[ Pobierz całość w formacie PDF ]

siębiorca Kiiskinen leży w szpitalu jako ofiara zbyt burzliwego trybu
życia, a babcia Koskinen, ta od gazet, ma w termosie spirytus
zmieszany z kawą. Można zaświadczyć, że portier Kekalai-nen nie
wylewał za kołnierz na przyjęciu dla weteranów wojennych, a portier
z Domu Związków Zawodowych chwiejąc się na nogach śpiewał
Międzynarodówkę na pierwszego maja. Pułkownik Bruun  może
pominiemy kadrę oficerską spuszczając kurtynę miłosierdzia.
Fotograf Hurmę krąży między nami i irytuje tych, których nie stać na
picie codziennie. Handlowiec Kónónen wydaje się być trzez
wy, ale
mówi się, że przeprowadza się wkrótce do Ameryki. Na wygląd nosa
konstabla Metso wpłynęło coś innego niż mróz i zawieruchy.
Hotelowy portier Julius jest hotelowym portierem, a Matylda
szwaczka ma złą opinię, więc też musi pić. Starej wdowie Pellenius
zadałem pytanie dotyczące jej sumienia: czy byłaby w stanie
ewentualnie zaakceptować wino, na co ona powiedziała, że ją nie
interesują takie poidła dla cielaków, chociaż lubi może likiery. Szewc
Miettinen żyje w odosobnieniu ukrywając w ten sposób nie wiadomo
jak okropne wady. Dorożkarz Koljonen nie zabiera nieboszczyka,
póki nie łyknie
114
sobie jednego, a o Adzie Karhunen z piekarni mówi się, że do swoich
wypieków dodaje koniaku. Co do panny Siren, staruszki z wyższych
sfer, wiadomo, że lubi sherry. Aktorka Sievanen została zwolniona z
powodu ponczu, o młodości pastora Raity mówi się różne rzeczy, a
Julkunen, właściciel kamienicy, też piłby, gdyby ktoś go poczęstował.
I tak dalej. Nie wspominając w ogóle o pewnych inżynierach i
sędziach, a ściślej o młodszych sędziach, których imion nie uważam
za potrzebne wymieniać.
Z takim narodem przyszło mi maszerować trzymając wysoko
chorągiew idei trzez
wości. Nie myśląc o sobie byłem prze-
wodniczącym kłubu, harowałem w kółku recytatorskim i oddawałem
strzały startowe w wyścigach klubu abstynenta w biegu w workach.
Aż pewnego dnia kontrolerzy zauważyli niedociągnięcia w moich
rozliczeniach. O żadnych nadużyciach nie mogło być mowy, księgi
po prostu się pomieszały. Gdy kontrolerzy opuszczali mój dom wzięli
ze sobą sto sztuk różnych proszków, których zwykłem sobie zażywać
codziennie jakieś trzydzieści.
Czyż nie jest niezmiernie okrutne to, że mężczyzna, który prawie
trzydzieści lat walczył w imię swoich przekonań i był wzorem dla
dorastającej młodzieży, musi zrezygnować ze wszelkich stanowisk
przewodniczącego tylko z tego powodu, że zaczęto go nazywać
Proszek-Pirinen?
115
IDA PIRHOLA, PRACZKA
Znam wielu ludzi z wyższych sfer, tak jak inni. Nie witam się z
nimi na salonach, ale piorę ich ubrania. A skoro znam ich ubrania, to
znam też tych ludzi z wyższych sfer.
%7łona pułkownika Bruuna jest młoda i piękna. W dodatku ona
musi być też dobrym człowiekiem. Gdy jest się młodym i pięknym
nie jest łatwo być dobrym. Ale pułkownikowa taka jest. Nie
słyszałam nigdy, żeby się kłóciła, mimo to jej mąż ma problem z
sercem lub cukrzycę. Głowa pułkownika ciągle się poci, widać to z
poszewek na poduszki.
Pani magister Pukki chodzi z głową podniesioną do góry, jest jak
statek wojenny. W tym mieście jest tak mało wykształconych i
mądrych kobiet. Ale żal mi pani magister Pukki. Ona ma tak dużo
pięknej bielizny osobistej, piękniejszej niż ktokolwiek inny. Ale dla
kogo?
Nauczyciel Pukki, jej mąż, nie czyści swojego zadka tak jak
trzeba.
Jestem praczką i powinnam się zbuntować. Praczki zawsze były
takie buntownicze. Gdy stoi się w parze wodnej i wdycha się zapach
szarego mydła, a potem płucze się na czworaka ubrania w przerębli,
wtedy do głowy przychodzą myśli pełne złości. A gdy nazbiera się
ich wystarczająco dużo, wtedy chce się rzucić ługiem w oczy tym
ludziom, którzy każą prać sobie ubrania.
Ale ja wiem, że między koszulą mojego męża, a koszulą pana
magistra nie ma większej różnicy. Mankiety magistra są chyba
bardziej wytarte.
116
Antikainenowej, która wynajmuje sąsiedni kocioł do prania
bielizny, reumatyzm wykrzywił jedną rękę. Praktycznie musi sobie
radzić tylko tą drugą.
 Co Antikaiska robi jeszcze tutaj w pralni? Przecież wasz
mężulek wyżywiłby was.
- Nie pleć! Nigdzie nie ma takiej wolności słowa jak tutaj. Tu
taj wyklinam na wszystko i na wszystkich, ale nikogo nie obra
żam. Potem w domu potrafię zachowywać się jak człowiek. [ Pobierz całość w formacie PDF ]