[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zeczni w
Tyś obrósł w piórka!
Niedawnoś łaził z torbą, w podwórka.
Telef, król Mydów z wszemi tytuły,
Gryząc, by�p y kości, mędrków formuły
Pandeletejskie��p !
zeczni nie w
r
Mądrości popis!
zeczni w
Popis narwaństwa!
zeczni nie w
Twego własnego.
zeczni w
Twego i państwa,
Które cię żywi chlebem sowicie,
Byś młoó
ież naszą plugawił skrycie!
zeczni nie w
u r y
Tego mi chłopca nie ucz  mamucie!
zeczni w
Właśnie go trzeba chronić twej chucie,
Nie samej uczyć szermierki słowa!
zeczni nie w
Do mnie pójdz
, chłopcze, rzuć wartogłowa���!
zeczni w
Tkniesz go li��� ręką, pysk zb3
ę waści!
r u r h r y hmury
cen i
C m Ch r
c c mu i
Dość tych swarów, dość napaści!
Ty wskaż, jakoś nam praó
iady
Uczył; a ty swe zasady
Ukaż nowe, aby młody,
Słysząc wasze tu wywody,
Szkołę wybrał sądem własnym!
�p y y (daw.)  jak.
��p r y ry rmu y  aluzja do tragedii Eurypidesa, h . Telef,
król Myzji, zraniony w bitwie przez Achillesa, nie mogąc wygoić rany, udał się po radę do wyroczni delfickiej.
Wyrocznia orzekła, że ranę uleczy tylko ten, kto ją zadał. Aby nie być poznanym przez Greków, przebrał się
Telef za żebraka i tak zbliżył się do Achillesa, który mu ranę opatrzył, zasypawszy ja ró
ą, zeskrobaną ze swej
peliońskiej włóczni. Czym były  pandeletejskie formuły , nie wiemy.
��� r (daw.)  narwaniec.
��� (daw.)  tylko.
t ne Chmury 66
 zeczni w
Zgoda na to.
zeczni nie w
Chętna zgoda.
c �
Któryż pierwszy prawić bęó
ie?
zeczni nie w
Przodem puszczę go z dworności.
A potem zerżnę mu jego oręó
ie,
Nowokute wyrazy i ostre dogryzki
Puszczając, jako strzały, prosto w jegomości:
W końcu, jeżeli piśnie, to mu oba pyski
I ślepie tak pokłuję umem, jak szerszenie,
%7łe zdechnie  biedne stworzenie!
t ne Chmury 67
AGON (TURNIEJ)
(949 1104)���
cen
C m
c �
r
Teraz pokażcie, wy dwaj zuchwalce,
Pomysłów kunsztem, słowy trafnymi,
Przypowieściami nowokutymi,
Kto z was ó
ielniejszym w tej słownej walce!
Oto na ostro goó
ą na się szyki,
Walcząc o dank��t mądrości:
Turniej tu walny stoczą zawodniki
Wobec tak miłych gości.
c c mu i
Lecz ty, który oplatałeś
cnoty kwieciem przodków skroń,
Z
miało puszczaj głos spod serca,
własnej duszy ó
ieje ó
woń!
��� r y  podług ó
ieła dr. T. Zielińskiego, ru r h m .
��t (daw.)  pierwszeństwo.
t ne Chmury 68
EPIRRHEMA (POBUDKA)
zeczni w
Więc opowiem, jak chowano,
synów drzewiej, z dawnych lat
Gdy ceniono skromność, prawość;
kto je głosił, był jak kwiat.
Naprzód nikt tam nie usłyszał,
aby chłopak krnąbrnie klął:
Szli rówieśni ulicami
do muzycznych razem szk�u
Rzędem w szyku, z jednej gminy,
w jednej szatce, choć śnieg dął.
W szkole sieó
ąc nóg nie spletli;
zaśpiewali prostą pieśń:
 Hej Pallado, miast zagłado! ,
lub:  O lutnio, w dal głos nieś! ��v
Pod melodii wtór prastary,
jako piali ojce ich!
Niechby który był zapiskał
lub wył nosem jako ó
iad,
Lub jak teraz uczy Frynis
puszczać gardłem cienki trel,��w
Byłby dostał zaraz baty,
aby nie plugawił Muz.
W zapaśniczej szkole sieó
ąc,
młoó
iankowie nogi wprost
Wyciągali, by nie dojrzał
nieskromności żaden wió
:
Gdy zaś wstali, każdy zatarł
dołek w piasku, bo się strzegł,
%7łeby nawet kształt urody
rozpustnikom z piasku zwiać.
Niżej pępka oliwą się
nie namaszczał z chłopców nikt,
Iż przyrodę��x całą porósł,
by brzoskwinię, rośny puch.
Ni pieszczonym on głosikiem,
ani oczkiem, jako ó
iś,
Do kochańców się umizgał,
rajfurując własny wstyd!
Nie lza��y było przy obieó
ie
łebki li od rzodkwie brać,
Ni porywać przed starszymi
anyż albo seler z mis,
��u r mu y y h  obowiązkowe wychowanie młoó
ieży zaczynało się w ó
iesią-
tym roku życia; żacy ( ) uczyli się pisać, czytać i deklamować wiersze (przeważnie Homera) u bakałarza
( ). Nauka ta trwała 3 lata. Od trzynastego do szesnastego roku życia trwał wyższy kurs, który
obejmował naukę gry na cytrze i śpiewu znanych lub poznawanych poematów, przy wtórze cytry u nauczyciela [ Pobierz całość w formacie PDF ]