[ Pobierz całość w formacie PDF ]

system
identyfikacji
W celu uÅ‚atwienia zbiÌrki, ponownego użycia i odzysku,
materiału
w tym także recyclingu, należy stosować system identyfika-
opakowaniowego
cyjny, obejmujÄ…cy skrÌt (symbol) materiaÅ‚u opakowaniowe-
go oraz odpowiadajÄ…cy mu kod numeryczny. Znaki identyfi-
kacyjne należy umieszczać na opakowaniu lub etykiecie.
92
Powinny być one dobrze widoczne, czytelne (nawet po otwarciu
opakowania) i naniesione w sposób trwały. Niezależnie od systemu
identyfikującego materiał opakowania, art. 10 dyrektywy przewidu-
je przygotowanie wzorów znaków dotyczących przydatności do po-
nownego przetwórstwa i przydatności do ponownego użycia.
W Dyrektywie określono kod numeryczny dla opakowań:
od 1 do 19 dla opakowań z tworzyw sztucznych
od 20 do 39 dla opakowań z papieru i tektury
od 40 do 49 dla opakowań metalowych
od 59 do 60 dla opakowań z drewna
od 60 do 69 dla opakowań z materiałów tekstylnych
od 70 do 79 dla opakowań szklanych
Jednocześnie z kodem numerycznym powinno się stosować sym-
bol literowy materiału, np. HDPE. Znak identyfikacyjny powi-
nien być umieszczany w centrum lub poniżej wskazującego przy-
datność opakowania do ponownego użycia lub odzysku.
Zgodnie z zaleceniami dyrektywy 94/62, decyzjÄ… Komisji Euro-
pejskiej 97/129 ze stycznia 1997 r., został wprowadzony
w krajach UE dobrowolny system identyfikacji materiału opako-
waniowego (ID  identyfication system). System identyfikacyj-
ny określa dla wszystkich opakowań symbole materiału oraz od-
powiadające tym materiałom liczby kodowe. W cytowanych po-
niżej aneksach I VII wyżej wymienionego dokumentu przedsta-
wiono symbol materiału i odpowiadający mu kod numeryczny
dla różnych opakowań.
Ten rodzaj znakowania wprowadzony w UE przewiduje znako-
wanie opakowań wykonanych z jednorodnych materiałów (Anek-
sy I VI dla tworzyw sztucznych, papieru, metali, drewna, mate-
riałów tekstylnych i szkła) oraz opakowań wielomateriałowych
(Aneks VII). Znakowanie opakowań wielomateriałowych budzi
jednak wiele zastrzeżeń ze strony przemysłu. Przedsiębiorstwa
produkujące opakowania wielomateriałowe będą dążyć do takie-
go oznaczania swoich wyrobów, aby  ze względu na obowiąz-
kowe wielkości odzysku i recyclingu  podlegały one najmniej-
szym, przewidzianym ustawÄ… poziomom100.
100
Na przykład dla procentowego obowiązkowego poziomu odzysku i recyclingu w 2003 roku:
Papier i tektura 38
Aluminium 20
Szkło 16
Tworzywa sztuczne 10
Blacha stalowa 8
Drewno i materiały naturalne 7
93
3.2.6. Normalizacja
Dyrektywa przewidywała opracowanie norm europejskich doty-
czących następujących wymagań dla opakowań.
Wymagania związane z wytwarzaniem opakowań i ich składem
surowcowym  opakowania powinny być:
wytwarzane w sposób zapewniający ograniczenie objętości
i masy do niezbędnego minimum z uwagi na bezpieczeń-
stwo, wymagania higieniczne i ochronne wyrobu oraz ak-
ceptację użytkowników,
projektowane, wytwarzane i użytkowane w sposób zapew-
niający ich wielokrotne użycie lub przyszłą utylizację,
wytwarzane w sposób zapewniający minimalizację zawar-
tości substancji (materiałów) niebezpiecznych i uciążliwych
dla środowiska, a także minimalizację substancji, które mogą
stwarzać zagrożenia w czasie utylizacji i składowania na
wysypiskach.
Wymagania dotyczące opakowań wielokrotnego użycia:
opakowania wielokrotnego użycia w czasie przewidzianym
na określoną ilość rotacji i przy normalnych warunkach użyt-
kowania, powinny wykazywać zadowalające cechy fizyko-
mechanicznymi,
przetwarzanie zużytych opakowań nie powinno stwarzać
zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa zatrudnionych osób,
opakowania po przejściu określonego cyklu rotacji powinny
spełniać wymagania przydatności do przyszłych metod uty-
lizacji.
Wymagania dotyczące przydatności do różnych form utylizacji:
dla opakowań przydatnych do recyclingu materiałowego:
opakowania te muszą być produkowane w taki sposób, któ-
ry umożliwia recycling określonej procentowo masy mate-
riału opakowaniowego i wykorzystanie tego materiału do
wytwarzania wyrobów rynkowych, zgodnie z obowiązują-
cych w UE normami; ustanowione w tych normach udziały
procentowe mogą by różne, zależne od typu materiału opa-
kowaniowego,
dla opakowań przydatnych do odzyskiwania energii:
odpady opakowaniowe utylizowane dla odzyskiwania ener-
gii powinny reprezentować sobą minimalną wartość kalo-
ryczności, pozwalającą na optymalizację odzysku energii,
Przedsiębiorstwa produkujące opakowania wielomateriałowe, których jednym z komponentów
jest aluminium, zaś innym drewno, dążyć będą do uznania opakowania, jako w większym procen-
cie masy wykonanego z drewna i przy takim założeniu będą zobowiązane do odzyskiwania jedy-
nie 7% masy opakowania.
94
 dla opakowań przydatnych do kompostowania:
 odpady opakowaniowe przetwarzane w celu uzyskania
kompostu powinny wykazywać biodegradowalność, która Biodegrado-
nie stanowi przeszkody w selektywnej zbiórce i samym walność
procesie kompostowania,
dla opakowań biodegradowalnych:
 odpady opakowaniowe biodegradowalne powinny wy-
kazywać zdolność fizycznego, chemicznego, termiczne-
go i biologicznego rozkładu, w którym kompost ostatecz-
nie jest przekształcany na dwutlenek węgla, biomasę
i wodÄ™.
Dyrektywa przewidywała również opracowanie norm w zakresie:
kryteriów i metodyk dotyczących Life Cycle Analysis (ana-
liz cyklu życia opakowań),
metod pomiaru i weryfikacji obecności metali ciężkich w opa-
kowaniach oraz innych toksycznych substancji, a także meto-
dyk oceny wpływu opakowań na środowisko naturalne,
kryteriów dotyczących minimalnej zawartości w różnych
opakowaniach materiałów wtórnych,
kryteriów dotyczących metod recyclingu, kompostowania
oraz znakowania opakowań.
3.2.7. ZawartoS
æ metali ciê¿kich
w opakowaniach
Suma zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu (sześciowarto- Zawartość
ściowego) nie może przekroczyć101: metali ciężkich
w opakowa-
600 ppm103 od lipca 1998 r.
niach
250 ppm od lipca 1999 r.
100 ppm od lipca 2001 r.
Obecnie obowiązujący w państwach UE poziom nie dotyczy nie-
których rodzajów opakowań wymienionych poniżej:
opakowań ze szkła ołowiowego,
skrzynek i palet z tworzyw sztucznych będących w kontro-
lowanym systemie obiegu (posiadających właściciela), wy-
produkowanych przy udziale nie większym niż 20% surow-
ca zewnętrznego (pierwotnego) i dla którego osiąga się co
najmniej 90-procentowy wskaz
nik zwrotności, zgodnie
z DecyzjÄ… Komisji 99/177;
Komisji 2001/171.
101
Za: H. %7łakowska, Nowe regulacje dotyczące opakowań i odpadów opakowaniowych  obowiąz-
ki producentów i handlowców po. cit. S.24 29.
102
ppm  część na milion (wagowo), np. mg/kg.
95
3.2.8. System informacji i monitoringu
Kraje członkowskie powinny utworzyć i prowadzić bazy danych
o opakowaniach i odpadach opakowaniowych. Informacja po- [ Pobierz całość w formacie PDF ]