[ Pobierz całość w formacie PDF ]

a piękne kobiety rzadko są dobrymi służącymi. Matka mówiła jej to
wiele razy. Wyobrażają sobie nie wiadomo co i są zarozumiale. Myślą
pewnie, że są ponad codziennymi obowiązkami tylko dlatego, że męż-
czyz
ni siÄ™ za nimi oglÄ…dajÄ….
Konstanse wzięła herbatnik i przyjrzała mu się. Prawdopodobnie
Karsten zatrudnił Rakel z powodu jej wyglądu. Mężczyz
ni tacy sÄ…. Po-
winien spytać żonę o radę. Co on mógł wiedzieć o służących? W jego
domu mieli tylko starą Magdę, która w ciągu wielu lat stała się prawie
członkiem rodziny.
Herbatnik rósł Konstanse w ustach. %7łuła go i żuła, starając się całą
siłą woli zatrzymać małe kęsy w żołądku. Jeżeli uda się jej coś przeką-
sić, najbliższe godziny staną się bardziej znośne. Kiedy matka przyje-
59
R
L
dzie, to na pewno każe Karstenowi zwolnić Rakel. %7łona w ciąży nie
powinna się męczyć z niechętną i zarozumiałą pokojówką.
Rakel ponownie pojawiła się w drzwiach, trzymając w rękach tacę.
- Zmieniłam zdanie. Możesz rozsunąć zasłony. Dziewczyna posta-
wiła tacę z przyborami do pisania
na łóżku i podeszła do okna. Rozsunęła na boki ciężkie story i w tej
samej chwili jej jasne włosy zalśniły w słońcu. Wyciągnęła się niczym
zadowolony kot, po czym odwróciła się w stronę łóżka.
- Pan Grøndal prosiÅ‚ mnie, żebym pani przypomniaÅ‚a, że dziÅ› po
południu przychodzi jego matka. Co mam podać?
- Możesz upiec ciasto - odparła Konstanse, gryząc końcówkę pióra.
Jak to wyrazić, żeby matka zrozumiała, że musi przyjechać? Konstanse
potrzebowała wsparcia, to oczywiste. Czuła się tak potwornie zmęczo-
na, że mogłaby spać przez cały dzień na okrągło. Pragnęła, by wróciły
jej miesięczne krwawienia, naprawdę, żeby to dziecko wypłynęło z niej
razem z krwią. Ta ciąża pojawiła się za wcześnie! Nie jest gotowa zo-
stać matką. Chciała nadal być uroczą ukochaną Karstena, spędzać czas
razem z nim, a nie leżeć w łóżku, dręczona mdłościami, w podłym sta-
nie i samotna.
Emily stała na hotelowej przystani i obserwowała Ivera, jak szykuje
łódz
. Panowała piękna letnia pogoda, więc zdecydowała, że niewielka
łódz
, stanowiąca własność hotelu, będzie odpowiednia na wyprawę. Im
mniej osób wiedziało, dokąd się wybiera, tym lepiej.
Klara spojrzała na nią z wyraz
nym sceptycyzmem.
- Jesteś pewna, że dobrze robisz, Emily? - podjęła po raz kolejny. -
Nie przywykłaś do mieszkania w pojedynkę.
- A więc będę się musiała przyzwyczaić.
- Tak, ale...
- Zastanów się, czy ty jesteś pewna, że chcesz zająć się hotelem
całkiem sama?
- Przecież wiesz, Emily,
Emily wzięła Klarę za rękę i mocno uścisnęła.
R
L
- Muszę wyjechać, Klaro. Muszę zerwać z Gerhardem, ale boję się,
że nie dam rady powiedzieć mu tego wprost. Teraz dostanie mój list.
Położyłaś kopertę w bezpiecznym miejscu, prawda?
- Tak.
- I pod żadnym pozorem nie mów Gerhardowi, gdzie jestem. Jesteś
pewna, że nie wydusi tego z ciebie? W żaden sposób?
- Wykluczone. Wiesz, że możesz na mnie polegać. Ale co z twoim
bratem? Czy Erling może się dowiedzieć, gdzie się ukrywasz?
Emily zastanowiła się przez moment. Następnie pokręciła głową.
- Sam zachowuje się bardzo tajemniczo. Niech teraz spróbuje swo-
jego lekarstwa. Nikt nie może się dowiedzieć, gdzie przebywam.
- Ciekawe, czy siÄ™ z tym pogodzi.
- Erling zabronił mi utrzymywać jakiekolwiek kontakty z Gerhar-
dem. Tylko się ucieszy, że go posłuchałam - rzekła i spróbowała się
uśmiechnąć.
Klara objęła ją. W tej samej chwili Iver zawołał, że łódz
jest goto-
wa. Emily weszła na pokład. Patrzyła, jak błękitny pas pomiędzy łodzią
a przystanią szybko rośnie. Pomachała Klarze, czując ukłucie w piersi.
Co to za pomysł? Tęskniła za Gerhardem każdą komórką swego ciała i
równie mocno go kochała. Mimo to odtrąciła go i odeszła. Słowa Re-
bekki zatruły jej umysł. I oto uciekała przed miłością.
Emily zostawiła ciężkie torby na brzegu. Jej wzrok przyciągnęła
wieża latarni morskiej. Dziwne uczucie być tu znowu, Tyle się wyda-
rzyło od czasu, kiedy pierwszy raz tu przybyła, żeby poprosić ojca
Liama o pomoc w znalezieniu osób do pracy w hotelu. Wtedy była
przekonana, że Gerhard stara się jej przeszkodzić i zastrasza ludzi, by
nie odważyli się szukać u niej posady. Miała pewność, że dążył do te-
go, by się poddała i sprzedała mu wszystko, co odziedziczyła.
Może jej podejrzenia były uzasadnione, pomyślała. Pewnie jeszcze
wielu rzeczy nie wiedziała o Gerhardzie.
Wciągnęła głęboko powietrze i ruszyła w górę ku latarni i obok pu-
stego i zamkniętego domu ojca Liama. Tęskniła za księdzem. On by jej
61
R
L
coś poradził. A teraz wyjechał do jej rodzinnego miasta. Pokręciła [ Pobierz całość w formacie PDF ]