[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zostawiłem twój numer w domu.
 Nie szkodzi. I tak nie spodziewałam się, że zadzwonisz.
Chciałam tylko upewnić się, że wszystko w porządku.
 Jestem zmęczony, ale poza tym nic mi nie dolega.
 Dobrze. W takim razie śpij dobrze.
 Ty też  zawahał się.  Tęsknię za tobą  powiedział,
ale już się rozłączyła. I dobrze. To wyznanie i tak nie na
wiele się zda.
120
Rozdział 8
Praca zajmowała jej mnóstwo czasu. Interes kwitł, ale
mimo to nie mogła przestać myśleć o Robie.
Zastanawiała się, czy za nią tęskni. Zdawało jej się, że tak
powiedział, ale nie była pewna. Przecież nawet nie zadzwonił
po przyjez
dzie do Londynu.
Trudno, ona też ma swoje życie. Narzuciła sobie stały
rozkład dnia. Rano pracowała, potem wychodziła z psami i
bawiła się z nimi na śniegu, choć z czasem odkryła, że
zwierzęta wcale nie potrzebują jej towarzystwa. Potem znów
praca, w przerwach posiłki, ostatni krótki spacer z psami,
wreszcie sen.
Z
nieg powoli topniał, ale i tak nadal było go bardzo dużo.
Bałwan, którego ulepili, kurczył się z dnia na dzień i
zastanawiała się, czy dotrwa do przyjazdu Roba. Jeśli w
ogóle Rob przyjedzie. Teraz był w Nowym Jorku, czego
dowiedziała się z codziennych maili, jakie do niej przysyłał.
W czwartek przysłał jej wiadomość służbową.
Przejąłem nową firmę, która nie ma witryny internetowej.
Możemy o tym podyskutować w weekend? Do zobaczenia w
sobotę.
Rob
121
Odpisała natychmiast.
Nie. Weekendy są święte. Do zobaczenia w sobotę.
Laurie
Zobaczymy, jak bardzo zależy mu na ich związku. Jeśli
zacznie rozmowę o interesach, zabije go, ale dopiero po tym,
jak pokocha się z nią kilka razy. Nie mogła się już tego
doczekać.
Nie tylko seksu, ale całego weekendu. W piątek pojechała
do sklepu i nakupiła różnych wspaniałości na sobotni
wieczór.
Nie wiedziała, o której Rob przyjedzie, ani czy będzie
jechał z Londynu, czy prosto z lotniska.
Co będzie, jeśli ten weekend okaże się niewypałem? Jeśli
im się nie uda?
Psy obudziły ją o piątej rano głośnym szczekaniem.
Przecież nie mógł przyjechać tak wcześnie? W pośpiechu
założyła na siebie szlafrok i zbiegła otworzyć drzwi. Psy
rzuciły się na Roba, omal go przy tym nie przewracając.
 Ależ powitanie  powiedziała, kiedy hałas nieco ucichł.
 Wcześnie przyjechałeś.
 Miałem wczesny lot do Bostonu, a potem do Glasgow.
Jestem w podróży od dwunastu godzin. Możesz się nade mną
trochę użalić?
 Uwielbiasz to.
122
Przytulił ją, z westchnieniem zanurzając usta w jej
wspaniałych włosach.
 Dobrze, że już tu jestem  powiedział, zamykając za
sobą drzwi.
 Masz ochotę na drinka?
 Wolałbym się wykąpać, a potem iść spać. Idz
do łóżka i
zaczekaj na mnie.
Pocałował ją we włosy i Laurie poszła na górę. Wsunęła
się pod koc, słuchając, jak Rob się kąpie, rozmawia z psami,
a potem wchodzi po schodach.
Jego skóra była chłodna i lekko wilgotna, ale usta gorące i
bardzo spragnione.
 Tęskniłam za tobą  wyznała.
 Ja też. To był długi, ciężki tydzień.
Pogładziła go po twarzy, a potem zaczęła delikatnie kąsać
zębami jego wargę.
 Napytasz sobie biedy  ostrzegł ją lojalnie.
 Mhm  odparła, nie przerywając zabawy. Rob ugryzł ją,
a potem zaraz polizał w zranione miejsce.
Laurie jęknęła. Ujęła go za ramiona i wbiła paznokcie w
jego plecy. Chciała, żeby przestał, a jednocześnie błagała o
więcej.
 Rob...
 Cii. Jestem tu.
Dłużej już nie mogli się powstrzymać. Posiadł ją z pasją I
jednocześnie z czułością. Czekał na nią, aż razem doznali
rozkoszy spełnienia, po czym opadł wyczerpany, opierając
123
głowę na ramieniu Laurie. Leżał tak przez dłuższą chwilę, po
czym zsunął się na bok, cały czas obejmując ją mocno w talii.
 Kocham cię  szepnęła, wsłuchując się w coraz
wolniejszy rytm jego serca.
 To dobrze  odparł.
Nie:  ja ciebie też , tylko po prostu:  to dobrze .
Poczuła się urażona. W końcu to ona go opuściła i to on
powinien bardziej okazywać swe uczucia. A
zy napłynęły jej
do oczu, jednak nie chciała się przy nim rozpłakać i
wzbudzać w nim poczucia winy.
 Muszę iść do łazienki  oznajmiła, wysuwając się z jego [ Pobierz całość w formacie PDF ]