[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Przyszłam do ciebie  powiedziałam.  Nale\
ę do ciebie.
Odwrócił się ode mnie. Wyraz
nie widziałam jego wewnętrzną walkę.
 Nie mogę ci nic zaoferować  powiedział powoli.
 Mo\
esz. Twoją miłość. Nie pragnę niczego więcej.
 Ona ju\
nale\
y do ciebie. Nale\
ała do ciebie od pierwszej chwili, gdy na ciebie
spojrzałem.  Dotknął mojego policzka. W jego pięknych oczach błyszczał \
al i tęsknota.  Bianco,
nie ma dla nas \
adnej przyszłości. Nie mogę prosić, byś zrezygnowała dla mnie ze wszystkiego, co
posiadasz, i nie zrobię tego.
 Christianie...
 Nie. Mogę błądzić, ale tego nie zrobię. Wiem, \
e dałabyś mi wszystko, o co bym poprosił i
o co nie mam prawa prosić, a potem znienawidziłabyś mnie za to.
 Nie  odpowiedziałam, czując napływające do oczu łzy, które szybko wysychały na
chłodnym wietrze.  Nigdy nie mogłabym cię znienawidzić.
 Lecz ja znienawidziłbym siebie  rzekł i znów przycisnął moje palce do ust.  Proszę cię
jednak o to lato, o tych kilka godzin, gdy będziesz mogła tu przyjść i będziemy udawać, \
e zima
nigdy nie nadejdzie.  Pocałował mnie ze smutnym uśmiechem.  Przychodz
tu do mnie, Bianco.
Przyjdz
, gdy będzie świeciło słońce. Pozwól, bym cię namalował. To mi wystarczy.
Jutro, a tak\
e ka\
dego dnia a\
do końca lata, pójdę na urwisko.
ROZDZIAA
CZWARTY
 Cześć.
Sloan podniósł głowę znad notatek i zobaczył przed sobą szczupłą postać w kwiecistej
spódnicy. Długie, rude włosy luz
no opadały na ramiona i plecy dziewczyny. Spojrzenie zielonych
oczu mówiło, \
e ich właścicielka ma mnóstwo czasu i zamierza dobrze go wykorzystać.
 Cześć  odpowiedział Sloan, ujmując wyciągniętą do niego dłoń. Pachniała polnymi
kwiatami.
 Jestem Lilah  przedstawiła się dziewczyna.  Jakoś nie zdarzyło nam się spotkać w ciągu
ostatnich dni.
 Naprawdę bardzo tego \
ałuję  odrzekł Sloan zupełnie szczerze. Ka\
dy mę\
czyzna na
świecie by \
ałował, pomyślał.
Dziewczyna ze śmiechem uścisnęła jego dłoń. Zawsze przykładała du\
ą wagę do
pierwszego wra\
enia i teraz uznała, \
e lubi tego faceta.
 Ja te\
. Co robiłeś przez ten czas?
 Obejrzałem sobie dom i jego mieszkańców. A ty?
 Zastanawiałam się, czy jestem zakochana.
 No i?
 Niestety, nie  odrzekła z błyskiem \
alu w oczach.  Więc jakie masz plany co do tego
pomieszczenia?
 Będzie to elegancka jadalnia w stylu przełomu wieków.  Sloan znów opadł na zabytkowy
fotel i wskazał na papiery zaścielające stół w bibliotece.  Usuniemy część tej ściany, otworzymy
przestrzeń na sąsiedni gabinet, wstawimy przesuwane szklane drzwi i będziemy mieć tu piękną
salę.
 Tak po prostu?
 Tak po prostu, gdy ju\
uda się rozwiązać problemy związane ze strukturą budynku.
Zrobiłem kilka wstępnych szkiców, które chciałem pokazać twojej rodzinie i Trentowi.
Lilah delikatnie przesunęła palcem po zakurzonym oparciu krzesła.
 Dziwne. Nie mogę uwierzyć, \
e ten dom znów będzie \
ywy i pełen ludzi. Kiedyś
odbywały się tu wielkie przyjęcia, bardzo szykowne i eleganckie. Wyobra\
am sobie mojego
pradziadka, jak stoi tu przy stole bilardowym i sączy szkocką, omawiając interesy.  Znów
spojrzała na Sloana.  Czy myślisz o takich rzeczy eh, gdy sporządzasz szkice i obliczasz
obcią\
enia?
Szczerze mówiąc, tak. Tu na podłodze jest wypalony ślad.  Wskazał ołówkiem.
Wyobraziłem sobie, \
e jakiś grubas w wieczorowym ubraniu upuścił cygaro, rozprawiając o wojnie
w Europie. Kilku innych stało przy oknie w samych koszulach, ze szklaneczkami brandy, i
dyskutowało o giełdzie. Lilah roześmiała się.
 A kobiety były wtedy w salonie.
 Słuchały pianisty i plotkowały o najnowszych modelach sukien z Pary\
a.
 Albo o mo\
liwości uzyskania prawa głosu  dodała Lilah, przechylając głowę na bok.
 No właśnie.
 Towers potrzebowało kogoś właśnie takiego jak ty  stwierdziła Lilah.  Czy mogę
obejrzeć twoje rysunki?
 Wyznaję zasadę, \
e nigdy nie nale\
y odmawiać pięknej kobiecie.
 To mądra i przenikliwa zasada  zauwa\
yła dziewczyna, pochylając się nad jego
ramieniem.
 Och, przecie\
to Cesarski Pokój!
 Co takiego?
 Tak nazywam najlepszą sypialnię gościnną. To pewnie przez te harfy i cherubiny na
suficie.  Odsunęła włosy na ramiona i pochyliła się jeszcze ni\
ej.  Z
wietne!
Garderoba miała zostać przekształcona w przytulny salonik z barem alkoholowym ukrytym
za oryginalną boazerią. A
azienka pozostawała prawie nie zmieniona, Sloan dodał do niej tylko
wannę z hydromasa\
em w miejscu, gdzie teraz znajdowała się szafa na zbędne rzeczy.
 Przełom stuleci  mruknęła Lilah.  Prawie nic nie zmieniłeś z pierwotnego wystroju.
 Trent mówił mi, \
e chce zachować atmosferę, a jednocześnie sprawić, by wnętrza były
luksusowe i wygodne. Pozostawimy większość oryginalnych materiałów, wymienimy tylko to, co
konieczne.
 Tym razem to się uda  szepnęła Lilah, kładąc rękę na jego ramieniu.  Mój ojciec chciał
tego dokonać. Przez cały czas rozmawiali z mamą o renowacji domu. śałuję, \
e teraz nie będą
mogli tego zobaczyć.
Sloan, głęboko poruszony, nakrył jej rękę swoją dłonią, splatając palce z jej palcami. Tak [ Pobierz całość w formacie PDF ]