[ Pobierz całość w formacie PDF ]

trick martwi się przede wszystkim o ciebie, Darcy.
- To nie fair - zaprotestowała Darcy, a kiedy siostry popatrzyły na nią zdziwione,
wyjaśniła: - Nie fair, żeby się zamartwiał. Tak wiele już dla mnie zrobił.
Nawet wynajął ochroniarzy, żeby pilnowali naszego bezpieczeństwa.
- Patrick lubi mieć nad wszystkim kontrolę. Z
mierć rodziców odcisnęła na nim
piętno. Póz
niej, ilekroć któraś z nas chorowała czy nabiła sobie guza, potwornie to prze-
żywał. Zamęczał lekarzy, choć wiedział, że dobrze się nami zajmują. Zawsze był na
miejscu... Wynajęcie ochroniarzy to za mało, aby zyskał spokój.
Cara pokiwała głową.
- Amy na rację. Chodzi o ciebie.
Darcy przygryzła wargę. W gardle jej zaschło.
- Psiakość. Powinien wypoczywać, szaleć na nartach i na bankietach, a nie myśleć
o mnie. Mówiłam mu, żeby znalazł sobie żonę...
Lane uniosła brwi w identyczny sposób, jak to robił jej brat.
R
L
T
- Słyszałam od znajomych we Francji, że mnóstwo kobiet interesuje się Patrickiem,
ale on pozostaje ślepy na ich wdzięki.
- Jak ma biedak, przygnieciony troską, dobrze wypoczywać? - spytała Cara.
- Pewnie w dodatku z
le sypia - wtrąciła Darcy. - Kurczę, rozchoruje się, jak nie za-
cznie dbać o siebie. Może powinnam zadzwonić do niego i powiedzieć mu, że mam się
doskonale.
- Już mówiłaś. My też, i to wielokrotnie, bo zawsze o ciebie pyta. Nie wiem, co
was łączy, to nie moja sprawa. A właściwie moja, skoro troska o ciebie wpływa na jego
samopoczucie.
- Boże, to wszystko moja wina - jęknęła Darcy. Opowiedziała siostrom Judson o
swojej przeszłości.
Kiedy doszła do kwestii dzieci, Cara pokiwała smutno głową.
- Prosił, żebym nie pozwalała Charliemu włazić na ciebie.
Darcy przypomniała sobie, jak potrąciła małego wózkiem. Chłopiec jednak szybko
jej wybaczył. Uroczy brzdąc. Na myśl o dwóch małych urwisach i ich wujku serce zabiło
jej mocniej.
- Patrick poznał moje słabe strony. %7łałuję, że nie zdołałam mu pokazać, jaka potra-
fię być silna. - Na moment zamilkła. - Bo jestem silna. Dzięki niemu nabrałam wiary w
siebie, w swoje umiejętności, przestałam się chować...
Siostry znów wymieniły porozumiewawcze spojrzenia.
Zazdrościła im. To niezwykłe, kiedy jest się z kimś na tyle blisko, że nie potrzeba
słów, bo wszystko można wyczytać z oczu drugiej osoby.
- Wciąż możesz - oznajmiła Amy. - To znaczy pokazać Patrickowi swoją siłę.
- Amy ma rację - przytaknęła Lane. - On musi zobaczyć, bo na słowo nigdy ci nie
uwierzy. Wiemy to z autopsji. Zawsze chciał mieć konkretny, namacalny dowód.
Darcy zamrugała. Lane nie spuszczała z niej wzroku.
- Czyli jeśli mu pokażę, że radzę sobie bez jego pomocy, on odpuści? Przestanie
się zadręczać? Naprawdę myślicie, że z mojego powodu wygląda tak koszmarnie? A mo-
że jest chory? Może coś innego mu dolega?
R
L
T
- Diabli wiedzą - mruknęła Cara. - Nasz brat nie potrafi usiedzieć spokojnie. Ciągle
gna, dąży do perfekcji. Ma wobec siebie ogromne wymagania. Pamiętasz, Amy, kiedy
Lane leżała w szpitalu ze wstrząśnieniem mózgu?
- Tak, Patrick wyglądał wtedy identycznie. Jakby w jeden dzień postarzał się o
dziesięć lat. Weszłam do pokoju, kiedy wydawało mu się, że jest sam, i ten wyraz rozpa-
czy na jego twarzy... - Wzdrygnęła się. - Nigdy go nie zapomnę. Darcy, to nasz brat, ale
my nie możemy mu pomóc. Jeśli ktokolwiek jest w stanie, to tylko ty.
Darcy skinęła głową. Była gotowa na każde poświęcenie. Chciała widzieć Patricka
zdrowego, silnego, zadowolonego z życia.
- Ale on jest w Paryżu... - szepnęła. - A ja tu.
- Akurat to nie problem. Możemy załatwić ci lot do Francji i z powrotem, ale reszta
zależałaby już od ciebie.
- Musiałabyś mieć plan - wtrąciła Amy. - Bo jeśli coś nie wypali...
- Może powinnyśmy zaproponować Patrickowi, żeby wpadł z krótką wizytą do
domu i sam się przekonał, że nic złego się nie dzieje - powiedziała Lane.
- Nie - sprzeciwiła się Darcy. - To wykluczone! Ta podróż to jego marzenie. I nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]