[ Pobierz całość w formacie PDF ]

raza. Musimy się przekonać, czy dziewczynka nie zapadła właśnie na nią. Przy-
padkiem sporo wiem o tej dolegliwości.
Catherine zawahała się przez moment, nie wyglądała na zadowoloną. W końcu
wzruszyła ramionami.
 Pokaż mi jej nóżki  powiedziała. Dziewczynkę ułożono na kanapie, mat-
ka podciągnęła jej sukienkę. Tiril na widok nóżek dziecka odwróciła się z jękiem.
 Rzeczywiście wygląda to gorzej, niż myślałam  przyznała Catherine. 
Czy to ta choroba, o której wspominałeś?
 Możliwe  skłamał Móri.  Sądzę, że słonina nie zadziała w tym przy-
padku najlepiej. Tiril, czy możesz przynieść moją sakwę?
Pomknęła do koni jak strzała, dumna, że właśnie jej zaufał.
Catherine popatrzyła w wyraziste oczy Móriego i ujrzała mroczną głębię, od
której kręciło się w głowie. Musiała odwrócić wzrok.
 Jesteś balwierzem? Medykiem?
 Można tak powiedzieć  odparł Móri. Baronówna usiłowała go rozszyfro-
wać, lecz bez skutku. Dlaczego jej zwykle uwodzicielskie sztuczki nie działają?
Dlaczego nawet nie próbuje uwieść tego fascynującego mężczyzny? Co w nim
takiego jest?
Po plecach przebiegł jej dreszcz.
 Uff, ktoś przeszedł po moim grobie. . .
Wiedziała, że zabrzmiało to niemądrze, ale nie mogła oprzeć się wrażeniu, że
nagle znalazła się na cmentarzu. . .
Tiril przyniosła sakwę, Móri wyjął z niej maść.
 Co to takiego?  ostrym tonem spytała Catherine.  Nie możemy pozwo-
lić, żeby dziecko. . .
160
Móri dał jej powąchać maść. Cofnęła się, ale już się nie wtrącała. Pozwoliła
mu posmarować paskudne rany. Po ruchu warg zorientowała się, że coś szepcze,
ale nie słyszała słów. I tak zresztą by ich nie zrozumiała, były to bowiem islandz-
kie zaklęcia.
Tego jednak Catherine nie mogła wiedzieć.
Kiedy stali pochyleni nad dzieckiem, galopem nadjechał ktoś na koniu. Jez
-
dziec zsunął się z grzbietu wierzchowca i padł na ziemię.
Erling i Tiril pomogli mu wejść do środka. Ręka przybysza, obwiązana czymś
przypominającym koszulę, była czerwona, bo krew przesiąkła na wylot. Nie był
widać obcy baronównie.
 Och, Olafie, co też się stało? Czy doprawdy wszyscy muszą przychodzić
akurat dzisiaj, kiedy wybieram się do Christianii?
Zaciąłem się w rękę siekierą  tłumaczył mężczyzna z twarzą wykrzywioną
bólem.  A jak już ma się uczoną osobę za sąsiada, to u niej szuka się pomocy.
Uczoną? Chyba nie w sztuce medycznej. Tak jednak najwyraz
niej uważali
sąsiedzi pierwszej czarownicy Norwegii.
Móri skończył zabiegi przy dziewczynce i pogłaskał małą po policzku. Potem
odwrócił się do Catherine, odwijającej bandaż z rany mężczyzny.
 Tę ranę trzeba natychmiast zamknąć  oświadczył.  Potrafisz zaklinać
krew?
 Oczywiście  odparła urażona. Uczyniła kilka tajemniczych gestów nad
broczącą krwią raną i wymruczała:
 Skrzepnij, krwi
nie płyń, krwi
jak ów człek
co buty czyścił
w wielki piątek
szedł na thing
i złożył przysięgę
Faus, Baus, Belzebub
wykop grób
w piekielną głąb
niechaj trwa
do sądnego dnia .
Tiril słyszała, że Catherine na początku siarczyście przeklinała, wzywając
imię diabła, przypuszczała, że to właśnie ma zatrzymać krew.
Jeśli podobnie postępował Móri, to nie chciała brać w tym udziału. Traktowała
jego zaklęcia jako miłosierny uczynek, leczenie ludzi dla ich dobra. Mówił, że nie
chce mieć nic wspólnego z czarną magią. Słyszała, jak wzywa Ojca, Syna i Ducha
Z
więtego. Ale to. . . ?
161
 Doskonale. Za godzinę albo dwie przestanie krwawic.
Wtedy krwawienie ustąpi samo z siebie, pomyślała Tiril. Spostrzegła, że przy-
jaciele uważają tak samo. Matka z dzieckiem została, nieczęsto wszak zdarza się
obserwować czarownicę przy pracy. Dziewczynka sięgnęła po grzechotkę z wy-
suszonych kości, Tiril dyskretnie wyjęła ją z ręki małej.
Móri uważnie popatrzył na Catherine.
 To taka wielka rana, może znasz jeszcze jakieś inne zaklęcie? Dla pewno-
ści?
Normalnie baronówna nie pozwoliłaby nikomu wtrącać się w swe czarodziej-
skie praktyki, Móriemu jednak nie można się było sprzeciwiać, zwłaszcza wtedy,
gdy tak patrzył spod wpółprzymkniętych powiek. Skinęła więc głową i zaczęła
mówić:
 Zabraniam krwi płynąć, tak jak człowiekowi, który poświadczy nieprawdę [ Pobierz całość w formacie PDF ]