[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Nie, proszę pana. Odebrałem kwiaty w ku
chennych drzwiach.
- A czy byś go rozpoznał?
- Chyba tak. Tak myślę.
- To wszystko. Dziękuję ci, Marsh.
Lokaj zawahał się, ale przypomniawszy sobie, że
jest tylko służącym, złożył sztywny ukłon.
- To ja dziękuję, proszę pana.
Kiedy opuszczał salon, w progu minęła go Chan-
tel z pakiecikiem listów w dłoni.
- Na pewno się panu spodobają - powiedziała,
rzucajÄ…c je na kolana detektywa. - Pewnie w podo
bny sposób zaleca się pan do kobiet.
_____ OPTANIE tV 47
Quinn uśmiechnął się nieznacznie. Wróciła do
siebie, pomyślał, ignorując jej zjadliwą uwagę, po
czym otworzył pierwszą kopertę. Adres, podobnie
jak sam list, wypisany został małymi, drukowanymi
literami. Papeteria była licha, kupiona w którymś
z domów towarowych, i trudno byłoby ustalić jej
pochodzenie.
Kilka pierwszych listów wyrażało jedynie zachwyt
nad urodą Chantel 0'Hurley. Brak w nich było treści
wyraznie obscenicznych, a jedynie lekko dwuznacz
ne. Wszystkie napisane zostały sprawnie, poprawnie
i bez wątpienia wyszły spod pióra człowieka wy
kształconego. W miarę lektury jednak, choć styl
i składnia w dalszym ciągu pozostawały nienaganne,
ich treść stawała się coraz bardziej wulgarna i nawet
Quinn, który niejedno w życiu widział, czuł się zaże
nowany, gdy odczytywał kolejne zdania. W dosad
nych słowach autor opisywał swe fantazje, odczucia
i zamiary. W kilku ostatnich listach zaś dawał do zro
zumienia, że czai się w pobliżu. %7łe obserwuje. Tęskni.
I czeka.
Quinn skończył czytać, złożył korespondencję
i popatrzył na jej adresatkę.
- Na pewno nie chce pani opowiedzieć o wszy
stkim policji?
Chantel usiadła naprzeciw niego i złożyła ręce na
kolanach. Nie podobał jej się cały ten Quinn Doran.
Nie podobał jej się zarówno jego wygląd, sposób
poruszania, spojrzenie, jak i ów miękki, poetyczny
niemal głos, który zupełnie nie przystawał do znisz-
48 ^ OPTANIE
czonej twarzy. Dlaczego więc odnosiła wrażenie, iż
ten człowiek - i tylko on - rzeczywiście jest w sta
nie jej pomóc?
- Nie - odparła. - Nie chcę mieszać policji w tę
sprawę, bo nie chcę nadawać jej rozgłosu. Pragnę
tylko odnalezć autora anonimów i spowodować, by
przestał mnie nękać.
Quinn podszedł do barku i nalał sobie kolejnego
drinka. Zwrócił uwagę, że zarówno szklanki, jak
i wiaderko z lodem wykonane zostały z najszla
chetniejszego szkła w fabryce Rosenthala. Nie zro
biło to na nim wrażenia. Gdy chciało mu się pić, nie
robiło mu różnicy, czy pije piwo z butelki, czy wino
z kryształowego kieliszka. Owszem, doceniał pięk
no, lecz nie dawał się mu zwodzić zbyt łatwo. Prze
konał się przecież nie jeden raz, że zewnętrzna sko
rupa ukrywa prawdę, która bywa...
No właśnie, jeśli wezmie tę sprawę i piękna
Chantel 0'Hurley stanie siÄ™ jego klientkÄ…, prze
kona siÄ™, jaka ta kobieta jest naprawdÄ™. Nie wie
dział, czy ma na to ochotę. Nie spodziewał się po
tym odkryciu niczego dobrego. Z różnych zresz
tą względów.
Upił łyk wódki i odwrócił się do Chantel, Wciąż
siedziała na krześle, sprawiając teraz wrażenie obo
jętnej i całkowicie rozluznionej. Tylko palce, które
zaciskała nerwowo raz po raz, zdradzały, jak po
przednio, stan jej ducha.
Quinn wahał się jeszcze chwilę, wreszcie powie
dział:
OPTANIE -Ct 49
- Dobrze, panno 0'Hurley. ZastÄ…piÄ™ dla pani po
licjantów. Za pięćset dolarów dziennie plus fundusz
na specjalne wydatki.
- To królewska gaża, panie Doran.
- Albo dobrze wydane pieniądze. Zależy jak na
to spojrzeć.
- Mam nadzieję, że nie będę żałować. - Chantel
oparła brodę na dłoni. Na jej palcu błysnął brylant,
tak samo jasny i zimny jak jej oczy. - A co dostanÄ™
za te pięćset dolarów dziennie plus fundusz na spe
cjalne wydatki?
- Mnie, panno 0'Hurley. - Quinn wykrzywił
usta i uniósł szklankę.
Twarz aktorki rozjaśnił lekki uśmiech.
- Ciekawe. I co będę z pana mieć?
- To samo co ja z pani.
Podszedł do jej krzesła. Poczuła lekką woń - nie
wody kolonskiej czy mydła, lecz ostry, a zarazem
rozkoszny zapach mężczyzny. Sama nie wykonała
żadnego ruchu, zdawała sobie bowiem sprawę, że
nie musi robić nic, by wzbudzić w nim pożądanie.
Wystarczyło siedzieć z nogą założoną na nogę, nie
zasłaniać kolana, które odsłoniło pęknięcie w spód
nicy, nie zakładać rąk na piersiach, by ukryć choć
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
 |
| Cytat Długi język ma krótkie nogi. Krzysztof Mętrak Historia kroczy dziwnymi grogami. Grecy uczyli się od Trojan, uciekinierzy z Troi założyli Rzym, a Rzymianie podbili Grecję, po to jednak, by przejąć jej kulturę. Erik Durschmied A cruce salus - z krzyża (pochodzi) zbawienie. A ten zwycięzcą, kto drugim da / Najwięcej światła od siebie! Adam Asnyk, Dzisiejszym idealistom Ja błędy popełniam nieustannie, ale uważam, że to jest nieuniknione i nie ma co się wobec tego napinać i kontrolować, bo przestanę być normalnym człowiekiem i ze spontanicznej osoby zmienię się w poprawną nauczycielkę. Jeżeli mam uczyć dalej, to pod warunkiem, że będę sobą, ze swoimi wszystkimi głupotami i mądrościami, wadami i zaletami. s. 87 Zofia Kucówna - Zdarzenia potoczne |