[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Wiem, ale zawsze mi się wydawało, że stoisz po
stronie rodziny - przypomniała mu bez ogródek. - Za
wsze byłeś w zgodzie z tatą, z mamą, z Drakiem. Tyle
razy zachowywałeś się tak samo jak oni, że zaliczyłam cię
do nich na stałe i zdawało mi się, że jestem sama prze
ciwko wam wszystkim. Nigdy żadne z was nie wypowie
działo słowa: przepraszam. Nie jesteś od nich lepszy.
Wszyscy uznaliście, że to ja powinnam was przepraszać.
Jacob uśmiechnął się niepewnie.
- Emily - powiedział po chwili - przyznaję: i ja,
i twoja rodzina przesadzaliśmy w czuwaniu nad tobą,
ale prawdą jest, że wiele razy potrzebowałaś ochrony.
Pomyśl, jak daleko posunął się Morrell, zanim od
kryłaś, że chce się tobą tylko posłużyć.
- Chciałabym, żebyście mnie przestali zamęczać
tym Damonem. To nie był żaden romans. Z pewnością
nie planowaliśmy małżeństwa, a tego właśnie obawiali
siÄ™ rodzice.
122 " PEANIA
- Być może ty nie planowałaś ani romansu, ani
małżeństwa, ale Morrell - tak.
- Na litość boską, to nie znaczy, że ja bym za nim
bezwolnie poszła - ucięła Emily. Znowu poczuła, że
musi się bronić. - Dwa lata temu postanowiłam nigdy
nie wychodzić za mąż.
Oczy Jacoba ożywił nagły błysk.
- Naprawdę? - spytał miękko.
- Posłuchałam twojej rady. Doszłam do wniosku,
że miałeś rację. Małżeństwo jest instytucją dla dur
niów. Chyba tak się właśnie wtedy wyraziłeś. A ja
bałam się dodatkowo tego, by ktoś nie zechciał przejąć
moich akq'i w RI. Postanowiłam, że nigdy nie wyjdę za
mąż. Damon więc nie był grozny. Czy nikt nigdy nie
zaufa mi na tyle, by uwierzyć, że sama potrafię zadbać
o swoje interesy?
- Kochanie, przepraszam. Raz jeszcze przepra
szam. Nie miałem dziś zamiaru ani ci robić wykładu,
ani dokuczać. - Stanął za nią i objął ją. Potem schylił
się i pocałował za uchem. - Zapomnijmy o Morrellu,
o twojej rodzinie i o tych dwóch z garażu. Mamy coś
lepszego do roboty.
Emily westchnęła i znów poczuła ciepło jego ciała.
- Nie umiałabym się długo na ciebie gniewać,
Jacobie.
- To miłe. - Pocałował ją w ramię. - Co trzymałaś
w ręku, wchodząc do mieszkania?
- Moją kompozycję kwiatową. Wygrałam kon
kurs. Zdobyłam pierwszą nagrodę w kategorii zawo
dowych kwiaciarzy. - Po raz pierwszy tego wieczoru
mogła okazać radość z odniesionego sukcesu.
Przytulił ją do siebie z uśmiechem.
- Moje gratulacje. Muszę powiedzieć, że nie jestem
tym zaskoczony.
PEANIA " 123
Podszedł do stołu, na którym leżał bukiet. Oglądał
go ze wszystkich stron.
Emily wstrzymała oddech. Gdy się odwrócił, by na
nią spojrzeć, uśmiechał się z zadowoleniem.
- Doskonałe - powiedział. - Egzotyczne, kuszące
i nawet nieco tajemnicze. Dokładnie takie jak ty.
Zaczął rozpinać guziki jej bluzki.
- Uczcijmy to jakoś. Zaniosę cię do łóżka. Byłem
głupi, że cię zostawiłem samą w portlandzkim hotelu.
- Jego oczy przyćmiło pożądanie.
- A co z twoimi ranami? - spytała zaniepokojona
Emily. %7ływo reagowała na podniecającą ruchliwość
palców Jacoba. - Nie chciałabym sprawić ci bólu.
- Bądz tylko dla mnie miła, dobrze? - odparł z rzad
kim u niego, szelmowskim uśmiechem.
Odbierała pieszczoty z rozkoszą. Było coś w Jaco-
bie, co zawsze wyzwalało w niej zmysłową, śmielszą
część jej natury. Nigdy żaden mężczyzna tak na nią nie
działał. Emily uniosła ramiona i objęła go, przyciąga
jąc jego głowę do swojej.
- Nie będziesz musiał nic robić, połóż się tylko na
wznak i odpręż - obiecała gardłowym szeptem.
- Czy to w porzÄ…dku?
- Zaufaj mi. - Musnęła go lekko wargami, ostroż
nie, żeby nie urazić rozciętych warg. Westchnął, wal
cząc wciąż jeszcze z guzikami jej bluzki. Emily poczuła,
jak zalewa ją fala pożądania.
Rozwiązała mu krawat, zajęła się koszulą. Prze
rwała na chwilę, ujrzawszy krwawą plamę na man
kiecie, ale gdy podniosła oczy na Jacoba, zrozumiała,
że nie chciałby teraz tracić czasu na wyjaśnienia. Jego
wzrok płonął znajomym blaskiem: pragnął jej. Rzuciła
koszulę na podłogę, pozostawiając krawat na jego
szerokiej piersi.
124 " PEANIA
- Moja kolej - mruknÄ…Å‚ Jacob, zdejmujÄ…c z niej
bluzkÄ™.
- Nie, nie teraz. - Chwyciła jego palce w obie
dłonie i przytrzymała je. Uśmiechnęła się obiecująco.
- JesteÅ› ranny i tej nocy unieruchomiony. Ja dziÅ›
rzÄ…dzÄ™.
Rozpięła mu pasek u spodni i suwak.
- Nauczyłaś się tego na kursie samodyscypliny?
- spytał, posłusznie pozbywając się spodni.
Spojrzała w dół na wypukły kształt zaznaczający się
wyraznie w białych slipach. Zwiadomość, że Jacob jej
pragnie, że jego ciało wzbiera pożądaniem, pobudzała
jÄ… coraz bardziej.
- Mój instruktor zalecał nam improwizacje, żebyś
my umieli stanąć na wysokości zadania w każdej
sytuacji, w jakiej siÄ™ znajdziemy.
- Myślisz, że staniesz na wysokości zadania?
- Skończyłam kurs z wyróżnieniem - zapewniła
go. Uchwyciła końce krawata i poprowadziła go
korytarzem do sypialni.
Jacob po raz pierwszy zaprotestował.
- Och, Emily, może z tym krawatem to przesada.
Czuję się jak byk wyprowadzany z obory. - Zaśmiał
się, usiłując wydrzeć krawat z jej dłoni.
Emily trzymała go jednak mocno.
- Wyobraz sobie, że zostałeś wzięty do niewoli.
Zmrużył oczy.
- Mała czarownica-powiedział i pozwolił prowa
dzić się do sypialni.
Emily była zachwycona swoim zwycięstwem. To już
drugi jej sukces tego wieczoru.
- Najpierw błękitna wstęga, a teraz smak praw
dziwej władzy - powiedziała ze śmiechem. - Co za
wieczór!
PEANIA " 125
- Tylko nie próbuj przypiąć mi tej wstęgi - wark
nÄ…Å‚ ostrzegawczo.
- Nie obawiaj siÄ™. Mam coÅ› ciekawszego do roboty
niż ozdabianie cię wstążkami. - Zaprowadziła go do
swojej białej sypialni i popchnęła lekko na łóżko.
Posłuszny jej dłoniom, położył się. Stała, patrząc nań,
i zastanawiała się, co zrobić dalej.
Wyczuł jej niepewność i uśmiechnął się zachęcająco.
- Opowiedz mi o tym, co zamierzasz teraz ze mnÄ…
zrobić.
Pieszczotliwy ton jego głosu wystarczył, by zachęcić
ją do dalszych działań. Przyjrzała mu się spod przy
mkniętych powiek, po czym, śmielsza niż kiedykol
wiek, zaczęła rozbierać się sama.
Jacob milczał, pochłaniając ją wzrokiem. Kiedy zaczę
ła zdejmować stanik i majteczki, przestał się uśmiechać.
- Chodzże tu, czarownico - rozkazał miękko, gdy
stanęła przed nim naga. Nie ruszył się z miejsca, wsparty
o poduszki, ale wykonał dłonią ponaglający gest.
Emily zignorowała jego wyciągnięte ramię. Uśmie
chnęła się, świadoma swojej przewagi. Miło było
widzieć, że działa nań tak samo, jak on na nią.
Podeszła do łóżka.
- Nie musimy się spieszyć - powiedziała.
Wyciągnięty na łóżku Jacob wyglądał potężnie,
władczo, kusząco. Nie mogła niemal uwierzyć, że
należy do niej.
- Nie musimy się spieszyć? Ależ ja płonę! Jeśli tu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
 |
| Cytat Długi język ma krótkie nogi. Krzysztof Mętrak Historia kroczy dziwnymi grogami. Grecy uczyli się od Trojan, uciekinierzy z Troi założyli Rzym, a Rzymianie podbili Grecję, po to jednak, by przejąć jej kulturę. Erik Durschmied A cruce salus - z krzyża (pochodzi) zbawienie. A ten zwycięzcą, kto drugim da / Najwięcej światła od siebie! Adam Asnyk, Dzisiejszym idealistom Ja błędy popełniam nieustannie, ale uważam, że to jest nieuniknione i nie ma co się wobec tego napinać i kontrolować, bo przestanę być normalnym człowiekiem i ze spontanicznej osoby zmienię się w poprawną nauczycielkę. Jeżeli mam uczyć dalej, to pod warunkiem, że będę sobą, ze swoimi wszystkimi głupotami i mądrościami, wadami i zaletami. s. 87 Zofia Kucówna - Zdarzenia potoczne |