[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wersety z 21 rozdziału Księgi Objawienia. W wierszu 1 Jan mówi o „nowej ziemi” i „nowym
niebie”, potem opisuje, co widział w tym świętym miejscu, a w wierszu 27 stwierdza: „I nie
wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są
zapisani w księdze żywota Baranka”. Zwróćmy uwagę na słowa „nic” i „nikt”.
Tak więc jedynie ten może mieć nadzieję, że zostanie zabrany na spotkanie z Jezusem, kto ma
świadectwo w sercu, poświadczone przez Ducha Świętego, że krew Jezusa Chrystusa oczyściła
jego życie gdy narodził się na nowo i dzięki temu Jego imię zostało wpisane do księgi żywota.
Niektórzy są zdania,że Kościół wejdzie w okres wielkiego ucisku. Istotnie, niektóre fragmenty
Biblii mogą wskazywać na to, że Kościół nie zostanie zabrany przed wielkim uciskiem, że będzie
musiał chociażby na krótki czas być jeszcze w tym trudnym czasie na ziemi i przeżywać grozę
i cierpienia tego okresu. W Mat 24:21 czytamy o tym w słowach Pana Jezusa: „Wtedy bowiem
nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie”. Pan Jezus mówi
tu o czasach ostatecznych, lecz w następnym 22 wierszu, dodaje: „...ze względu na wybranych będą
skrócone owe dni”.
A któż to są owi wybrani? Apostoł Piotr pisze w swym pierwszym liście (2:9); „Ale wy jesteście
rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście
rozgłaszali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości”.
Gdy zestawimy te dwa wersety, istotnie musimy zastanowić się nad tym, czy również Kościół nie
będzie musiał przeżywać coś z wielkiego ucisku, przez jakiś krótki czas, a potem nastąpi jego
zabranie.
Innym wersetem przemawiającym za tym, że Kościół będzie musiał przez jakiś czas znaleźć się
w wielkim ucisku, jest werset z Obj. 22:17, gdzie jest napisane: „A Duch i oblubienica mówią:
Przyjdź!” Czy dzisiaj wołanie „przyjdź, Panie Jezu” jest takie powszechne? Raczej nie. Ludzie,
nawet ci odrodzeni, którzy oddali swoje życie Jezusowi, proszą w modlitwie o różne sprawy,
dziękują, ale generalnie nie słyszy się raczej próśb i wołania „przyjdź Panie Jezu!” Jedni właśnie
wybudowali dom i chcieliby w nim trochę pomieszkać, inni zawarli związek małżeński i chcieliby
zaznać teraz szczęścia małżeńskiego i rodzinnego. Mamy mnóstwo planów: jeszcze to trzeba
zrobić, jeszcze tamto... a przyjście Pańskie przerwałoby przecież wszystkie plany i zamiary.
Tak więc chociaż oczekujemy przyjścia Chrystusa, raczej nie słyszy się żarliwego, stęsknionego
wołania o to, aby paruzja nastąpiła jak najszybciej.
Ilekroć czytam to wołanie zawarte w Obj. 22:17, przypomina mi się historia Izraela, jego pobyt
w niewoli egipskiej. Był bowiem określony czas 400 lat pobytu narodu izraelskiego w Egipcie, lecz
ten czas minął, a dla jakichś przyczyn Bóg nie wyprowadzał go stamtąd. Czyżby Bóg o nim
zapomniał? Nie, to nie tak było. Aby coś się wydarzyło w życiu ludzkim, coś z Bożych zamiarów,
potrzebne jest do tego zarówno pragnienie Boga, jak i pragnienie człowieka. Słowo Boże
w l Tymoteusza 2:4 mówi, że Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni. Lecz czy wszyscy ludzie
są zbawieni? Nie - Bóg szanuje wolę człowieka i jeżeli ktoś nie chce być zbawiony, nigdy nim
nie będzie. Bóg też mógł wyprowadzić wcześniej Izraelitów z Egiptu, ale oni nigdy wcześniej
o to nie prosili. Wiedli spokojne życie, uprawiali rolę, hodowali bydło. Ponieważ dobrze im było
w Egipcie, dlatego też nie wołali do Boga, aby ich stamtąd wyprowadził.
Dopiero, gdy przyszedł ucisk i prześladowanie, zaczęli gorliwie prosić i wołać: „Jahwe,
wyprowadź nas z Egiptu!” i wtedy Bóg, słysząc ich wołanie, posłał Mojżesza, aby tego dokonał.
Niektórzy uważają, że w tym samym celu ucisk jest potrzebny oblubienicy - Kościołowi. Do tej
pory rzadkością jest prośba wyrażająca się w słowach: „przyjdź Panie Jezu”. A na podstawie
Bożego Słowa należy wnioskować, że to wołanie powinno się rozlegać po wszystkich zborach jak
jeden wielki krzyk, powinno się je słyszeć wszędzie tam, gdzie znajduje się Kościół, gdzie się
spotykają jego członkowie. Kiedy więc ludzie zaczną wzywać Pana Jezusa, aby przyszedł po swój
Kościół? Wtedy, gdy ucisk będzie się nasilał. Gdy na przykład, za panowania antychrysta, dzieci
Boże nie będą mogły nic kupić ani sprzedać, gdy będą zmuszone pościć przez dłuższy okres czasu
z braku pożywienia. Wtedy okaże się, jak wielka jest nasza wiara. Wtedy też rozlegnie się wołanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]