Przynajmniej jedno z nas powinno
zachować rozsądek.
- Ale... dlaczego?
Tak bardzo chciała zarzucić mu ręce na szyję i wtulić
się w jego objęcia. Z dala od niego było jej zimno i czuła
się samotna. W ramionach Seana znikały wszystkie jej
wątpliwości, rozpraszały się niepokoje. Oczywiście, róż
nili się bardzo, ale przecież poradziliby sobie z tym, gdy
by oboje tego chcieli.
- Ja... ja cię kocham, Seanie - powiedziała cicho.
Odwrócił się wreszcie i spojrzał na nią ciepłym wzro
kiem, ale jednocześnie dostrzegła w nim niedowierzanie
i nagłą rezerwę. Teraz nie będzie już miało znaczenia,
co mu powie.
- Czy kochałaś kogoś przedtem, Hil?
- Tak. Raz, na pierwszym roku studiów. Mam pewne
doświadczenie, jeśli ci o to chodzi.
Uśmiechnął się niewesoło.
- Jesteś zbyt niewinna i uczciwa, by kłamać przeko
nująco. Gdybyśmy teraz nie przerwali, czy domyślasz się,
co by się stało?
- Oczywiście - odpowiedziała urażona. -. Kochali
byśmy się i tego właśnie chciałam.
Patrzył na nią pociemniałymi z napięcia oczyma, jak
by walcząc z własnymi myślami.
- Popełnilibyśmy błąd.
- Nie wierzę. Moja miłość do ciebie nie jest błędem,
nie przekonasz mnie. Wiem, że jesteś silnym mężczyzną
i być może jest ci trudno pogodzić się z uczuciem, jakie
żywisz do mnie, ale...
R S
R S
- Hil, posłuchaj - przerwał jej głosem spokojnym
i stanowczym, wykluczajÄ…cym jakiekolwiek dyskusje.
- A czy wiesz, co stałoby się potem? Kochalibyśmy się
coraz częściej, przywiązując się do siebie coraz bardziej.
- Czy to zle?
- Tak, zle dla ciebie, dla mnie zresztą także.
- Ale dlaczego? - spytała zrozpaczona.
- Od niedawna jesteś po raz pierwszy w życiu sa
modzielna. A w ten sposób bylibyśmy coraz bardziej ze
sobą związani. Zanim zdołalibyśmy temu zapobiec, żadne
z nas nie chciałoby już być samo.
Hilary nie wiedziała, co na to powiedzieć.
- Ostatnie dziesięć lat spędziłem w wojsku - mówił
dalej Sean - i nie chcę żadnych nowych zobowiązań. Ty
też tego nie pragniesz. Aączy nas to, że po raz pierwszy
próbujemy samodzielnego życia. Nie wolno nam zbytnio
ufać naszym uczuciom. To stało się za szybko i nie wie
my, na ile jest trwałe.
W tym, co mówił, był pewien sens. Pierwszy raz była
z dala od matki, sama całkowicie odpowiedzialna za sie
bie, dopiero zaczynała pracować. Wyjechała z domu, że
by udowodnić coś sobie i, co ważniejsze, swojej matce.
Udowodniła. Tak przynajmniej jej się wydawało.
Natomiast była całkowicie pewna swego uczucia,
w tym punkcie nie zgadzała się z Seanem. Być może na
iwnością jest kochać go bez żadnych wątpliwości i za
strzeżeń. To prawda, że nie zamierzała zakochać się tak
szybko, ale stało się. Z lękiem pomyślała, że mogłoby
ją ominąć to uczucie.
Gdyby chciał z nią dyskutować, przedstawiłaby mu
całą listę argumentów uzasadniających, jak dobrze byłoby
R S
R S
im razem. Ale nie będzie go przekonywać. Jeśli Sean
kochają tak, jak sądziła, sam to sobie uświadomi. Jeśli
zapragnie mieć ją na całe życie, poprosi ją o to, Zrobiła
wszystko, co było w jej mocy. Przynaglanie mężczyzny
byłoby błędem. Nie może też manipulować nim tak, jak
jej matka próbowała manipulować nią. Zbuntowała się
i położyła kres jej szantażowi uczuciowemu. Niewiele
może teraz zdziałać, by zdobyć miłość Seana, dopóki on
sam nie będzie na nią gotów.
- Masz rację - powiedziała powoli, z namysłem, od
rzucając na bok swoje wątpliwości. W tym momencie
zrozumiała, jak trudno musiało być matce pozwolić jej
wyjechać. - Co więc proponujesz? - zapytała.
- Nic - odpowiedział bezbarwnym głosem.
Jego słowa zaskoczyły ją. Nie było w nich żadnego
sensu.
- Czy to znaczy, że mamy zapomnieć o tym, co za
szło między nami?
- Zapomnieć? - Uśmiechnął się gorzko. - Chciał
bym móc zapomnieć. Nie, proponuję, byśmy przeszli nad
tym do porządku dziennego, jakby w ogóle nic się nie
stało, i spróbowali przeżyć normalnie pozostałe tygodnie,
aż sytuacja sama się rozwiąże.
Powiedziawszy to, poszedł przez hol w kierunku swo
jej sypialni. Hilary zrobiła kilka kroków za nim, Stanęła
w drzwiach, patrzÄ…c, jak Sean otwiera szafÄ™ i wyjmuje
koszulę. Najwidoczniej zamierzał wyjść z domu.
- Za dwa tygodnie wyprowadzę się - powiedział sta
nowczo.
- A co będzie potem?
- Każde z nas pójdzie własną drogą.
R S
R S
- Rozumiem - zgodziła się spokojnie.
Za dwa tygodnie Seana już tu nie będzie. Wyprowadzi
się z mieszkania i, tak jak zdecydował, zniknie z jej ży
cia.
Hilary siedziała w ciemnym saloniku, obserwując
przesuwające się z wolna wskazówki zegara. Sean
wściekł się, gdy wróciła pózno, martwił się o nią, ale
nie pomyślał, że i ona może denerwować się o niego.
Wyszedł bez słowa wyjaśnienia i nie było go już prawie
osiem godzin.
Wczesnym wieczorem dziewczyna - zadzwoniła do
matki i odbyły miłą pogawędkę. Pierwszy raz rozmawia
ła z matką z uczuciem całkowitej swobody. Mama za
wsze dawała odczuć, że tylko ona wie, co dobre jest dla
jej córki. Jednak tym razem Hilary nie miała wątpliwości,
co jest dobre dla niej samej, dla Seana i ich zwiÄ…zku.
Luiza zorientowała się natychmiast, że dzieje się coś
niezwykłego, ale, ku zdumieniu córki, nie zadawała żad
nych pytań. Hilary była jej za to wdzięczna i czuła się
pokrzepiona odbytÄ… rozmowÄ….
Przez kilka godzin siedziała w mroku i myślała. Do
piero teraz zrozumiała, jaki był główny powód zacho
wania Seana, choć wcale go nie wspomniał: jej nazwisko
i pieniÄ…dze.
Hilary była tego świadoma, bo z czymś podobnym
zetknęła się już wcześniej. Miała wtedy osiemnaście lat,
a on nazywał się William Donahue. Sean zapytał ją, czy
już kogoś kochała, ale nie interesowały go szczegóły. %7ła
łowała teraz, że nie powiedziała mu wszystkiego.
Miała osiemnaście lat i zakochała się bez pamięci
R S
R S
w koledze, z którym uczęszczała na wykłady z literatu
ry angielskiej. Wiele godzin spędzili razem, dyskutu
jąc o różnorakich aspektach klasyki w literaturze. Wil-
liam był jej pierwszą miłością i kochała go całym ser
cem. Po jakimś czasie, gdy zaczął prosić ją o drobne
pożyczki, zorientowała się, że to nie ona go interesowa
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
 |
| Cytat Długi język ma krótkie nogi. Krzysztof Mętrak Historia kroczy dziwnymi grogami. Grecy uczyli się od Trojan, uciekinierzy z Troi założyli Rzym, a Rzymianie podbili Grecję, po to jednak, by przejąć jej kulturę. Erik Durschmied A cruce salus - z krzyża (pochodzi) zbawienie. A ten zwycięzcą, kto drugim da / Najwięcej światła od siebie! Adam Asnyk, Dzisiejszym idealistom Ja błędy popełniam nieustannie, ale uważam, że to jest nieuniknione i nie ma co się wobec tego napinać i kontrolować, bo przestanę być normalnym człowiekiem i ze spontanicznej osoby zmienię się w poprawną nauczycielkę. Jeżeli mam uczyć dalej, to pod warunkiem, że będę sobą, ze swoimi wszystkimi głupotami i mądrościami, wadami i zaletami. s. 87 Zofia Kucówna - Zdarzenia potoczne |