[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jakimś oficerkiem infanterii czy czymś podobnym. Tak, oczywiście! Pamiętam tę całą historię,
jakby się wszystko działo wczoraj. Nieszczęsny w parę miesięcy po ślubie został zabity w
pojedynku w Spa. Brzydko o tym mówiono. Kelso miał wynająć jakiegoś łotra, awanturnika, taką
bestię belgijską, aby publicznie zel\
ył zięcia. Zapłacił mu, po prostu zapłacił, a ten łajdak wsadził
biedaka na ro\
en jak gołębia. Zatuszowano całą historię, no ale Kelso mimo to przez długi czas
sam siadywał w klubie podczas obiadu. Powiadają, \
e sprowadził córkę z powrotem do siebie,
ale ona nigdy nie zamieniła z nim słowa. O tak, przykra to była historia. Dziewczyna te\
umarła,
tak, umarła w rok póz
niej. Więc zostawiła syna? Całkiem o tym zapomniałem. I có\
to za
chłopiec? Jeśli podobny do swej matki, to musi być urodziwy.
 Bardzo jest piękny  potwierdził lord Henryk.
 Mam nadzieję, \
e dostanie się we właściwe ręce  mówił stary lord.  Czeka go spora
kupa złota, jeśli Kelso spełnił względem niego swój obowiązek. I matka miała pieniądze. Cała
posiadłość Selby spadła na nią po dziadku. Jej dziadek nienawidził Kelso ego, nazywał go
podłym psem. Bo te\
nim był. Przyjechał raz do Madrytu, kiedy ja tam bawiłem. No, musiałem
się wstydzić. Nawet królowa pytała mnie o angielskiego lorda, który się targuje z fiakrami. Du\
o
o tym gadano. Przez cały miesiąc nie śmiałem się pokazać u dworu. Mam nadzieję, \
e lepiej się
obszedł ze swym wnukiem ni\
z fiakrami.
 Nie wiem  odparł lord Henryk.  Zdaje mi się jednak, \
e chłopak będzie dobrze
sytuowany. Jeszcze nie jest pełnoletni. Selby nale\
y do niego. Opowiadał mi o tym. A& matka
jego była bardzo piękna?
 Margareta Devereux była jedną z najpiękniejszych istot, jakie kiedykolwiek widziałem,
Harry. Co ją pchnęło do tej całej historii, tego nigdy nie zdołam zrozumieć. Mogła wyjść za
ka\
dego, kogo by tylko zechciała. Carlington za nią szalał. Ale była romantyczką. Wszystkie
kobiety w jej rodzinie były takie. Mę\
czyz
ni byli dość nieciekawi, ale za to kobiety 
wspaniałe! Carlington padał przed nią na kolana. Sam mi opowiadał. Z
miała się z niego. A nie
było wówczas w Londynie dziewczyny, która by za nim nie przepadała. Nawiasem mówiąc,
Harry, skoro ju\
poruszyliśmy temat głupich mał\
eństw, có\
to za brednie opowiada twój ojciec?
Dartmoore ma się \
enić z Amerykanką? Angielskie dziewczęta ju\
go nie zadowalają?
 O, to teraz w modzie, wuju, \
enić się z Amerykankami.
 Ja w obronie angielskiej kobiety stanę przeciw całemu światu!  zawołał lord Fermor
uderzając pięścią w stół.
 Zakłady stawia się dziś o Amerykanki.
 Podobno nie dotrzymują placu  mruknął stary lord.
 Długie narzeczeństwo je wyczerpuje, ale na parforsach są niezrównane. Chwytają
zwierzynę w lot. Nie sądzę, aby Dartmoore się wywinął.
 Có\
to za rodzina?  mruknął stary lord.  Czy jest w ogóle jakaś rodzina?
Lord Henryk potrząsnął głową.
 Amerykanki równie zgrabnie ukrywają swych rodziców jak Angielki swą przeszłość 
rzekł zabierając się do odejścia.
 Zapewne handlarze wieprzowiną?
 Spodziewam się ze względu na Dartmoore a. Słyszałem, \
e handel wieprzowiną jest w
Ameryce najintratniejszym interesem po polityce.
 Czy ładna?
 Zachowuje się, jak gdyby była piękna. Zresztą robi to większość Amerykanek. W tym
tajemnica ich czaru.
 Czemu te Amerykanki nie pozostają w swej ojczyz
nie? Wcią\
nam opowiadają, \
e
Ameryka jest istnym rajem dla kobiet.
 Bo istotnie nim jest. Dlatego właśnie, jak ich pramatka Ewa, kobiety jak najprędzej pragną
się z niego wydostać  rzekł lord Henryk.  Adieu, wuju, spóz
nię się na lunch, jeśli zostanę
dłu\
ej. Dziękuję za wiadomości. Chcę zawsze wszystko wiedzieć o nowych przyjaciołach, a nic
o starych.
 Gdzie dziś będziesz na lunchu, Harry?
 U ciotki Agaty. Zaprosiłem się do niej razem z panem Grayem. To jej ostatni protegowany.
 U ciotki Agaty. Zaprosiłem się do niej razem z panem Gra  yem. To jej ostatni
protegowany.
 Aha! To powiedz, Harry, przy sposobności tej swojej ciotce Agacie, by mi dała spokój ze
swymi dobroczynnymi historiami. Mam ich ju\
dosyć. Poczciwa kobiecina sądzi zapewne, \
e nie
mam nic innego do roboty, jak wystawiać czeki na jej grupie zachcianki.
 Dobrze, wuju, powtórzę jej to. Ale na nic się to nie przyda. Filantropi zatracają zmysł
humanitarny. Tym się ró\
nią od innych ludzi.
Stary pan mruknął coś potakująco i zadzwonił na słu\
ącego. Lord Henryk przeszedł wzdłu\

niskich arkad na Burlington Street, po czym skręcił na Berkeley Square.
Więc taka była historia rodziców Doriana. Pomimo \
e poznał ją tylko w zarysach, niemniej
owiało go tchnienie jakiejś niezwykłej, niemal współczesnej romantyczności. Piękna kobieta
poświęcająca wszystko dla szalonej namiętności. Kilka tygodni dzikiego szczęścia, [ Pobierz całość w formacie PDF ]