[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kolorów, a to podnosi jego cenę. Zanim zaczniesz wyrzucać, wszystko dokładnie przejrzyj. Jak
sprzedasz te rzeczy na aukcji, kto wie, może ci się zwrócą wszystkie koszta, jakie poniosłeś w związku
ze ślubem i weselem. %7łycie czasem płata figle.
Chciała go sprowokować, ale on tylko mocniej zacisnął zęby.
- Tego szukasz? - Otworzył kolejną skrzynię z ubraniami. - Tu obeszło się bez kamfory. Czyżby mole
gardziły damskimi strojami?
- Ten kufer jest z drzewa sandałowego - powiedziała, wciskając się ostrożnie w wąskie przejście tak,
by go nie dotknąć. - Ten rodzaj drewna odstrasza mole.
Jednak się jej nie udało: gdy lekko się zachwiała, on szybko pochwycił ją tam, gdzie kiedyś miała
talię. Na moment spotkali się wzrokiem. Czas zatrzymał się, jak wtedy na parkingu.
- Nic ci nie jest? - spytał stłumionym głosem.
W jego oczach dostrzegła cierpienie. Wmawiam so-
Wymarzony ślub
97
bie, pomyślała, to złudzenie. Zmusiła się, by odwrócić głowę. W Skrzyni leżała na wierzchu starannie
zawinięta w delikatny papier śnieżnobiała suknia.
Poczuła dławienie w gardle. Uniosła rękę do ust, potem ją opuściła i odchyliła brzeg opakowania.
- Co to takiego? - zapytał Tom.
- Suknia.
W tej skrzyni leżały najlepsze stroje jej prababci. Je także musiała zostawić. Kreacje najlepszych
projektantów, suknie od Balenciagi, Wortha, Chanel. Jedwabie i aksamit. Dodatki w stylu art deco,
torebki, paski, pantofle. Nawet bielizna.
- Prababcia była bardzo elegancka, uwielbiała wysmakowane stroje i jeśli idzie o modę, wyznaczała
trendy. - Sylvie siliła się na pogodny ton. Nie wolno się jej rozpłakać. To tylko martwe przedmioty. -
Warto by to oddać do muzeum w Melchesterze. Mama zamierzała to zrobić. - Ledwie pohamowała
łzy. - Zawsze się nam wydaje, że jest jeszcze czas, że zdążymy.
%7łeby nie rozpamiętywać przeszłości, spojrzała na niego pytająco.
- Co się stało z twoją rodziną?
Trudno powiedzieć, które z nich było bardziej zaszokowane: on zuchwałością tego pytania, czy ona
własną śmiałością.
- Nie mam rodziny - odparł bezbarwnym głosem.
- To nieprawda! - Położyła dłonie na brzuchu, jakby chciała zasłonić uszy swemu dziecku. Pragnęła
ująć rękę Toma, żeby poczuł swoją córeczkę.
-1 jest mi z tym dobrze - dorzucił takim tonem, że aż się wzdrygnęła. - Po co ci ta suknia?
98
Liz Fielding
Syivie w milczeniu otrzepała się z kurzu, po czym rozwinęła pakunek. Tom przez chwilę spoglądał na
zwiewną koronkę.
- Czy to na twój ślub?
- Daj spokój! Myślisz, że ten welon byłby na miejscu? - Zrobiła kpiącą minę. Ponieważ milczał,
dodała szybko: - Geena chce ją obejrzeć. Chociaż ćwiczenie na wyobraz
nię było dla nas krępujące,
myślę, że pomogło jej wpaść na pomysł, żeby zaprojektować dla mnie coś, co nawiązuje do tej kreacji,
ale będzie odpowiednie w moim.stanie.
- Czemu nie chciałaś poczekać ze ślubem, aż urodzisz?
- Redakcja  Celebrity" uparła się przy tej dacie. Rzecz jasna, zamieszczą informację, że impreza
odbyła się za twoją zgodą.
- To zbyteczne. Moich przeżyć ślubnych nie zapomnę do końca życia. Zaczynam wręcz mieć
wrażenie, że znalazłem się w jakiejś przeklętej pętli czasowej, gdzie słowo ślub stało się motywem,
który ciągle powraca.
- Myślisz, że tylko ty zostałeś zostawiony przed samym ślubem? Niedługo przejdziesz nad tym do
porządku dziennego,
- Jesteś tego pewna? Prawie zapomniałem, że tobie też się to przydarzyło. - Gdy zdumiona Syivie
milczała, dodał: - Czytałem o tobie w  Celebrity".
- Ach, tamten artykuł. - Wzruszyła ramionami. -W moim przypadku to się stało nie trzy dni, lecz trzy
tygodnie przed, ale nie bądz
my drobiazgowi.
- To powiedz mi, po jakim czasie zdołałaś się z tego otrząsnąć.
Wymarzony ślub
99
- U mnie to trwało znacznie dłużej niż u ciebie. Bądz
my szczerzy, tobie już przeszło w chwili, kiedy
włożyłeś mi rękę pod spódnicę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]