[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Donna roześmiała się wesoło.
Zejdz
my na dół. Jest jeszcze trochę czasu do kolacji, więc spokojnie
sobie porozmawiamy. Czy pani Eyre jest ju\
w domu?
Tak. Z kuchni rozchodzą się smakowite zapachy. Wpadłem tak\
e do
szpitala. Ojciec spał, ale przez okienko w drzwiach pozwolono mi
popatrzeć na niego. Wygląda lepiej, ni\
sądziłem. Będę mógł odwiedzić
go jutro po południu.
Nie przestając się uśmiechać, Donna objęła brata.
- Czy wolno zanosić kwiaty? - spytała.
Chyba tak. Wiem, powinienem kupić. - Zrzedła mu mina. Miał poczucie
winy. Znów nie zrobił tego, co trzeba.
Głuptasie, chodzi o naszą jutrzejszą wizytę. Dlatego napytałam.
Odetchnął z ulgą.
- Fajnie. Przed pójściem załatwimy kwiaty. Teraz prze-
96
studiujmy broszurę z programem kursów, którą przyniosłem. Trzeba
sprawdzić, jakie formalne warunki muszę spełniać, \
eby mnie przyjęli.
Czy zamierzasz poinformować Brodie'ego o swojej decyzji? - zapytała
Donna, gdy siedli do kolacji.
Od razu powie ojcu. - Twarz Gavina spochmurniała. -1 zaraz coś
wykombinują, \
eby mi przeszkodzić.
Zostaw mnie całą sprawę, sama ją załatwię - stanowczym głosem
odrzekła Donna. Uprzytomniła sobie nagle, \
e ma broń przeciwko
Brodie'emu. Bardzo mu przecie\
zale\
y, by James Cowley nie
dowiedział się o romansie z Christabel. Gdyby nie obawiał się gniewu
szefa, z pewnością tak skrzętnie nie ukrywałby swych długotrwałych
stosunków z tą kobietą.
Gavin popatrzył na siostrę.
Myślisz, \
e Brodie w ogóle zechce cię słuchać? - zapytał z
powątpiewaniem w głosie.
Tak - odparła siostra. - Odetchnie z ulgą, gdy zejdziesz mu z drogi.
Zaczniesz się uczyć, więc przestaniesz bywać w firmie i interesować się
jej sprawami.
Fakt - przyznał Gavin. - Donno, jesteś mądra. Sprytniejsza, ni\

myślałem.
Ka\
dym człowiekiem kierują zawsze jakieś ukryte, osobiste motywy
działania - odrzekła z cyniczną nutą w głosie.
- W tym Pary\
u zrobiłaś się twarda.
Raczej dorosła. - Wzruszyła ramionami. - Ka\
dy się zmienia po
opuszczeniu rodzinnego domu. Trochę niezale\
ności jeszcze nikomu
nie zaszkodziło. - Uśmiechęła się do brata.
Nigdy nie potrafiłem przeciwstawić się ojcu. Nie wiem, dlaczego -
powiedział Gavin z ponurą miną. - A co
97
dopiero teraz, gdy jestem winien Brodie'emu te koszmarne szesnaście
tysięcy funtów, które za mnie zało\
ył. Będę musiał przyznać się ojcu do
całej sprawy i znów znajdę się w sytuacji bez wyjścia. Donno, ale
schrzaniłem swoje \
ycie!
- Ojcu na razie nic nie mów.
- Masz mnie za idiotę? - obruszył się brat. Ziewnął
i spojrzał na zegarek. - Idę do łó\
ka. Jestem potwornie
śpiący.
Po chwili Donna znalazła się u siebie w sypialni. Nie mogła zasnąć.
Brodie nie wracał, nie słyszała jego samochodu.
Czy całą noc spędzi z Christabel? Czy pieści się z nią teraz? Na samą
myśl o tym Donna poczuła się okropnie. Przecie\
nie mogę być
zazdrosna, upomniała samą siebie. Nie będzie się zadręczała
wizerunkiem Brodie'ego w objęciach innej kobiety!
Nienawidziła zarówno jego, jak i Christabel. Przysięgła sobie, \
e nie
dopuści do tego, by zakłócili jej spokój. Od jutra wszystko się zmieni.
Teraz ona trzyma go w garści. Brodie zatańczy, jak mu zagra.
Jeśli chce nadal trzymać swój romans w sekrecie przed Jamesem
Cowleyem, będzie musiał za to zapłacić. Ojciec ma bardzo
staroświeckie poglądy i kieruje się sztywnym kodeksem moralnym.
Je\
eli dowie się, \
e Brodie sypiał z inną kobietą udając miłość do jego
córki, nigdy mu tego nie wybaczy. Poczyta to za osobistą zniewagę.
Tak więc Brodie Fox, jeśli zale\
y mu na tym, by Donna trzymała język
za zębami, będzie musiał przystać na jej warunki i pomóc Gavinowi.
W chwilę póz
niej zmorzył ją sen. Obudziła się, kiedy
98
W pokoju było ju\
widno. Tu\
obok siebie poczuła mocny aromat
kawy.
Otworzyła oczy i zobaczyła Brodie'ego z fili\
anką w ręku.
- Co robisz w moim pokoju? Wyjdz
stąd natychmiast,
bo będę krzyczeć! - Usiadła na łó\
ku i podciągnęła a\
pod
brodę prześcieradło, pod którym spała.
Postawił kawę na stoliku nocnym i, nie zwa\
ając na protesty Donny,
rozsiadł się obok niej.
- A krzycz sobie do woli. Oprócz nas w domu nie ma
nikogo. - Wyprostował plecy, splótł dłonie za głową i roz
bawionym wzrokiem zaczął przyglądać się dziewczynie.
- Gavinie! - zawołała. - Gavinie, chodz
tutaj!
Odpowiedzi nie było. W domu panowała cisza. Brodie [ Pobierz całość w formacie PDF ]