[ Pobierz całość w formacie PDF ]

umawialiśmy się na siódmą. Wprawdzie oni zjedli ju\

placek, ale mam jeszcze herbatniki.
- Nigdy nie wspominałaś, \
e znasz Tannera, Charly
- powiedział niskim głosem Lars.
- Oczywiście, \
e go znam! Jesteśmy starymi przy
jaciółmi. Przecie\
wiecie, \
e pół okolicy pije u mnie
kawę. Zresztą na pewno spotkaliście się gdzie indziej.
Jeśli nie, to pozwólcie. Tanner, to Whitt Lingst-
rom...Curt...
Nic z tego nie wyszło, choć Bóg świadkiem, jak
bardzo się starała. Nie musiała ich przedstawiać. Przed
laty większość z nich znała Tannera; mimo to
rozmowa nie kleiła się. Tylko Charly wytrwale paplała
o ślicznej \
onie Whitta, nowym dziecku Curta i
wizycie Tannera, który, tak jak wszyscy mieszkańcy
okolic, był uprzejmy czasem ją odwiedzić. Jasno
obwieściła wszem i wobec: Tanner był przyjacielem.
Dotarło to do zgromadzonych mę\
czyzn. Zrezyg-
nowali z postawy wojowniczych kogutów, ale \
aden z
nich nie uruchomił jeszcze sań. Charly nie miała czasu
spojrzeć na Tannera, zbyt była zajęta przeko-nywniem
sąsiadów: niewa\
ne, co słyszeliście, mówię wam, \
e
on jest porządnym facetem.
- Przemarzłam do szpiku kości, a wasze \
ony
pewnie ju\
zamartwiły się na śmierć, co te\
się z wami
dzieje. Ju\
to wam raz mówiłam, dziesięć minut temu!
- upomniała ich.
- Mo\
e chciałabyś, by jeden z nas został tu z tobą?
- cicho wymamrotał Lars. W nocnej ciszy wszyscy
usłyszeli to pytanie.
- Ale\
skąd! - odpowiedziała zdecydowanie i za
czerwieniła się ze złości. Co innego nie ufać komuś,
50 NOC MYZ
LIWEGO
a co innego obra\
ać go. Nigdy przedtem nie widziała,
by jej sąsiedzi zachowywali się tak fatalnie.
- Wszyscy mieszkamy tylko parę mil stąd. Najwy\
ej
piętnaście minut saniami - Curt poinformował Tan-
nera.
Gdy w końcu wsiedli na sanie i pojechali do domu,
Charly gotowała się z wściekłości. Ryk silników
spłoszył konia Tannera. Widziała, jak gładził go po
nozdrzach, klepał i uspokajał. Przez cały czas nie
patrzył w ogóle na konia, lecz na nią. Czuła na sobie
jego intensywne i chłodne spojrzenie.
- Czemu to zrobiłaś?
- O co ci chodzi? - nie podniosła oczu. Ton głosu
Tannera był wystarczająco groz
ny. Charly wolała
patrzeć na ogiera. W przeciwieństwie do swego pana,
jemu wystarczyło dobre słowo i parę pieszczot, by się
uspokoił.
- Czemu próbowałaś mnie bronić? To przecie\

twoi przyjaciele. Chcieli cię osłonić. Jeśli dałabyś mi
szansę, opowiedziałbym im o sowie i rozwiał ich
obawy. Po co, do diabła, ta bezsensowna historia pod
tytułem:  Tanner, jesteś spóz
niony"?
Widocznie było zapisane w górze, \
e zrobi z siebie
idiotkę w jego oczach. Charly a\
za dobrze zdawała
sobie sprawę, jak gorąco zareagowała ostatnim razem,
gdy znalazła się tak blisko Tannera. Jeszcze teraz,
stojąc na mrozie, niemal czuła tamto bezwstydne bicie
serca. Musiała sobie szybko przypomnieć o własnej
dumie.
- Skoro mowa o sowie, Tanner, to cieszę się,
\
eś przyjechał. Nic nie jadła. Nie chce. Bardzo
się o nią martwiłam. To dlatego jesteś tutaj, prawda?
Chciałeś odwiedzić George'a? Zajmę się koniem,
a ty mo\
esz iść do niego na strych. Mo\
e uda
ci się go przekonać.
Ogier nie protestował, gdy prowadziła go za uzdę,
NOC MYZ
LIWEGO 51
ale przestraszył się ciemnej stajni. Charly zapaliła
światło. Wszystkie konie obudziły się, by powitać
przybysza.
- Wytrę go i wprowadzę do boksu. Czy miewasz
kłopoty z lodem pod podkowami?
- Nie.
Powiedział to tak ostrym tonem, \
e spojrzała na
niego. W świetle księ\
yca wydawał się wysoki jak
słup telegraficzny i równie nieruchomy. Ze zmarszczoną
twarzą wpatrywał się w jej sterczący kucyk i czerwony
od mrozu nos. Nie wyglądała najlepiej. Na dokładkę
tonęła w starej kurtce ojca. Tanner nie tylko zmarszczył
czoło, wyglądał wręcz groz
nie. Charly miała tego dość.
- Schowaj nerwy w kieszeń, Tanner - upomniała go
spokojnie. - Uspokój się i przestań szykować się do
ataku. Nie mam na to najmniejszej ochoty, nie ma te\

\
adnego powodu.
- O czym ty mówisz?
- Mówię o twoim talencie do straszenia ludzi.
Wyglądasz tak groz
nie, \
e ci biedacy nie wiedzieli, co
począć. [ Pobierz całość w formacie PDF ]