[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 I ta przyroda taka przychylna ludziom  mówił Bob  żadnych żarłocz-
nych aligatorów, jak w wodach Texasu, ani grzechotników. . .
 Co najwyżej zaskrońce  rzekła Krystyna.  No i jesienią moc grzybów.
112
 Grzybów  powtórzył z rozmarzeniem w oczach Bob.  My w Stanach
nie mamy grzybów, a przepadamy za nimi. Rodziny przysyłają nam czasem z
kraju, tylko że wysyłka jest bardzo kosztowna. . .
 Poślę panu paczkę suszonych grzybów.
 Okey! A ja pani za to pończochy albo kosmetyki.
 Jednym słowem  wymiana kulturalna  roześmiała się. Udali się do do-
mu PTTK, gdzie kierowniczka przyjęła ich bardzo serdecznie i obiecała nocleg.
Kajaki do wynajęcia, stojące przy przystani, przykuły wzrok Boba.
 Wynajmiemy kajak i przejedziemy się po jeziorze.
 Okey  rzekł Michał.
Okazało się jednak, że bez posiadania karty pływackiej nie wynajmuje się
turystom kajaków.
 Przecież ja nie mam zamiaru skakać do wody!  rzekł Bob.
 Wszystko jedno  odparł wynajmujący kajaki  bez karty pływackiej nie
można.
 Nigdy mnie o to nie pytano w Ameryce  odparł zachmurzony.
Zwrócili jego uwagę wędkarze spacerujący wzdłuż brzegu i ruchem dyskobola
rzucający spinning na wodę.
 Ach, dlaczego nie wziąłem ze sobą wędki  westchnął.  Rybołówstwo
to moje hobby.
 Nic by to panu nie dało  rzekł Michał.  Bez karty wędkarskiej nie
wolno łowić ryb. Zapłaciłby pan karę.
 No tak, w Ameryce podpisałbym w jakimś motelu czek na łowienie ryb i
mógłbym łowić w każdym rejonie. A czy grzyby wolno u was zbierać bez spe-
cjalnej karty grzybnej?
 Ile pan zechce  roześmiała się Krystyna.  Niech pan przyjedzie kiedyś
na jesieni, to nazbiera pan sobie kilogramy!
 To jest bardzo kosztowne. Podróż do Polski kosztowała mnie przeszło ty-
siąc dolarów, a oprócz tego wszystkie te travellers checks. Droga zabawa.
 Chodz
my więc do lasu  rzekła Krystyna.  Do naszej polskiej dżungli.
Bob zgodził się chętnie.
 Mnie to nudzi  skrzywił się Michał.  Pójdę do kawiarni, może poznam
jaką ładną dziewczynę.
 Widzi pan  rzekła Krystyna  oni, ci młodzi, nie mają żadnego zrozu-
mienia dla przyrody. Las dla nich to tylko zielony schron dla ich amorów. A ja gdy
wejdę do takiej puszczy i położę się na mchu, a nade mną szumią stare drzewa i
śpiewają ptaki, to mam wrażenie, jak gdybym leżała u stóp samego pana Boga. . .
 Oo  ucieszył się naiwnie  widzę, że pani jest wierząca, tak samo, jak
ja.
 Wcale nie. Ja tylko ubóstwiam poezje Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, która
tak czciła drzewa i las i przejęłam się nimi. . .
113
 Pawlikowska? Nie znam. To pewnie jakaś wasza powojenna poetka.
 Bardzo przedwojenna  odparła krótko. Nie chciało jej się tłumaczyć mu,
kim była i kiedy pisała.
Puszcza Piska, która ciemną, nie kończącą się ścianą rozciągała się wokół
jezior, była mroczna, wilgotna, szumiąca drzewami i śpiewająca ptakami. Bob
schylił się i zerwał dojrzałą poziomkę.
 Koloru pani pomadki  rzekł podając ją Krystynie, która włożyła ją sobie
do ust.
 Czy mogę panią pocałować w te dwie poziomki?
 Co za głupie pytanie. . .
 Ma pani rację  przyciągnął jej twarz do swojej i pocałował w usta.
 Darling. . .  szepnął konwencjonalnie.
Gdy po długim pocałunku oderwał się, aby zaczerpnąć oddechu, zauważyła
wokoło jego ust ślady swojej pomadki, wytarła je więc chusteczką do nosa, trochę
zażenowana.
 Używa pani niedobrego lipsticku my dear, gdy wrócę do Stanów, zaraz
wyślę pani pomadkę Maxa Factora,  kiss-proove .
 Z
wietnie. Bardzo się ucieszę.
 Wie pani, my chyba stanowilibyśmy dobraną parę. . .
 Czego?  zapytała kokieteryjnie, poprawiając włosy.  Przyjaciół?
 Może nie tylko. . . W każdym razie przyślę pani zaproszenie do Ameryki.
 Chciałabym pojechać do Stanów i sama się przekonać, jak tam jest.
 Och, darling! Byłaby to dla mnie wielka radość.
Szli pod rękę leśną ścieżką, wokoło pachniało grzybami, których jeszcze nie
było i rozgrzanym słońcem igliwiem.
 Niech mi pan powie, Bob, co się panu właściwie we mnie spodobało? Prze-
cież nie jestem ani młoda, ani piękna. . .
 Pani jest taka swoja  rzekł z miłą prostotą  że chciałbym, aby pani była
moja. To wszystko.
Bardzo ją ujęła ta definicja jego uczuć, więc uśmiechnęła się z pewnym roz-
rzewnieniem i przytuliła mocniej do jego muskularnego ramienia.
 Tylko  rzekł pocałowawszy ją we włosy  czy będzie pani miała dosyć
money na bilet samolotowy lub okrętowy do New Yorku?  powrócił do poprzed-
niego tematu, ale dając do zrozumienia, że nie ma zamiaru pokrywać kosztów jej
przejazdu.
 Niech się pan nie obawia  rzekła z ironicznym uśmiechem  zarabiam
tyle, że będę mogła sobie na to pozwolić.
Wyczuł chłód w jej głosie, więc trochę zmieszany zaczął się tłumaczyć.
 Proszę mnie z
le nie zrozumieć, ale poznałem panią na tyle, że wiem, iż nie
przyjęłaby pani ode mnie dolarów na tę podróż.
114
 I słusznie. Jestem osobą samodzielną i nie potrzebuję od nikogo pomocy
finansowej.
Ale po tej wymianie zdań jak gdyby zimny powiew ostudził ich wesoły i ero-
tyczny nastrój. Krystyna skręciła w ścieżkę, która wiodła do Rucianego.
W sali restauracyjnej PTTK nakrywano już do kolacji. Kawiarnia była nie-
czynna. Michała ujrzeli siedzącego koło przystani, obejmującego ramieniem pięk-
ną dziewczynę z krótko obciętymi, ciemnymi włosami. Dziewczyna machała w
powietrzu długimi nogami w bladoniebieskich elastycznych spodniach i w zło-
tych, spiczastych pantofelkach, jak gdyby krając nimi gęstą, niebieską mgłę, któ-
ra jak dymna zasłona opadała na jezioro. Na widok matki z panem Bobem nie
ruszyli się i nie zmienili pozycji.
 Mama  rzekł Michał  my się spóz
nimy na kolację, nie czekajcie na
mnie. A to Izabela. Jest na drugim roku medycyny. Iza, przywitaj się z moją ma-
mą.
Krystyna podała rękę przyszłemu lekarzowi, kiwnęła im na pożegnanie głową
i poszła do przeznaczonego dla niej pokoju umyć się przed kolacją. Gdy weszła do
sali restauracyjnej z twarzą świeżo odrestaurowaną spokojnym makijażem, Bob [ Pobierz całość w formacie PDF ]