[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zły, kiedy chlapnęłaś wczoraj lodami na bluzeczkę. Wiedział, \
e to było niechcący, tak samo
jak wtedy, kiedy ja poplamiłam koszulę.
- TatuÅ› siÄ™ nie brudzi.
Jako \
e nigdy przed tym weekendem nie zdarzyło się Lauren widzieć Johna inaczej ni\

ubranego w nieposzlakowane garnitury, musiała zgodzić się z Amy.
- Mo\
e teraz, kiedy jest dorosły, nie brudzi się. Jest człowiekiem interesu, pracuje głową, a
nie rękami. Ale ciekawe, czy nigdy się nie utytłał, kiedy był mały. Mali chłopcy przewa\
nie
grają w baseball, wspinają się na drzewa i grzebią w brudnych rzeczach przez cały czas.
Znowu wprawiła w ruch koło garncarskie i zanurzyła ręce w naczyniu z wodą stojącym obok
niej. Nadając glinie kształt dzbanka, opowiadała jednocześnie Amy o przygodach, jakie
prze\
ywali razem z bratem, kiedy byli mali.
Zajęła uwagę Amy historią o myciu ubłoconego owczarka angielskiego.
- Ten pies tak nie cierpiał się kąpać, a my musieliśmy wsadzić go do wanny - chichocząc
Lauren dodała: - Pies w końcu był czysty, ale ja i Danny cali byliśmy w błocie, mydle i
wodzie.
- Gniewali siÄ™ na was?
Lauren roześmiała się. - Wykąpaliśmy się. John zawrócił w stronę ganku. Rozmyślał nad tym
wszystkim, co powiedziała Lauren, i zastanawiał się, co zrobić, \
eby Amy zobaczyła go w in-
nym świetle. Widziały go jednowymiarowo, jako człowieka w garniturze, człowieka interesu.
Takie postrzeganie go było równie niesłuszne jak jego wcześniejsza wizja Lauren. W końcu
pokazała mu nie dostrzegane przez niego wcześniej strony swojej osobowości. Teraz kolej na
niego. Musiał się zastanowić, w jaki sposób pokazać siebie w innym świetle.
WchodzÄ…c po stopniach ganku, zauwa\
ył kilka z
dz
beł trawy, które przyczepiły się do
nogawki d\
insów, gdy przechodził przez trawnik. Stanął na trzecim stopniu, zgarnął z
dz
bła i
rzucił je na ziemię. Nagle rozejrzał się po terenie otaczającym dom i roześmiał się. Znalazł
sposób.
Do szopy wdarł się niezwykły hałas, zagłuszając odgłos poruszającego się koła
garncarskiego. Lauren zatrzymała koło i zaczęła nasłuchiwać. Zmarszczyła brwi i z
ręcznikiem w dłoniach, wycierając ręce, podeszła do drzwi.
- Co to za hałas - zapytała Amy. Lauren wyjrzała.
- Twój tata kosi trawnik. - W jej głosie brzmiało lekkie zdziwienie.
Wyszła z szopy, szybko przemierzyła trawnik i stanęła na drodze kosiarki. Kilka metrów od
niej John wyłączył maszynę. Uśmiechnął się lekko, kiedy dostrzegł oznaki irytacji w jej
oczach i zaciśniętych ustach. Jej spojrzenie ześlizgnęło się na jego odsłoniętą klatkę
piersiową - kuszulę miał rozpiętą - i wyraz jej twarzy zmienił się. Zauwa\
ył to; z jej oczu
wyzierało po\
ądanie. A więc pociągał ją, choć nie chciała się do tego przyznać. Poczuł
reakcję, jaką w jego ciele wywołało to odkrycie.
- I co ty wyrabiasz? - wzięła się pod boki. Poniewa\
widać było, czym się zajmuje, wiedział,
\
e nie chodzi jej o to, co robi, ale dlaczego. - Zarabiam na swoje utrzymanie.
- Nie musisz pracować przy domu. Nie uma-
wialiśmy się tak na ten weekend.
- Wiem, \
e nie muszÄ™, ale chcÄ™ - uÅ›miechnÄ…Å‚ siÄ™· - Podoba mi siÄ™ to. Ale mo\
esz poprosić
Amy, \
eby przyniosła mi coś zimnego do picia, zgrzałem się przy tej pracy.
Jeśli chodzi o Johna, rozmowa była skończona. Włączona kosiarka zawarczała, tylko czekał,
\
eby Lauren ustąpiła mu z drogi.
Nie była to jedyna praca, jakiej podjął się John tego ranka. Zagrabił potem skoszoną trawę, a
tak\
e opadłe gałązki i inne śmieci. Nawet kiedy Lauren i Amy wróciły do domu, dalej
pracował na dworze. Słońce stało coraz wy\
ej i robiło się coraz goręcej, więc John zdjął
koszulę i przewiesił ją przez poręcz ganku.
Lauren widziała go z okna nad kuchennym zlewem, kiedy napełniała wodą salaterkę. Jego
wilgotna skóra błyszczała w słońcu, a mięśnie pleców i ramion napinały się, kiedy przycinał
krzewy. Woda zaczęła przelewać się z naczynia, więc skupiła się na tym, co robi. Zakręciła
kran i pozwoliła sobie na jeszcze jedno spojrzenie w stronę mę\
czyzny na dworze. To było
nie w porządku z jego strony, pomyślała. Widok jego obna\
onego torsu sprawił, \
e poczuła
w ciele \
ar i jakąś słabość. Jej ręce boleśnie pragnęły dotknąć jego gładkiej skóry i ....
- Cholera - mruknęła pod nosem - zupełnie oszalałam na jego punkcie.
Smieszna rzecz, częścią swej istoty łaknęła tych upajających wra\
eń, jak głodny łaknie
jedzenia. Umysł mógł ostrzegać ją do woli, ale ciało zapominało o tym, kiedy tylko on jej
dotykał, a nawet, kiedy jej nie dotykał. Wystarczyło widzieć go czy przebywać z nim w tym
samym pokoju, \
eby zmysły dawały o sobie znać.
WzdychajÄ…c ciÄ™\
ko, postawiła garnek na kuchence i włączyła piecyk. Pociąg, jaki w niej bu-
dził wcześniej, był tylko bladym odbiciem obecnej intensywności jej uczuć. Wiedziała, \
e go
odpycha. On te\
to wiedział, ale - w przeciwieństwie do niej - nie znał przyczyny takiej
postawy.
Jeśli była przesadnie ostro\
na, czuła, \
e ma po temu powody. Nie interesował jej przelotny [ Pobierz całość w formacie PDF ]