[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ku niejakiemu rozczarowaniu matki Lauren, lokaj Spencerów nie okazał najmniejszego
zdziwienia, a tylko zaprosił panie Page do palmiarni, po czym wskazał Grahamowi i jego
ludziom drogę do kuchni, nie wygłaszając przy tym ani słowa komentarza.
Lauren nigdy przedtem nie zdarzyło się gościć w siedzibie Ashley Spencer, toteż
rozglądała się wokół, jak gdyby to świetliste wnętrze mogło dostarczyć jej klucza lub
wiadomości: co zrobić, żeby Ashley ją polubiła. Przeszła z mamą przez wyłożony
marmurami hall, by ujrzeć salę, w której odbywała się projekcja widoku Golden Gate
Bridge i błękitnych wód zatoki San Francisco w standardzie CinemaScope.
W zeszłym roku obie zaniemówiły na widok luksusów w domu Li. Tym razem jednak
obrazy Picassa w rezydencji Spencerów nie zrobiły na nich najmniejszego wraże-
nia. Teraz przecież i one były właścicielkami dwóch dzieł wielkiego mistrza. Niemniej
jednak Lauren nie mogła nie zwrócić uwagi na fakt, że z okien domu Ashley rozciąga się
nieco lepszy widok na most.
- Trudy! Lauren! Witajcie! - zawołała Matilda Spencer, podejmując je z właściwym sobie
serdecznym wdziękiem. Mama Ashley ubrana była w prostą, obcisłą wełnianą sukienkę, a
jedynym dodatkiem był przepyszny naszyjnik z pereł. Wyglądała olśniewająco.
Lauren nigdy nie potrafiła zrozumieć, jak to się dzieje, że Ashley może być taka wredna,
mając równie uroczą mamę. Pewnie pani Spencer nawet nie zdawała sobie sprawy, że jej
córeczka jest bestią z piekła rodem.
- Ashley, chodz
się przywitać - przywołała swą latorośl
Matilda.
Czekały cierpliwie, aż Ashley raczy to uczynić. Kiedy wreszcie stanęła łaskawie u boku
matki, jedynym, na co mogła zdobyć się Lauren, był bezgłośny okrzyk:  O, nie!"
Ashley miała na sobie dokładnie taką samą sukienkę od Chloe, z identycznym karczkiem
oraz koturny wiązane na rzemyki.
Lauren widziała doskonale, jak wyraz twarzy Ashley zmienia się z wyniośle obojętnego,
ustępując miejsca oburzonej zgrozie. Była pewna, że w następnej chwili Ashley
eksploduje na jej widok.
Niewiele myśląc, nim Ashley zdążyła cokolwiek powiedzieć, Lauren rzuciła się ku niej i
objęła niedz
wiedzim uściskiem.
- Ale kreacja, Ashley! Po prostu super! Chciałabym w niej wyglądać tak fajnie jak ty.
Wiem, do mnie zupełnie nie pasuje, za to ty prezentujesz się w niej wprost zabójczo.
- Poważnie? - zdziwiła się Ashley, a jej policzki poróżowiały, napięcie ulotniło się. - Ty też
niez
le w niej wyglądasz - stwierdziła wielkodusznie.
Lauren odetchnęła z ulgą. W porządku. Skoro tak łatwo jest udobruchać Ashley, może
jeszcze istnieje jakaś nadzieja.
6
NIE ZADZIERAJ Z KR�LOW
GIER TOWARZYSKICH
I co za niesprawiedliwość! Miało być zupełnie inaczej.
Można by sądzić, że po przywitaniu, jakie zgotowała Lauren dziś rano, ta głupia gęś
przypomni sobie, gdzie jej miejsce. I co z tego, że jej tatuś został z dnia na dzień
internetowym megamiliarderem, o czym zresztą w całej klasie aż huczało. Dobra, może
rzeczywiście Lauren trochę wyładniała. Nawet Ashley, choć z niechęcią, musiała
przyznać, że ta dziewczyna stała się jakby klonem Rachel Bilson.
Ale chwilunia, momencik. Przecież to ta sama Lauren Page, którą w przedszkolu
dziewczyny z Kliki zmuszały, żeby jadła ziemię! I to codziennie! Trwało to dopóty, dopóki
mama Lauren nie poskarżyła się, że jej córka po powrocie do domu cierpi na jakieś
tajemnicze boleści, więc musiały dać sobie spokój. Od klas przedszkolnych nic się nie
zmieniło, to była ta sama szkoła panny Gamble i obowiązywał w niej ten sam porządek.
Hierarchia to hierarchia, jedni są na jej szczycie, a inni na dnie i tak już musi być. Każdy
powinien znać swoje miejsce. W przeciwnym razie mógłby się zawalić cały system.
A tu taki numer!
Uroczysty podwieczorek z okazji rozpoczęcia roku szkolnego miał być okazją do
zaprezentowania nowego stylu, jaki wymyśliła dla siebie Ashley. "wybrała tę sukienkę
Chloe właśnie z racji jej nietypowego kroju, niepowtarzalnego dizajnu - by ujrzeć Lauren
w takiej samej! Co było istnym świętokradztwem. Cały efekt przepadł bezpowrotnie.
Ashley stała z szerokim uśmiechem przylepionym do twarzy, podczas gdy jej matka
przymilała się do tej strasznej kobiety, z którą pojawiła się tu Lauren. Ktoś tej nieszczęsnej
mógłby wytłumaczyć, że pasków zebry, cętek leoparda i tureckich wzorów nie wolno
zestawiać. Nigdy, przenigdy. Kiedy Matilda zabrała wreszcie mamę Lauren ze sobą,
Ashley odwróciła się na pięcie, kierując się po-
spiesznym krokiem w stronę przyjaciółek. Wyraz
nie dała do zrozumienia, że nie życzy
sobie, by Lauren szła za nią. Wręcz przeciwnie. Jednak Lauren nie chciała się odczepić i
deptała jej po piętach.
Klika rozsiadła się w najlepszym miejscu przy oknie. Lili sączyła herbatkę z filiżanki, [ Pobierz całość w formacie PDF ]