[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nienie organizmu sprawiało, \
e ludzie podobni byli do szkieletów. Zastanawiałem się, czy
byli przytomni. W ka\
dym razie \
yli na pewno, gdy\
powoli obracali w ustach soczyste pędy,
które zwieszały się przed nimi. Najwy\
szy czas, by ich z tego wyciągnąć!
Zobaczyłem w końcu Footowa z kilkoma butelkami stę\
onego gazu, trującego dla
owadów, a nieszkodliwego dla ludzi. Starannie skropił nim gniazdo. Potworne zwierzęta sko-
nały dopiero po piętnastu minutach.
Gdy tylko stało się to mo\
liwe, szturmowcy uwolnili trzech nieprzytomnych ucieki-
nierów i przenieśli ich na pokład  Eridanusa . Zanim odleciałem, z prawdziwą przyjemnością
spaliłem gniazdo tych ohydnych stworzeń. Przyznaję, \
e cieszyłem się patrząc, jak ich ciała
skręcają się w ogniu. Następnie wróciłem do wraku. Lemaine, czekając na stanowisku, zabrał
kilka okazów ogromnych motyli. Wszyscy szturmowcy byli cali i zdrowi. Kiedy wróciliśmy
do kutra dla sprawdzenia samego siebie zrobiłem małe doświadczenie. Zdjąłem kask
i przeszedłem kilka kroków... Nie musiałem długo czekać: usłyszałem wyraz
nie daleki szept.
Nieprzetłumaczalny, lecz bardzo przyjemny dla ucha. Miałem ochotę zbli\
yć się do z
ródła
tych cudownych dz
więków. Nie przedłu\
ałem testu, wło\
yłem z powrotem hełm i dałem sy-
gnał do startu. Wiedziałem ju\
wszystko: te potworne stworzenia wypełniały cały las. Posta-
nowiłem, \
e poinformuję o tym Biuro Kontroli Gwiezdnej.
Có\
powiedzieć o naszym powrocie? Misja została spełniona. Przywoziłem ze sobą
gwiezdnego satelitę - przyczynę intraplozji. Nasi naukowcy będą teraz musieli określić jego
pochodzenie. Ja sam byłem zdania, \
e wcześniej czy póz
niej trzeba się będzie porachować
z konstruktorami tych maszyn. Perspektywa ta nie wydawała mi się najgorsza.
Z trzech ujętych buntowników prze\
ył tylko G.S.F. Tubal. Inni, straszliwie spuchnię-
ci, umarli w okropnych cierpieniach mimo wszystkich starań Footowa.
Po trzech dniach lotu moje statki znalazły się w miejscu skąd widać ju\
było nasze ko-
chane, stare Słońce. Cała załoga odpoczywała. Jeśli chodzi o mnie, to pilno mi było pozbyć
się niewygodnych więz
niów: na wpół oszalałego z przera\
enia Tubala i zapłakanego G.S.A.
Rola stra\
nika nie odpowiadała mi zupełnie. Z niecierpliwością czekałem na nowe za-
danie.
V. Admirał Blossow
śycie w Galaxii powracało do normy. P.R.N. utworzył rząd, którego zadaniem było
podjecie odpowiednich kroków wobec rebeliantów. Hagupian zwiększył zakres swych
uprawnień i mógł teraz sam podejmować decyzje. Pomagali mu Saruka, Terfill i Notum. Po-
pierany przez armię, która tradycyjnie przeciwstawiała się flocie, po  honorowej walce
(u\
ywając terminu ze starych kronik) zmusił oddziały buntowników do ucieczki. Większość
floty opowiedziała się zresztą po stronie admirała Xenlee, który zorganizował pozostałe przy
nim jednostki. Pięć pancerników, kilka krą\
owników i statków patrolowych to były resztki
sił, jakie wywołały zamieszanie na Ziemi, a teraz okupowały Acnilam.
*
Mimo śmierci Tedara jego zwolennicy wcią\
uparcie odmawiali jakichkolwiek per-
traktacji. Ukonstytuowali się w Niezale\
ne Księstwo i usiłowali nakłonić mieszkańców są-
siednich układów do podjęcia takich samych kroków. Nieudane ataki na pojedyncze garnizo-
ny ziemskiej armii zmusiły ich jednak do odwrotu w obręb ufortyfikowanej bazy na Acnila-
mie.
Trzeba przyznać, \
e buntownicza propaganda nie miała trudnego zadania. Wszędzie
w jakimś stopniu krytykowano posunięcia rządu, a nad Ziemią wcią\
wisiała groz
ba dalszych
intraplozji. Sieć mirowizyjna na Acnilamie w swych programach stale ten fakt podkreślała
i zarazem przedstawiała Tedara jako obrońcę uciśnionych planet, których mieszkańców Rada
pozostawiła własnemu losowi. Zasięg emisji nie był du\
y, ale na wielu planetach retransmi-
towano je dalej. Nikt ju\
nie liczył, ilu ziemskich gubernatorów przebywa w więzieniach
Wolnych Republik.
A
atwo mo\
na sobie wyobrazić z jaką niecierpliwością Hagupian oczekiwał na powrót
mojej eskadry. Gdy tylko okręty pojawiły się na ekranach radarów dalekiego zasięgu, Rada
zebrała się natychmiast. Otrzymałem rozkaz, by jak najszybciej zameldować się w siedzibie
rządu.
Jednostka pancerna strzegła wejścia do sali Rady. Po sprawdzeniu to\
samości wpro-
wadzono mnie do obszernego, amfiteatralnie zbudowanego pomieszczenia. Wszyscy człon-
kowie Rady Najwy\
szej, którzy pozostali wierni P.R.N. czekali tu na moje przybycie. Ci,
którzy zbuntowali się, uciekli i w sektorze fizyki i chemii pojawiły się nowe twarze. Gdy
prowadzono mnie prosto do Hagupiana rozbrzmiewające ze wszystkich stron oklaski wprawi-
ły mnie w zakłopotanie. Póz
niej miało być jeszcze gorzej.
Hagupian przyjacielskim gestem poło\
ył mi rękę na ramieniu i wypowiedział kilka
słów powitania. Przytaczam je tutaj dla uzupełnienia informacji, mimo \
e wystawiły moją
skromność na cię\
ką próbę.
- Kapitanie Blossow, słowa to zbyt mało, by wyrazić wdzięczność całego narodu...
Wierność naszej sprawie, pańskie poczucie obowiązku i posłuszeństwo wobec dowódców [ Pobierz całość w formacie PDF ]