[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mi udowodni, że naszych wewnętrznych ludzików, które chciały mieć dom w Maine, nie
zastąpiła nowa ekipa lubiąca podróżować i oglądać nowe rzeczy? Przyłóż to do różnych
etapów życia. Pierwsza załoga opuszcza cię jako siedmiolatka. Zastępuje ją grupa, która
96
przeprowadza cię przez okres dojrzewania i cały ten bałagan. Joe, chyba mi nie powiesz,
że jesteś tym samym Joem Lennoxem, którym byłeś, kiedy umarł twój brat?
Energicznie potrząsnąłem głową. Gdyby tylko wiedział. . .
 Nie, nigdy w życiu. Mam nadzieję, że zostawiłem tamto  ja daleko za sobą.
 Sam widzisz. To tylko dowodzi, że mam rację. Zmiana małego Joe odbiła kartę
jakiś czas temu i teraz kieruje tobą nowa ekipa.
Spojrzałem na niego, aby się zorientować, czy mówi poważnie. Nie uśmiechał się
i wyjątkowo nie poruszał rękami.
Jego pomysł mnie zaintrygował. Gdyby tak załoga  Joe Lennox, który zabił swojego
brata n a p r a w d ę odeszła. Byłbym czysty. Byłbym zupełnie inną osobą, która nie
miała nic wspólnego z tamtym dniem. . .
 Coś ci powiem. Jeśli chcesz mieć dowód prawdziwości mojej teorii, wystarczy,
że spojrzysz na Indię. Nienawidzi myśli o śmierci. Chryste, nie lubi się nawet przyzna-
wać do chorób. Ale wiesz co? Uwielbia o nich czytać, zwłaszcza o naprawdę rzadkich
i śmiertelnych, jak toczeń czy progeria. A jej ulubione filmy to horrory. Im krwawsze,
97
tym lepsze. Daj jej książkę Petera Strauba, a będzie w siódmym niebie. Nie powiesz mi,
że pracuje w niej jedna załoga. Chyba że to sami schizofrenicy.
Zachichotałem.
 Chcesz powiedzieć, że na dodatek różne ludziki robią różne rzeczy? Jak w dru-
żynie futbolowej? Jeden podaje, drugi blokuje. . .
 Nie mam co do tego wątpliwości, Joe. Najmniejszych.
Na chwilę zapadła cisza. Powoli skinąłem głową.
 Może i masz rację. Myślę, że moja matka była taka.
 To znaczy jaka?
 Ciągle się zmieniała. Była tęczą uczuć.
 A ty taki nie jesteś?
 Nie, w najmniejszym stopniu. Nigdy nie byłem zbyt uczuciowy i nie lubiłem
zwracać na siebie uwagi. Mój ojciec też nie.
Paul puścił do mnie oko i uśmiechnął się diabolicznie.
 Nigdy nie zrobiłeś nic niezwykłego? Nie wstrząsnąłeś wszechświatem?
98
Czas stanął jak film w zepsutym projektorze. Niemal zaczął się palić od środka. Paul
Tate nie miał pojęcia, jak naprawdę zginął Ross, lecz nagle doznałem wrażenia, że to
wie, i przestraszyłem się.
 Tak, jasne, jasne, zrobiłem w życiu parę dziwnych rzeczy, ale. . .
 Miotasz się jak przyparty do muru, Joey. Coś mi się zdaje, że masz w piwnicy
jakieś kufry z mroczną zawartością.
Uśmiechnął się chytrze, zachwycony tym odkryciem.
 Uch, Paul, nie obiecuj sobie zbyt wiele. Nie jestem żadnym Attylą!
 Szkoda. Nie czytałeś Portretu Doriana Graya? Posłuchaj tego:  Jedynym spo-
sobem pozbycia się pokusy jest ulec jej . Amen, bracie. Założę się, że Attyla umarł
szczęśliwy.
 Daj spokój, Paul. . .
 Nie migaj się, Joe. Dobrze wiesz, o co mi chodzi. Nie ma na ziemi człowieka,
który by nie tkwił po łokcie w złu. Dlaczego nie zrzucisz tej cholernej maski i nie
przyznasz mi racji?
99
 Bo uważam, że lepiej zostawić to za sobą! Zająć się czymś innym! I mieć na-
dzieję, że następnym razem nie popełnimy błędu, jeśli b ę d z i e następny raz.
Ogarniało mnie podniecenie i musiałem zniżyć głos.
 Joe, jesteś tym, co zrobiłeś. Jesteś tym, co robisz. Wszyscy staramy się nie popeł-
niać błędów, ale to nie jest takie łatwe. Może byłoby lepiej, gdybyśmy spojrzeli temu,
co zrobiliśmy, prosto w oczy i spróbowali się z tym uporać. Może zamiast wiecznie
wyglądać jutra, usiłując zapomnieć o tym, co się stało wczoraj czy dzisiaj, powinniśmy
się rozliczyć z naszych przeszłych uczynków i. . .
Urwał w połowie zdania i popatrzył na mnie jakoś dziwnie. Był blady jak kreda, ale
jeszcze bardziej uderzyła mnie straszliwa martwota jego oczu i ust. I choć po chwili się
ożywił, twarz miał nadal ściągniętą i zamgloną, jakby uszło zeń coś ważnego.
Jak na ironię, ledwo położyłem się tej nocy spać, przyśnił mi się Ross. O ile pamię-
tam, niewiele się w tym śnie działo, ale coś mnie przestraszyło. Obudziłem się i potem
długo nie mogłem zasnąć. Leżąc w ciemności, przypomniałem sobie, jak oblał mnie
syropem. Jak można się rozliczyć z przeszłych uczynków, jeśli się nie wie, czy były
dobre, czy złe?
100
 Kto to?
 M y, durniu! Nie poznajesz?
Pochyliłem się do przodu i popatrzyłem uważniej na ekran. Jacyś ludzie trzymali się
krawędzi basenu. Mieli przylizane, mokre włosy, byli młodzi i wyraz
nie zmęczeni. Na-
prawdę nie przypominali Tate ów. India postawiła mi na kolanach miskę z popcornem.
Była prawie pusta. Prażyliśmy i jedliśmy popcorn cały wieczór.
 Nudzisz się, Joey? Ja nie cierpię oglądać cudzych slajdów. To mniej więcej tak
ciekawe, jak zaglądanie komuś w usta.
 Nie! Uwielbiam zdjęcia i domowe filmy. Pozwalają zobaczyć przyjaciół w tych
okresach ich życia, w których nie brało się udziału.
 Joe Lennox, zawodowy dyplomata.
Paul przycisnął guzik i na ekranie pojawił się slajd Indii. Musiał zostać zrobiony
tuż po poprzednim, ponieważ miała ten sam kostium kąpielowy i przylepione do głowy
włosy. Uśmiechała się promiennie i teraz jej wdzięk nie ulegał kwestii. Musiała mieć
jakieś pięć lat mniej, ale była tą samą zachwycającą kobietą, którą znałem.
 Na następnym jest mój ojciec. Oprócz mojej matki lubił tylko Paula.
101
 Pleciesz, Indio.
 Zamknij się. To żaden komplement. Nie lubił m n i e, swojej jedynej córki. Uwa-
żał, że jestem zarozumiała, i miał rację, ale co z tego? Następny slajd, profesorze.
 Kiedy to było, Indio? Jak jechałem do Maroka?
 Nie pamiętam. Ale to świetna fotka. Zupełnie o niej zapomniałam. Wyglądasz
wspaniale. Jak z filmu Korespondent zagraniczny. [ Pobierz całość w formacie PDF ]