[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Myślałem, że masz na myśli dodatkowe wydatki na dziecko.
- Tak było. To dla mnie jest duże, dodatkowe obciążenie.
- Ale to dziecko twojej siostry.
- Mojej siostry i twojego przyjaciela.
Isabelle była zdumiona, widząc wyraz wściekłości w jego oczach. Powiedział coś
cicho, co brzmiało jak przekleństwo, i szybko wyszedł na taras. Stał tam przez chwilę,
zanim znów się odezwał.
- Hugh Harrington nie tylko jest moim przyjacielem. - Cristo spojrzał na Isabelle
ponurym wzrokiem. - On jest narzeczonym mojej siostry.
Isabelle zadrżała. Przed chwilą mówił jej o swoim oddaniu rodzinie. Rozumiała go.
Wiedziała, że myślał o cierpieniu swojej siostry.
- Przyjechałeś tu dla niej - powiedziała cichym głosem.
- Ona o niczym nie wie. W czasie kiedy twoja siostra zajmowała się swoją ciążą,
Amanda planowała swój ślub.
- Kiedy ma się odbyć? - Isabelle z trudem przełknęła ślinę.
- Trzynastego maja.
Za trzy tygodnie, pomyślała z przerażeniem Isabelle.
- Co teraz zrobisz?
R
L
T
- Nie uważasz, że powinniśmy włączyć twoją siostrę do tej rozmowy? - spytał lo-
dowatym tonem.
- Nie sądzisz, że powinieneś zachować swój gniew dla tego, kto na to zasłużył? -
Cristo znów wyprowadził ją z równowagi.
- Wierz mi, Isabelle, że wystarczy go dla wszystkich.
Francesca Browne była taką kobietą, jakiej Cristo się spodziewał. Blondynka, z
twarzą i ciałem modelki, dokładna kopia dziewczyn, z którymi niegdyś zadawał się Hu-
gh. Ubrana była w modną luz
ną suknię. Uściskała siostrę i obrzuciła Crista spokojnym
spojrzeniem.
- Ty jesteś tym człowiekiem, który wszystko naprawi - powiedziała.
- Wolę być nazywany Cristo i wątpię, czy tę sytuację da się naprawić.
- Chyba nie myślisz, że uda ci się mnie spłacić? - Francesca uniosła swoje pięknie
wymodelowane brwi.
- Nie mam takiego zamiaru. Może przejdziemy do salonu i tam porozmawiamy? -
zaproponował.
Przepuścił siostry przodem. Z pochylonymi głowami rozmawiały przyciszonymi
głosami. Cristo nie miał zamiaru podsłuchiwać. Wystarczyło patrzeć na nie, widzieć ich
wzajemne przywiązanie, by nie mieć wątpliwości, że Isabelle zrobi dla Franceski
wszystko, co w jej mocy.
Isabelle nie spała z Hugh Harringtonem. Francesca prawdopodobnie tak. Musiał
przyznać, że taki scenariusz bardziej mu odpowiadał.
- Często używasz nazwiska swojej siostry? - spytał, kiedy usiedli w salonie.
- Nie - odparła Francesca.
- Ja to wytłumaczę - wtrąciła Isabelle. - Nie mogła użyć swojego imienia, kiedy
dzwoniła do Hugh Harringtona. Nie wiedziałby, kim jest Chessie Browne.
- Nie wiedział także, kim jest Isabelle Browne - stwierdził Cristo.
- Chcesz powiedzieć, że on nie pamięta Chessie?
- Mówi, że nigdy jej nie spotkał.
R
L
T
- Spotkał mnie - powiedziała stanowczo Francesca, kładąc rękę na brzuchu. - Oto
dowód.
- Chyba nam wierzysz - poparła siostrę Isabelle.
- Nie jestem tą osobą, którą musicie przekonać. - Cristo wzruszył ramionami, choć
chętnie stanąłby po stronie Isabelle.
- To dlaczego tu przyjechałeś, jeśli nie wysłał cię Harrington? Mówisz, że on nie
pamięta Chessie - zaatakowała go Isabelle.
- Zwrócił się do mnie o radę, jak ma postąpić w sprawie telefonu od Franceski.
Przyjechałem do Australii w interesach. Sam chciałem cię poznać. On mnie o to nie pro-
sił - spokojnie tłumaczył jej Cristo.
- I zatrudniłeś mnie pod fałszywym pretekstem?
- Zrobiłbym wszystko, by moja siostra była szczęśliwa.
- Cel uświęca środki - zauważyła Isabelle.
- Jeśli chodzi o moją rodzinę, tak. Zawsze.
Zapadła cisza, którą przerwała Francesca.
- Hej, może ktoś mi to wytłumaczy. Co moja ciąża ma wspólnego ze szczęściem
twojej siostry?
Isabelle spojrzała na niego z prośbą w oczach. Zrozumiał, że ona sama woli odpo-
wiedzieć na to pytanie.
- Przykro mi, Chess, ale Hugh Harrington jest zaręczony z siostrą Crista. Z
lub ma
się odbyć za trzy tygodnie.
Francesca otworzyła usta. Chyba miała ochotę przekląć. Miała do tego prawo, po-
myślał Cristo.
- Czy ona o mnie wie... o dziecku i o moim telefonie do Harry'ego? - spytała po
chwili.
Fakt, że użyła przezwiska Harry, dostarczył Cristowi przekonującego dowodu. Tak
nazywała Hugh Amanda i kilku bliskich przyjaciół. Nikt inny go nie znał.
- Nie - odparł. - Nie wie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]