[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ubrania. Najwyższa pora, by na powrót zająć się fundacją i rozpocząć w
miarę normalne życie.
Sięgnęła po prosty, czarny kostium, ale po chwili wahania odwiesiła go z
powrotem. Nie będzie ubierać się jak wdowa, nawet jeżeli tak właśnie się
czuje. Na moment jej wzrok przykuła jaskrawoczerwona sukienka. Zdjęła ją z
wieszaka, ale zaraz odrzuciła na łóżko. To nie był jednak odpowiedni strój do
biura. Ponownie zaczęła zastanawiać się nad czarnym kostiumem. Usłyszała
nieśmiałe pukanie do drzwi.
 Proszę  warknęła ze złością.
 Dzień dobry, Sireno  usłyszała dobrze jej znany, męski głos.
Odwróciła się gwałtownie i zamarła.
 Noah...
Noah, oparty o framugę, przyglądał się jej z dziwnym uśmiechem.
 Wyglądasz fantastycznie  stwierdził.
Strona nr 118
NA Z
LUBNYM KOBIERCU
 Dziękuję  odparła gniewnie.  Ale nie pytałam cię o zdanie.
Zapomniałeś czegoś?
 Tak.  Błękitne oczy zmierzyły ją z góry na dół.  Schudłaś, najdroższa.
 Nie bądz
śmieszny. Nie było cię tylko dwa dni.
 Tylko dwa straszne dni, a ty już schudłaś.
 Byłam chora.  Sirena dumnie uniosła głowę.  Cierpię na skutek
odwodnienia.
 Płakałaś...
 No więc, czego zapomniałeś?
 Ciebie.
Sirena wbiła wzrok w leżącą na łóżku suknię. Obawiała się, że lada
moment nogi odmówią jej posłuszeństwa.
 Nie wiem, o czym mówisz  powiedziała tonem, który miał być
wyniosły, ale, nie wiedzieć czemu okazał się żałosny.
Noah westchnął. Musiała go w tej chwili nienawidzić. I trudno było mieć
jej to za złe.
 Przez te dwa dni przemyślałem sobie kilka rzeczy.
 I co?  spytała obojętnie.
 Doszedłem do wniosku, że miałaś rację. Małżeństwo opiera się na
współpracy i partnerstwie. Tylko niepotrzebnie zrobiłaś to za moimi plecami.
Otworzyła usta, żeby wtrącić słowo na swoją obronę, ale Noah
powstrzymał ją ruchem ręki.
 Wiem, co chcesz powiedzieć. %7łe gdybyś zwróciła się do mnie, nie
przyjąłbym twojej pomocy. W głębi duszy zawsze byłem jednym z
Samsonów, a ty wiesz, jacy jesteśmy. Działałaś w dobrej wierze, ale zraniłaś
przy tym moją dumę.
 Teraz postąpiłabym tak samo  przerwała mu gwałtownie.
 Wiem  przyznał z ledwo dostrzegalnym uśmiechem.  Za to właśnie
cię kocham. Widzisz, moja słodka syrenko, nareszcie udało mi się zrozumieć,
o co chodzi. Masz rację, tworzymy jedność i wspólnie powinniśmy walczyć o
nasze sukcesy. I zrozumiałem jeszcze, że żaden sukces nie przyniesie mi
satysfakcji, jeżeli go z tobą nie podzielę.
Sirena znów milczała, wpatrzona w szkarłatną suknię. Noah zaczerpnął
tchu.
 Kocham cię  powtórzył.  Chcę, żebyś została moją żoną. Na dobre i
złe. W dostatku i w biedzie. Dopóki śmierć nas nie rozłączy.
 Och, Noah  szepnęła. Nagle opuściło ją napięcie. Byłaby osunęła się
na podłogę, gdyby jej nie podtrzymało silne ramię Noaha.
 Powiedz mi, że mnie kochasz  nalegał.
 Kocham cię.
 To znaczy, że zgadzasz się na ślub?  Noah odetchnął z ulgą i porwał ją
Strona nr 119
Carin Rafferty
na ręce.
 Tak, ale pod jednym warunkiem  szepnęła, zarzucając mu ręce na
szyję.
 Jakim?  zapytał, kładąc ją na łóżko i nachylając się nad nią.
 Chcę, żebyśmy spędzili nasz miesiąc miodowy w twojej chatce. Muszę
się wreszcie dowiedzieć, jak to jest kochać się na łożu obsypanym płatkami
róż.
 Nie ma sprawy, umowa stoi!  roześmiał się Noah i zamknął jej usta
gorącym pocałunkiem.
*************************
Strona nr 120 [ Pobierz całość w formacie PDF ]